hele mooie video. bij mij ligt idd die onderliggende angst van alleen gelaten te worden. want laten we eerlijk zijn, als we daadwerkelijk alleen gelaten worden is 't leven ook daadwerkelijk moeilijker. door hem te voelen komt er wel meer kracht vrij. maar ik merk dat mijn brein toch niet altijd die verbinding voelt met alles om zich heen (dat weten dat je nooit alleen bent). en ik oefen al heel erg lang met de affirmatie dat ik gedragen word.
Hi Kim, mooi dat je al zo goed bezig bent. En je brein gaat ook niet altijd die verbinding ervaren. Daar is ons brein niet voor gemaakt. Je hart daarentegen wel (tenminste als je haar niet afsluit). Ik merk het bij mezelf ook nog hoor, dat ik af en toe toch in een oud patroon stap en mijn hart weer dicht gooi en vervolgens geen verbinding voel. Als kind is het heel handig om je hart dicht te kunnen gooien, omdat dat soms de enige manier is om iets niet te hoeven voelen. Alleen op de lange termijn ga je daardoor wel steeds minder voelen, dus ook minder verbinding ervaren. Als ik dan even stil sta en gewoon focus op mijn hart, focus op die dingen waar ik het makkelijkst verbinding kan voelen, dan is het er weer. Voor mij zijn de beste momenten om aan te denken: de geboortes van mijn kinderen, dat ik ze voor het eerst vast had, een opmerking die Max ooit gemaakt heeft en die me heel diep raakte, het moment dat ik Karin op kwam halen op de dag van onze bruiloft (zij sliep een nacht bij haar moeder), door daar op te focussen vind ik de verbinding direct weer terug. en daarvandaan kan ik weer verder groeien.
Heel herkenbaar. Klopt helemaal! Maar ik vind dat zo moeilijk om het te voelen om er van af te komen. Bij mij komt er een angstscheut, een pijnscheut door me heen en ik bevries als het ware
Makkelijk is het ook niet. Maar het is het wel waard. Als het te moeilijk is, zoek dan begeleiding van een goede therapeut. Het maakt je leven zoveel mooier, dat het die stap echt wel waard is.
Erg leerzaam wederom. Dit heb ik ook met veel verschillende situaties. Eén voorbeeld is dat ik momenteel weer ben begonnen met daten. En ik vind het nog wel erg eng. Ben altijd erg onzeker geweest in de liefde etc. En ben hierin tegen veel teleurstellingen aangelopen. Toch wil ik me hierin weer gaan herpakken.
Leerzaam video ik heb iemand moeten afwijzen omdat er geen match was hij had daar heel erg moeite om dit te accepteren.. werd manipulatief probeerde op allerlei manieren mij over te halen het werd steeds erger begon mij ook te stalken heb toen aangifte gedaan zijn ouders broers betrekken was een volwassen man maar had het heel erg zwaar dat ik hem had afgewezen
Goede video! Ik zou niet weten waar die angst vandaan is gekomen en mezelf willen bewijzen en om bevestiging vragen. Heeft dit ook met verlatingsangst te maken? Wat zou je daar zelf aan kunnen doen om dat te doorbreken het gedrag dat je vertoont door die angst bv controle over partner.
Misschien moet je eerst alle video's hier bekijken die ik al geplaatst heb. Denk dat je heel veel kunt leren zonder ook maar iets te hoeven betalen :-) En ja, er is een optie voor degenen die nog dieper willen om 1 op 1 met een van onze therapeuten te werken. Lijkt me vrij logisch dat je hier voor moet betalen, anders wordt het voor ons ook lastig om de hypotheek te betalen toch?
Bas die ervaring zijn die gebaseerd op de eerste 7 jaar of ook op latere leeftijd. En kan het ook met ervaringen van pesten te maken hebben. Ik heb in mijn jeugd een liefdevolle tijd gehad tot mijn puberteit.daar zijn dingen gebeurt waar ik nu ook hard aan werk.
De meeste patronen bouw je op in de eerste 7 jaar, omdat je brein dan nog anders werkt. Je bent dan nog echt aan het leren wat de werkelijkheid is. Alles wat je in die rijd meemaakt neem je aan voor waar. Daarna kunnen heftige ervaringen zeker ook patronen creëren. Mag ik wel bij zeggen dat ze meestal geen nieuwe patronen creëren, maar al bestaande patronen versterken of aanpassen. Ik ben op de middelbare school gepest. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik een aantal patronen van het zelf moeten doen, mezelf willen bewijzen, me niet goed genoeg voelen, moeite hebben met mensen te vertrouwen versterkt werden. De basis voor die patronen was al aanwezig. Onder andere door een heel beschermende moeder die zelf overal bang voor was. Heel liefdevol, en wel de basis van veel patronen. Ik kan terugkijkend in mijn situatie ook aangeven dat ik gepest ben omdat ik al bepaalde patronen had. Waardoor ik op precies de leuke manier reageerde als ik gepest werd.
