Çok sevgili çocuklar/gençler, Umarım bu mesajım sizleri bulur. Burada onlarca yorum okudum, boşanma sonrası yıpranmalarınızı, ailenizin yerine buralara gelip duygularınızı onarmaya çalışmanızı dikkatle okudum. İnanın o kadar etkilendim ki sizlerden. Hepinize dua ettim, çok güzel yerlere gelesiniz inşallah. Otuzlu yaşlarında eşinden boşanmış bir anneyim ben de. Çok gayret ettik, yapamadık, sürdüremedik. Ama bu tamamen bizimle ilgili. Ve biz ebeveynlerler olarak artık saygı ve aradaki bağı kaybettiysek, bundan sonra çocuklarımıza beden dilimizle göstereceğimiz şeyler neler biliyor musunuz?: Şiddet (duygusal, psikolojik, sözel), psikosomatik hastalıklar, değersizlik yetersizlik ve suçluluk hisleri, istismara maruz zemin oluşturmak... Yuva demek iki sağlıklı ebeveyndir. Şayet ikisi de birbirini olumsuz etkiliyorsa, yaşından önce olgunlaşmış, kurtarıcı mantığıyla ebeveyninin yükünü üstlenmiş çocuklar çıkar ortaya. Ve bir çocuğun en büyük çıkmazı burda başlar. Sizler evlatsınız, anne babalarınız ne yaparlarsa yapsınlar, evlat olmaktan vazgeçmeyin. Dünyanın öbür ucuna da gitseler bu onların sorunu, siz lütfen kendinizi destekleyin. İlişkiler birer durak bu dünyada, inanın anne baba bile sizden kıymetli değil. Hayal kurun, adım atın, sevdiğiniz bir yola sarılın, o dala tutunun, bırakın anne babalarınız kendi patolojilerini kendileri çözsün. Siz önünüze bakın. Hiç bir sağlıklı birey katilinin eline bıçak vermez. Ama sağlıksız bir ailede yetişen çocuk, kendine zarar veren kişiden kopamamayı anne babadan öğrenirse, hayat boyu bunu ilişkilerine yansıtır. Yani bi anne/baba, eşi canına okuduğu halde o ilişkiyi bitirmiyorsa çocuğuna şu mesajı verir: sana zarar verenle birlikte yaşayabilirsin, yani katilinin eline bıçak verebilirsin. İşte buna şahit ola ola büyüyen çocuk en güvendiğinden şiddet görmeyi normalleştirir. Oysaki bu 0-6 yaştaki sağlıklı bir çocuğun reddedeceği bi durumdur. Ama ebevenler arası şiddete maruz kala kala, çocuk artık sevgi ve şiddeti ayrıştıramaz hale gelir ve beni sevenin bana şiddet uygulaması normal diye kodlar. Şimdi bunları neden anlattım? Biz 4 yaşındaki kızımızın yanında aylarca tartışmıştık babasıyla. En sonunda bize geldi ve dedi ki "tartışmanızdan çok rahatsızım, anlaşamıyorsanız aynı yerde bulunmayın". Yani henüz ruh sağlığı bozulmamış her birey için normal olanı kendine zarar verenden uzak durulmasıdır. O nedenle kızım oldukça doğal karşıladı boşanmayı. Bize insanlığımızı hatırlattı. Bir arada birbirini eritmek yerine, ayrı ama onu çok seven yetişkinler olabileceğimizi gösterdi bize. Siz de sevgili çocuklar/gençler, lütfen özünüze dönün. Sizler o huzurluzluğu haketmeyecek kadar kıymetlisiniz. Anne babanızdan ayrı varlıklarsınız ve her biriniz çok özelsiniz. Bırakın, ayrı ama olgun bir yetişkin olmayı öğrensinler. Onların yerine çabalayan, onları kurtaran olmayın. Evlat olma hakkınızı sonuna dek kullanın. Dünyaya getirdiyseler bunu yapmak zorundalar, oturun köşenize evlat olmanın tadını çıkarın ve asla onlara ebeveynlik yapmayın.. Sizi seven bir ablanız/teyzeniz 💚
annemle babam ayrılıyor. (acı 1) arkadaslardan uzaklasılıyor (acı 2) piskolojik rahatsızlık baslıyor (acı 3) okul deyisiyor (acı 4) 12 yasında bi ÇOCUK olarak bu yükleri taşımam gerekicek he bide seçim yaptırıyolar kimde kalıcan diye ya ben daha piskolijimi duzeltemedim neden ?.
