Это последнее видео в красных стенах... Видео, посвящено тем, кто видит не пустые кабинеты и коридоры, а гораздо больше... Спасибо тебе, Alma mater! Твои КОРОЕДЫ с Тобой!
Жах... Скруха, камяк у горле і мокрыя вочы... Зайшоў на сайт проста паглядзець, што новага ў альма-матэр і атрымаў сапраўдны шок. Аказваецца, няма больш нашае знакамітае на ўсю краіну "караедні" ў старажытнай камяніцы на вуліцы Еўфрасінні Полацкай. Не зможам мы больш, прыехаўшы ў Полацак, пасядзець у нашай 112-й аўдыторыі, вокны якой за стагоддзе апусціліся амаль роўна з зямлёй, але мятровыя сцены, акруглыя вокны і векавы дух навукі выклікалі сапраўднае, нейкае свяшчэнняе, трымценне перад спасціжэннем новага. Там мы вучылі дэндралогію. Калі першы раз прыйшлі на заняткі ў гэтым прадмеце нашай куратаркі Ліліі Уладзіміраўны Філіпавай, нават не ўяўлялі, што гэта за навука, але дух дзясяткаў пакаленняў "караедаў", што сядзелі ў тых сценах не быў проста прыгожымі словамі, а насамрэч прымушаў усмоктваць у сябе тое, што нам даносілі нашыя выкладчыкі. Не зможам узняцца старымі жалезнымі сходамі на трэці паверх у знакамітую аўдыторыю геадэзіі, дзе падчас заняткаў нашага непераўзыйдзенага Цярэнціча ўсе азіраліся ў дальні правы вугал, шукаючы там нейкую схему таго, пра што апавядаў таленавіты выкладчык, погляд якога чамусьці заўжды быў скіраваны менавіта туды. Не зайдзем у спартовую залу, якой асабіста я заўжды здзіўляўся, як яна - такая вялікая, змяшчалася ў такім вокава малым будынку. Не ўзнімемся пакручастай лесвіцай левага крыла да бібліятэкі... Калі мы вучыліся ў тады яшчэ Полацкім лясным тэхнікуме (звычайным, без усялякіх гэтых наваротаў пра "гасударсцвеннасць"), быў распрацаваны праект прыбудовы яшчэ аднаго корпуса да нашага старога чырвонацяглянага будынку. І яшчэ на першым курсе былі абяцанні, што мы будзем скончваць ПЛТ з новай прыбудовай. Мы выпускаліся ў 1995-м, але будаўніцтва так і не пачалося. Не пачалося яно і усе астатнія амаль ужо 30 гадоў. Ніхто з дырэктароў не здолеў знайсці на гэта грошы. Шкада... Можа нехта з палачанаў ці навучэнцаў, выкладчыкаў прачытае гэты каментар. Распавядзіце, калі ласка, а каму аддалі наш будынак? Няўжо, як і казалі - гундзяеўцам з РПЦ? Што там цяпер?
Какой родной!!! Прошло почти под века,как рассталась с Лесным, а помню даже запах аудиторий! Я люблю тебя ЛЕСНОЙ!
Жах... Скруха, камяк у горле і мокрыя вочы... Зайшоў на сайт проста паглядзець, што новага ў альма-матэр і атрымаў сапраўдны шок. Аказваецца, няма больш нашае знакамітае на ўсю краіну "караедні" ў старажытнай камяніцы на вуліцы Еўфрасінні Полацкай. Не зможам мы больш, прыехаўшы ў Полацак, пасядзець у нашай 112-й аўдыторыі, вокны якой за стагоддзе апусціліся амаль роўна з зямлёй, але мятровыя сцены, акруглыя вокны і векавы дух навукі выклікалі сапраўднае, нейкае свяшчэнняе, трымценне перад спасціжэннем новага. Там мы вучылі дэндралогію. Калі першы раз прыйшлі на заняткі ў гэтым прадмеце нашай куратаркі Ліліі Уладзіміраўны Філіпавай, нават не ўяўлялі, што гэта за навука, але дух дзясяткаў пакаленняў "караедаў", што сядзелі ў тых сценах не быў проста прыгожымі словамі, а насамрэч прымушаў усмоктваць у сябе тое, што нам даносілі нашыя выкладчыкі. Не зможам узняцца старымі жалезнымі сходамі на трэці паверх у знакамітую аўдыторыю геадэзіі, дзе падчас заняткаў нашага непераўзыйдзенага Цярэнціча ўсе азіраліся ў дальні правы вугал, шукаючы там нейкую схему таго, пра што апавядаў таленавіты выкладчык, погляд якога чамусьці заўжды быў скіраваны менавіта туды. Не зайдзем у спартовую залу, якой асабіста я заўжды здзіўляўся, як яна - такая вялікая, змяшчалася ў такім вокава малым будынку. Не ўзнімемся пакручастай лесвіцай левага крыла да бібліятэкі...
Калі мы вучыліся ў тады яшчэ Полацкім лясным тэхнікуме (звычайным, без усялякіх гэтых наваротаў пра "гасударсцвеннасць"), быў распрацаваны праект прыбудовы яшчэ аднаго корпуса да нашага старога чырвонацяглянага будынку. І яшчэ на першым курсе былі абяцанні, што мы будзем скончваць ПЛТ з новай прыбудовай. Мы выпускаліся ў 1995-м, але будаўніцтва так і не пачалося. Не пачалося яно і усе астатнія амаль ужо 30 гадоў. Ніхто з дырэктароў не здолеў знайсці на гэта грошы. Шкада...
Можа нехта з палачанаў ці навучэнцаў, выкладчыкаў прачытае гэты каментар. Распавядзіце, калі ласка, а каму аддалі наш будынак? Няўжо, як і казалі - гундзяеўцам з РПЦ? Што там цяпер?
Спасибо, я плачу 😔
Такой родной , такой близкий , самый дорогой
Это лучшее время в жизни: молодость, самостоятельность, любовь и т.д. "Ты будешь вечно со мной". Это про "короедню".