Ik ben pas sinds 2 jaar gaan nadenken over mijn jeugd en ouders. In mijn hoofd waren mijn ouders altijd goede ouders, beetje vrijgevochten, zonder directe regels. Tot ik na ging denken over verjaardagen. Omdat ik bij mezelf vaststelde ik op mijn verjaardag tegenop zag en moeilijk vond een kadootje te krijgen. Wist niet wat voor houding aan te nemen. Andersom ben ik heel vrijgevig en zoek leuk kadootje voor anderen... ik kon mij niet herinneren of onze verjaardagen gevierd werden....?? Ik kon mij niet voorstellen dat mijn ouders en speciaal mijn moeder er niks mee deden? Haalde ze niet minstens een taart bij de Hema?? Visite kwam heel weinig, meestal dezelfde oom en tantes. Maar niet specifiek met verjaardagen. Dus niet verjaardagsvisite of een ansichtkaarten niks... vreemd. Dus vroeg mijn oudste broer of er verjaardagen gevierd werden?? Hij zei van niet ! En mijn andere broer zei hij vroeger weleens boos was omdat als een neefje jarig was zij daar naartoe gingen en kadootjes meenamen! Ik ben 67, dus 2 jaar terug kom ik hier pas achter? Nooit heb ik gevoel gehad ik tekort ben gekomen.... alleen ik mij afvroeg waarom ik niet kon ontvangen? Dat is écht raar dat je ineens afvraagt hoe dit toen ging... mijn vader leefde toen nog. Ook hem gevraagd, maar wist niet meer, dacht volgens hem niet.... Sinds die tijd ben ik mij hier en daar wel meer gaan afvragen uit die tijd. Dat mijn ouders op emotioneel vlak er niet waren voor ons kinderen. Alhoewel ik goede dingen onthield, dus nooit gedacht ik slechte ouders kon hebben gehad. Alleen mijn moeder altijd op achtergrond er was, sf boeken lezende, mijn vader mij vaak meenam op de brommer. We waren er eenmaal, maar zoals ouders nu met de kinderen zijn en zoals ik zelf met mijn kinderen was, deden mijn ouders niet. Ondanks dat heb ik nooit gevoel gehad ze tekort schoten of dat ik iets miste...maar ja wat je niet kent mis je ook niet... het is echt raar dat je pas op mijn leeftijd er nu pas achter komt...en wat is er nog niet wel meer?
Onze lieve, creative zoon heeft in zijn masterjaar tijdens zijn studie als ontwerper zijn leven door angst voor afwijzing, beëindigt. Hij zou afstuderen met een spel voor kinderen die gepest worden, hij werd zelf gepest op de basisschool en als moeder zag ik hoe hij zijn onbevangenheid verloor en angst groeide. Het is dan toch niet iets dat alleen in jezelf zit? Zijn angsten waren zeer herkenbaar voor mij als moeder.
Jeetje wat heftig. Als je hier meer mee wilt, Google dan ook even op de Rogier Hulst Foundation. Deze stichting is opgezet door de moeder van een zoon die zijn leven genomen had. Het lastige van pesten is dat het zeker iets is wat anderen doen. Maar hoe jij zelf in het leven staat en dus ook hoe je reageert is ook voor een groot deel bepalend of je gepest wordt. Ik heb dat zelf ervaren op de middelbare school en snap nu achteraf hoe het gebeurt is. Ik zie het nu bij mijn oudste die aan het begin van de basisschool gepest werd, maar die nu steeds minder last er van heeft. Niet doordat we met die anderen bezig zijn gegaan, maar met hem, zijn zelfvertrouwen. Ik wil hiermee pesten niet goed praten. En ook niet ergens een schuld neerleggen. Iemand de schuld geven is alle kracht tot verandering opgeven. De pesters hebben de kracht om naar hun eigen onzekerheid en angst te kijken zodat ze het pesten niet meer nodig hebben. En de gepeste mag naar zichzelf kijken om zijn zelfvertrouwen te ontwikkelen en te ontdekken waarom hij zo sterk geraakt wordt. Pesten is iets vreselijks. Dat weet ik helaas uit eigen ervaring. Ik ben gelukkig nooit verder gekomen dan een paar keer denken aan zelfmoord, maar ik zie nu wel waarom ik toen gepest ben en waarom ik nu nooit meer gepest wordt. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je veel steun om je heen hebt.