@@rana8804 Gerçek şu ki insanlar çocuğu bazen ilişkilerini düzeltmek için bir köprü olarak görüyor ve bunu yapan kişi anne baba olmayı haketmez. Çünkü çocuk bir yük taşıma aracı değildir, aksine onlar çocuklarının yükünü taşımalı. Nezaketi tatmayan çocuğu yapan anne babalara yazıklar olsun :)
Zor kararlar bunlar...Her şekilde birileri etkilenecektir. Malesef çocuklarin bu konuda bir seçim yapma şansı bile yok. 3 ve 5 yaşlarında iki çocuğum var, mutsuz ve huzursuzum ama çocuklar için kendimi zorluyorum, nereye kadar böyle devam eder hiç bir fikrim yok.
Ben kendi aile ortamıma bakarak söyleyebilirim ki annem 13 yıl içinde tuttu ve bir anda herkese nefret kustu ve sınav yılımı mahfettiler :) O yüzden çocuğunuzu biraz olsun düşünüyorsanız ona gelecekte bu acıyı yaşatmayın
Kizim 5 yaşında. Geçen yil ayrildik. Babasına sürekli düzenli gorusmesini soylesem de bu senin kararındi diyip arkasini dönüyor ve kizimi 3-5 ayda bir görüyor. Kizim artik kendine zarar vermeye başladı. Bu konuda babasini ikna edemiyorum gelip duzenli görüşmüyor. Ne yapmam gerek
ÖNCELİKLE MERHABA 9 YAŞINDAYIM AİLEM BOŞANACAK 3 KIZ KARDEŞİZ DAHA ÖNCE AİLEMİZDE ÇOK ÇOK BÜYÜK OLAYLAR OLDU MESELA; BABAMIN VE ANNEMİN SİNİR KRİZİ GEÇİRMESİ,ANNEMİN BİR ÇOK KEZ İNTİHARA KALKIŞMASI,EVİ TERK EDİP EVDE TEK KALMAK VS. ŞUANDADA HALA BOŞANMADILAR GÖRÜŞMÜYORLAR BABAMDA KALIYORUM ANNEM BAŞKASI İLE SEVGİLİ ÇOCUK İSTİYORLAR ANCAK DAHA BOŞANMADILAR BANA VERECEK TAVSİYENİZ VAR MI DERS NOTLARIM DÜŞÜK DİYE AZAR YİYORUM BU ŞEKİLDE DEVAM ETTİKTEN SONRA HAYALİ ARKADAŞLARIM VS. OLDU KAFAMDA ZORBALARIN YAŞADIĞINI HİSSEDEBİLİYORUM HER ZAMAN O ZORBALAR BENİMLE AŞŞAĞLAYICI BİR ŞEKİLDE KONUŞUYORLAR...
merhabalr yazdığın yazının üzerinden 1 yıl geçmiş umarım şimdi iyisindir ve bu hesabı kullanmaya devam ediyorsundur, yaşadıkların yaşına göre çok ağır ama bazen bunlara alışmak ve bunlarla yaşamak zorunda kalabiliyor insan. eğer annenin yaşadığı erkek arkadaşı seni rahatsız ediyorsa bunları umursamayıp babanda kalmaya devam et bence nerde daha az aklına takilacaksa yaşanan olaylar orda kalmaya özen göster❤
Bosanmadan önce ve boşandıktan sonra mutlaka cocugunuzla oldukça sık iletişim kurun ve görüşün. Dertlerini düşüncelerini rahatça söylemesine izin verin. Sizden çekinmesin
Iyi gunler .benim ilk evlilikten 3 cocugum var . Yeniden evlendim .cocuklarim kucuk 9-6-5 yaslari var .cocuklarimin esime karsi psikolojisi iyi digil.psikolojileri alt ust gibi .buyuk kizim anliyo her seyi.ama kucukler daha da psikolojileri bozulmis gibiler.laf dinlemiyolar .esimi dinlemiyolar. Bir sey yapmak icin şart koyuyolar.hem de korkuyolar .sanki nefret hissleri yaranmis cocuklarimda .naapa bilir ki hem esim hem de cocuklarimin psikolojileri yerine gelsin ?
