Sesli Öyküler - Gezgin Su Damlası

"Gezgin Su Damlası" öykümüzün yer aldığı dergimizi satın almak için acmtr.org/urun/42-Sayi-Suyu-K... sayfasını ziyaret edebilirsiniz.
----
Gezgin Su Damlası
Ben bir su damlasıyım, hayat doluyum. Bir bakmışsınız bulutun içinde, bir bakmışsınız ağacın gövdesindeyim.
Şimdi nerede miyim? Aşağıdaki gölden az önce çıktım. Gökyüzüne doğru yükseliyorum. Doğa beni nereye götürürse oraya gideceğim.
Gökyüzünde arkadaşlarımla karşılaştım, aralarına karıştım. El ele tutuştuk, kocaman bir bulut olduk. Rüzgâr bizi sürüklüyor. Acaba nereye götürüyor?
-Vuhuu!.. Tam zirvedeyim!
-Hadi, yuvarlanalım.
Karşımıza bir dağ çıktı. Bu güzel dağın zirvesinde manzaraya baktım da baktım. Dağ o kadar soğuk ki dona kaldım. Sonra kar oldum! Yağdım, yağdım, yağdım... Yere varınca diğer karlarla karşılaştım. Yuvarlana yuvarlana kartopu oldum.
Eridim, dağın eteklerinden toprağa aktım. Köklerin, böceklerin, taşların yanından geçerek toprağın derinlerine indim. Coşkun yer altı sularına “Merhaba!” diyeceğimi hayal ederken bir anda cılız bir akıntıyla karşılaştım. Etrafıma bakındım, onca arkadaşım nereye gitmiş anlayamadım.
-Şimdi de en dipteyim!
Bir süre ilerledim, sonunda yeryüzüne çıkıp dereye karıştım. Yemyeşil bitkilerin, kayaların arasından şırıl şırıl sesler çıkararak aktım, aktım, aktım...
-Ay çok güzeliiiim!
Kendimi bir gölün içinde buldum. Durun bir dakika! Burası gittiğim diğer göllere hiç benzemiyor. Etrafı duvarlarla kaplı. Var gücümle kalabalığı iterek ilerledim. Durdum, diğer su damlalarına “Biz neredeyiz?” diye sordum. “Burası baraj! Daha önce hiç duymadın mı?” dediler. Duvarın kenarından aşağı bakarken karanlık bir yere doğru hızla ilerlemeye başladım.
Aslında herkes heyecanlıydı. Çünkü bu yolun nereye çıkacağını hiçbirimiz bilmiyorduk. Derken ilerledim, ilerledim... Ardından bir çift elin içine düşüverdim. Ellerin üzerinde köpürmeye başladım. Denizde köpüklü bir dalga olduğum günleri düşündüm. Ancak bu köpük denizdekine hiç benzemiyordu. Tekrar karanlık bir tünele girdim ama bu kez yanımda tanımadığım bir sürü tuhaf şey vardı. Kahverengi, yeşil, sarı... Çok mutsuzdum, ne olduğunu anlayamıyordum. Bir kar tanesi olarak dağın zirvesine düştüğüm güzel günleri özledim.
-Ben geldim!
-Arınıyorum!
Tünelin sonunda tuhaf bir yere geldim. Geldiğimde rengim kahverengiydi. Etrafımdaki yabancı şeyler azaldıkça rengim de zamanla açıldı, açıldıkça mutlu oldum.
-Yine nereye gidiyoruz?
Nerede olduğumu anlayamadan kendimi bir anda denizde buldum. Burası gittiğim diğer denizlerden farklıydı. Çamur gibiydi. Yanımdaki su damlalarına ne kadar üzgün olduğumu ve neler yaşadığımı anlattım. Onlar da bana zamanla buraların çok değiştiğini, yıllardır gezdikleri yerlerde binalardan başka bir şey görmediklerini söyledi.
Canlıları ve toprağı çok özlediklerini fark edince ben de onlara “Birlikte bulut olursak belki dağlara ulaşabiliriz,” dedim. Heveslendik, denizin yüzeyinden bir bir havaya çıktık. Yükseldik, yükseldik ve çok güzel bir bulut olduk.
Tüm gücümüzle bulutu bir o yana, bir bu yana itip durduk. Uzaklarda bir dağ ve eteklerinde orman gördük. Dağa yaklaşmak için rüzgârdan yardım istedik. İşte hayal ettiğimiz yerdeydik. Dağın zirvesinde hava soğuktu. Orada donduk, kar olduk, yağdık. Ne de olsa hepimiz yağmak istiyorduk.
Sonunda dağın eteklerine indik, ormana vardık. Arkadaşlarımdan birkaçını geyik içti ama çoğunu kökler emdi. Herkes hayal ettiği yere ulaştı. Ben de huzurla derenin içinde şırıl şırıl akarak ilerledim.
----
Copyright ©️ 2021
Araştırmacı Çocuk içerikleri, Araştırmacı Çocuk Merkezi Eğitim ve Danışmanlık Ltd. Şti. tarafından basın kanununa uygun olarak yayımlanmaktadır. Araştırmacı Çocuk içeriklerinin her hakkı Araştırmacı Çocuk Merkezi Eğitim ve Danışmanlık Ltd. Şti.’ye aittir. Kanalda yayımlanan yazı, fotoğraf, video, çizim, oyun ve etkinliklerin her hakkı saklıdır. Kaynak gösterilerek tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz, kullanılamaz.