Ne kadarda ayrildiktan sonra cocuklariniiz yaninda hic bir.ofke kizginlik konusmamak.gerekir ne.kadar eslerden biris kotu olsa bile cunku cocuklarimizin psikolojisini.hic.dusunmuyoruz
Yani anlamıyorum çocuklarınızın yaşı küçükmüş boşanarak onlara bir tramva yaşattınız bir de küçükken ikinciyi evlenerek ayrı bir tarmva yaşatmışsınız ne dim sonunuz hayırlı olur inşallah
Ben boşandım kziima anlattım kızımın yanında normel bir durumda telefonda bile olsa kziima kötü sınır olsamda ağzımdan sinirlenince kızacağım kelimeleri kullanmıyorum aksine anlayış ve samimi karşılıyorum benimle eşim kızımı ucumuzu bir ada olması için çok uğraşıyor ama ben boşandım kziim boşandığını biliyor babasının seviyor ama onla yasmak istemiyor ayrıldık tekrar birleştik diyelim kziim da nasıl sıkıntı olur yaşadığı v3 yaşayacağı durumlarda neyi karıştırır travma si nasıl olur barışmak istemiyorum ama kızımın babasından tam soğuyup kopmasın da korkuyorum sonuçta onuda görevi gidecek gitmiyorsa görmeyince red ediyor sadece mümkün oldukça görüntülü normel telde konuşuyor engellemiyroum her saat gün zamn ayarı olmaksızın görüşüyor a konuşurken çok sıkılıyor kapamak için kaçamak cevaplar veriyor baba da biraz çocuğun kapamaya yöneleceği seylerlr diyor ama bilmiyorum barışmak için kapımda resmen hergun köşe kapmaca oynadık diyebilirim barışma çocukta ne olur bu şekilde bosanmis kalmak çocukta nesile takı olur
Ya çok zor bizim gibi çocukların ne suçu varda biz her gece uyuyamıyor göz yaşı döküyoruz .Bizdede aynı durum var çok ama çok üzülüyorum Allah yardım etsin bizim gibi çocuklara :'((
Ortada suç yok kardeşim. Suçlu yok. Bazen insanlar gerçekten anlaşamıyor. İkı iyi insan kötü bir evlilik yapabiliyor. Ben de boşanmayı düşünen bir anneyim. Evlilik kötü gidiyorsa gerçekten boşanma daha hayırlı olabiliyor. Hayat böyle bir şey. Biraz iyi mutlu olacağız biraz mutsuz.
![GEEK TIMË [OFFICIAL AUDIO]](http://i.ytimg.com/vi/ry-6RvkH880/mqdefault.jpg)
Çok sevgili çocuklar/gençler,
Umarım bu mesajım sizleri bulur. Burada onlarca yorum okudum, boşanma sonrası yıpranmalarınızı, ailenizin yerine buralara gelip duygularınızı onarmaya çalışmanızı dikkatle okudum.
İnanın o kadar etkilendim ki sizlerden.
Hepinize dua ettim, çok güzel yerlere gelesiniz inşallah.
Otuzlu yaşlarında eşinden boşanmış bir anneyim ben de.
Çok gayret ettik, yapamadık, sürdüremedik.
Ama bu tamamen bizimle ilgili. Ve biz ebeveynlerler olarak artık saygı ve aradaki bağı kaybettiysek, bundan sonra çocuklarımıza beden dilimizle göstereceğimiz şeyler neler biliyor musunuz?:
Şiddet (duygusal, psikolojik, sözel), psikosomatik hastalıklar, değersizlik yetersizlik ve suçluluk hisleri, istismara maruz zemin oluşturmak...
Yuva demek iki sağlıklı ebeveyndir. Şayet ikisi de birbirini olumsuz etkiliyorsa, yaşından önce olgunlaşmış, kurtarıcı mantığıyla ebeveyninin yükünü üstlenmiş çocuklar çıkar ortaya. Ve bir çocuğun en büyük çıkmazı burda başlar.
Sizler evlatsınız, anne babalarınız ne yaparlarsa yapsınlar, evlat olmaktan vazgeçmeyin.
Dünyanın öbür ucuna da gitseler bu onların sorunu, siz lütfen kendinizi destekleyin.
İlişkiler birer durak bu dünyada, inanın anne baba bile sizden kıymetli değil.
Hayal kurun, adım atın, sevdiğiniz bir yola sarılın, o dala tutunun, bırakın anne babalarınız kendi patolojilerini kendileri çözsün. Siz önünüze bakın.
Hiç bir sağlıklı birey katilinin eline bıçak vermez. Ama sağlıksız bir ailede yetişen çocuk, kendine zarar veren kişiden kopamamayı anne babadan öğrenirse, hayat boyu bunu ilişkilerine yansıtır. Yani bi anne/baba, eşi canına okuduğu halde o ilişkiyi bitirmiyorsa çocuğuna şu mesajı verir: sana zarar verenle birlikte yaşayabilirsin, yani katilinin eline bıçak verebilirsin. İşte buna şahit ola ola büyüyen çocuk en güvendiğinden şiddet görmeyi normalleştirir. Oysaki bu 0-6 yaştaki sağlıklı bir çocuğun reddedeceği bi durumdur. Ama ebevenler arası şiddete maruz kala kala, çocuk artık sevgi ve şiddeti ayrıştıramaz hale gelir ve beni sevenin bana şiddet uygulaması normal diye kodlar.
Şimdi bunları neden anlattım? Biz 4 yaşındaki kızımızın yanında aylarca tartışmıştık babasıyla. En sonunda bize geldi ve dedi ki "tartışmanızdan çok rahatsızım, anlaşamıyorsanız aynı yerde bulunmayın". Yani henüz ruh sağlığı bozulmamış her birey için normal olanı kendine zarar verenden uzak durulmasıdır. O nedenle kızım oldukça doğal karşıladı boşanmayı. Bize insanlığımızı hatırlattı. Bir arada birbirini eritmek yerine, ayrı ama onu çok seven yetişkinler olabileceğimizi gösterdi bize.
Siz de sevgili çocuklar/gençler, lütfen özünüze dönün. Sizler o huzurluzluğu haketmeyecek kadar kıymetlisiniz. Anne babanızdan ayrı varlıklarsınız ve her biriniz çok özelsiniz. Bırakın, ayrı ama olgun bir yetişkin olmayı öğrensinler. Onların yerine çabalayan, onları kurtaran olmayın. Evlat olma hakkınızı sonuna dek kullanın. Dünyaya getirdiyseler bunu yapmak zorundalar, oturun köşenize evlat olmanın tadını çıkarın ve asla onlara ebeveynlik yapmayın..
Sizi seven bir ablanız/teyzeniz 💚
Harika
annemle babam ayrılıyor. (acı 1) arkadaslardan uzaklasılıyor (acı 2) piskolojik rahatsızlık baslıyor (acı 3) okul deyisiyor (acı 4) 12 yasında bi ÇOCUK olarak bu yükleri taşımam gerekicek he bide seçim yaptırıyolar kimde kalıcan diye ya ben daha piskolijimi duzeltemedim neden ?.
Çok güzel ve açık anlatmıssınız hocam. Çok teşekkürler.
Çok seri, akıcı anlattığınız için sıkılmadan keyifle dinliyorum
Benimde annemle babam yeni karar verdiler doğrusunun bu olduğunu biliyorum ama fazla üzülüyorum (15 yaşındayım)
Benim de ve babm annemi aldatıyor çok kötüyüm
@@aysegocmen9574 :'(((
@@aysegocmen9574 @ebrarr neden olan bize oluyo, hatalar yapcaksaniz niye evleniyonuz niye cocuk doguruyonuz ya neden bize bunlari yasatiuonuz
Ebrarr c: Öncelikle tabiki bunu anlayışla karşılayıp karşılamamak senin kararın
@@rana8804 Gerçek şu ki insanlar çocuğu bazen ilişkilerini düzeltmek için bir köprü olarak görüyor ve bunu yapan kişi anne baba olmayı haketmez. Çünkü çocuk bir yük taşıma aracı değildir, aksine onlar çocuklarının yükünü taşımalı. Nezaketi tatmayan çocuğu yapan anne babalara yazıklar olsun :)
Zor kararlar bunlar...Her şekilde birileri etkilenecektir. Malesef çocuklarin bu konuda bir seçim yapma şansı bile yok. 3 ve 5 yaşlarında iki çocuğum var, mutsuz ve huzursuzum ama çocuklar için kendimi zorluyorum, nereye kadar böyle devam eder hiç bir fikrim yok.
Lütfen kendinizi zorlamayın
Ben kendi aile ortamıma bakarak söyleyebilirim ki annem 13 yıl içinde tuttu ve bir anda herkese nefret kustu ve sınav yılımı mahfettiler :) O yüzden çocuğunuzu biraz olsun düşünüyorsanız ona gelecekte bu acıyı yaşatmayın
@@user-fz2yy6xz4y Umarım Hersey yoluna girer. Ben boşanma kararı aldım nihayetinde. Olmayınca fazla zorlamamak lazım.
Sevilay Atlı Baban seni çok sevmiştir sen başkalarının sana anlattıklarıyla öyleymiş gibi yaşama
@@yusufsardemir4775psikolojik şiddetten bahsediyor farkındasınız değil mi? Nesine şükretsin
Kizim 5 yaşında. Geçen yil ayrildik. Babasına sürekli düzenli gorusmesini soylesem de bu senin kararındi diyip arkasini dönüyor ve kizimi 3-5 ayda bir görüyor. Kizim artik kendine zarar vermeye başladı. Bu konuda babasini ikna edemiyorum gelip duzenli görüşmüyor. Ne yapmam gerek
ÖNCELİKLE MERHABA 9 YAŞINDAYIM AİLEM BOŞANACAK 3 KIZ KARDEŞİZ DAHA ÖNCE AİLEMİZDE ÇOK ÇOK BÜYÜK OLAYLAR OLDU MESELA;
BABAMIN VE ANNEMİN SİNİR KRİZİ GEÇİRMESİ,ANNEMİN BİR ÇOK KEZ İNTİHARA KALKIŞMASI,EVİ TERK EDİP EVDE TEK KALMAK VS. ŞUANDADA HALA BOŞANMADILAR GÖRÜŞMÜYORLAR BABAMDA KALIYORUM ANNEM BAŞKASI İLE SEVGİLİ ÇOCUK İSTİYORLAR ANCAK DAHA BOŞANMADILAR BANA VERECEK TAVSİYENİZ VAR MI DERS NOTLARIM DÜŞÜK DİYE AZAR YİYORUM BU ŞEKİLDE DEVAM ETTİKTEN SONRA HAYALİ ARKADAŞLARIM VS. OLDU KAFAMDA ZORBALARIN YAŞADIĞINI HİSSEDEBİLİYORUM HER ZAMAN O ZORBALAR BENİMLE AŞŞAĞLAYICI BİR ŞEKİLDE KONUŞUYORLAR...
merhabalr yazdığın yazının üzerinden 1 yıl geçmiş umarım şimdi iyisindir ve bu hesabı kullanmaya devam ediyorsundur, yaşadıkların yaşına göre çok ağır ama bazen bunlara alışmak ve bunlarla yaşamak zorunda kalabiliyor insan. eğer annenin yaşadığı erkek arkadaşı seni rahatsız ediyorsa bunları umursamayıp babanda kalmaya devam et bence nerde daha az aklına takilacaksa yaşanan olaylar orda kalmaya özen göster❤
Bosanmadan önce ve boşandıktan sonra mutlaka cocugunuzla oldukça sık iletişim kurun ve görüşün. Dertlerini düşüncelerini rahatça söylemesine izin verin. Sizden çekinmesin
Iyi gunler .benim ilk evlilikten 3 cocugum var . Yeniden evlendim .cocuklarim kucuk 9-6-5 yaslari var .cocuklarimin esime karsi psikolojisi iyi digil.psikolojileri alt ust gibi .buyuk kizim anliyo her seyi.ama kucukler daha da psikolojileri bozulmis gibiler.laf dinlemiyolar .esimi dinlemiyolar. Bir sey yapmak icin şart koyuyolar.hem de korkuyolar .sanki nefret hissleri yaranmis cocuklarimda .naapa bilir ki hem esim hem de cocuklarimin psikolojileri yerine gelsin ?
Ne kadarda ayrildiktan sonra cocuklariniiz yaninda hic bir.ofke kizginlik konusmamak.gerekir ne.kadar eslerden biris kotu olsa bile cunku cocuklarimizin psikolojisini.hic.dusunmuyoruz
Yani anlamıyorum çocuklarınızın yaşı küçükmüş boşanarak onlara bir tramva yaşattınız bir de küçükken ikinciyi evlenerek ayrı bir tarmva yaşatmışsınız ne dim sonunuz hayırlı olur inşallah
babamı ayda 1 görüyorum asla yetmiyor ve bunu degistiremiyorum çok üzgünüm
Eğer annen ve baban ayrıysa annenle bu konuyu konuşmayı denemelisin bence :))
@@user-fz2yy6xz4y konuştum zaten sartlar bunu gerektiriyormus:)
Babanı çok sev
@@edanurcrakl903 yaşınız babayı özgürce görmek isteyecek kadar büyük bence.
Ben boşandım kziima anlattım kızımın yanında normel bir durumda telefonda bile olsa kziima kötü sınır olsamda ağzımdan sinirlenince kızacağım kelimeleri kullanmıyorum aksine anlayış ve samimi karşılıyorum benimle eşim kızımı ucumuzu bir ada olması için çok uğraşıyor ama ben boşandım kziim boşandığını biliyor babasının seviyor ama onla yasmak istemiyor ayrıldık tekrar birleştik diyelim kziim da nasıl sıkıntı olur yaşadığı v3 yaşayacağı durumlarda neyi karıştırır travma si nasıl olur barışmak istemiyorum ama kızımın babasından tam soğuyup kopmasın da korkuyorum sonuçta onuda görevi gidecek gitmiyorsa görmeyince red ediyor sadece mümkün oldukça görüntülü normel telde konuşuyor engellemiyroum her saat gün zamn ayarı olmaksızın görüşüyor a konuşurken çok sıkılıyor kapamak için kaçamak cevaplar veriyor baba da biraz çocuğun kapamaya yöneleceği seylerlr diyor ama bilmiyorum barışmak için kapımda resmen hergun köşe kapmaca oynadık diyebilirim barışma çocukta ne olur bu şekilde bosanmis kalmak çocukta nesile takı olur
Barıştınız mı? Her şekilde sonucu ve gelişmeyi anlatır mısınız lütfen.
benim üvey annem varda
Ya çok zor bizim gibi çocukların ne suçu varda biz her gece uyuyamıyor göz yaşı döküyoruz .Bizdede aynı durum var çok ama çok üzülüyorum Allah yardım etsin bizim gibi çocuklara :'((
Ortada suç yok kardeşim. Suçlu yok. Bazen insanlar gerçekten anlaşamıyor. İkı iyi insan kötü bir evlilik yapabiliyor. Ben de boşanmayı düşünen bir anneyim. Evlilik kötü gidiyorsa gerçekten boşanma daha hayırlı olabiliyor. Hayat böyle bir şey. Biraz iyi mutlu olacağız biraz mutsuz.