Sorry hoor maar we leven echt in een maatschappij waar extern veel wordt afgewezen. Door de verantwoordelijkheid voor die angst uitsluitend bij de persoon zelf te leggen kun je een zaadje voor zelfdoding leggen in iemand. Het ligt toch aan jou! Hoe jij ermee om gaat. Het was ooit ook mijn uitgangspunt maar heb de hoogste prijs betaald, het leven van ons kind
Hi Hermine, ik wil nergens de schuld leggen, maar juist de kracht geven om te groeien. Zodra je dit als eigen schuld voelt, zet jejezelf vast. Schuldgevoel is een heel naar patroon wat mensen echt kapot maakt. Dat is het laatste wat ik iemand wil geven. Het gaat mij er om dat ook als je de ander niet kunt veranderen (want dat kun je helaas niet), je toch altijd ergens kracht uit kunt putten en je je situatie kunt veranderen. Soms door hulp te vragen soms door meditatie soms door andere dingen. Mijn intentie is juist om degenen die last hebben van angst voor afwijzing en eventueel van gepest worden kracht en ruimte te geven. Het spijt me als dit anders overkomt bij je.
@@LeerVrijLeven liever zou ik hierover persoonlijk willen spreken, niemand is alwetend en ik twijfel niet aan je goeie bedoelingen, geen moment . Wel is de vraag wat je zelf wilt leren van ervaringsdeskundigen om te groeien ?
@@herminevandermeij769 ik wil altijd leren! Elke dag kom ik erachter dat er nog veel meet is wat ik niet weet :-) Stuur me anders een berichtje via asermethode.nl/contact
Oh zo erg!! :( Ook geen alwetende hier, maar ook herkenbaar. Ik weet hoe bepaald advies goed bedoeld kan worden, maar verkeer begrepen, verkeerd opgevat. En soms op een later moment wel weer goed begrepen kan worden. Erg lastig.. Ik kwam laatst iets tegen wat voor mij een soort eye opener was 'levels of transformation van Julianhimself' en dat gaat uit van dat voor de een, een slachtoffer voelen een goed advies is gezien de situatie, een stap in de goede richting, en voor de ander juist een stap terug. Als een soort ladder van stadia om door heen te gaan, en afhankelijk van waar je je bevind op die ladder, kan iets een goede volgende stap zijn of niet. Uiteindelijk inderdaad is self empowering beter, maar dat het soms wel eerst nodig is om ook door de slachtoffer fase heen te gaan. Echt super erg wat er gebeurd is, het raakt me diep. Veel sterkte.. :(
![I.N "HALLUCINATION" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/n5B5q1Hwt_U/mqdefault.jpg)
hele mooie video. bij mij ligt idd die onderliggende angst van alleen gelaten te worden. want laten we eerlijk zijn, als we daadwerkelijk alleen gelaten worden is 't leven ook daadwerkelijk moeilijker. door hem te voelen komt er wel meer kracht vrij. maar ik merk dat mijn brein toch niet altijd die verbinding voelt met alles om zich heen (dat weten dat je nooit alleen bent). en ik oefen al heel erg lang met de affirmatie dat ik gedragen word.
Hi Kim, mooi dat je al zo goed bezig bent.
En je brein gaat ook niet altijd die verbinding ervaren. Daar is ons brein niet voor gemaakt. Je hart daarentegen wel (tenminste als je haar niet afsluit). Ik merk het bij mezelf ook nog hoor, dat ik af en toe toch in een oud patroon stap en mijn hart weer dicht gooi en vervolgens geen verbinding voel.
Als kind is het heel handig om je hart dicht te kunnen gooien, omdat dat soms de enige manier is om iets niet te hoeven voelen. Alleen op de lange termijn ga je daardoor wel steeds minder voelen, dus ook minder verbinding ervaren.
Als ik dan even stil sta en gewoon focus op mijn hart, focus op die dingen waar ik het makkelijkst verbinding kan voelen, dan is het er weer.
Voor mij zijn de beste momenten om aan te denken: de geboortes van mijn kinderen, dat ik ze voor het eerst vast had, een opmerking die Max ooit gemaakt heeft en die me heel diep raakte, het moment dat ik Karin op kwam halen op de dag van onze bruiloft (zij sliep een nacht bij haar moeder), door daar op te focussen vind ik de verbinding direct weer terug. en daarvandaan kan ik weer verder groeien.
Heel herkenbaar. Klopt helemaal! Maar ik vind dat zo moeilijk om het te voelen om er van af te komen. Bij mij komt er een angstscheut, een pijnscheut door me heen en ik bevries als het ware
Makkelijk is het ook niet. Maar het is het wel waard. Als het te moeilijk is, zoek dan begeleiding van een goede therapeut.
Het maakt je leven zoveel mooier, dat het die stap echt wel waard is.
@@LeerVrijLeven ❤️
Heel bijzonder en zo herkenbaar.
Veel kracht voor iedereen om hier mee aan de slag te gaan!
Super duidelijk dank je wel zo herkenbaar hier leer ik veel van
Dank je🙏🥰
Nooit bang zijn voor afwijzing.
Erg leerzaam wederom.
Dit heb ik ook met veel verschillende situaties.
Eén voorbeeld is dat ik momenteel weer ben begonnen met daten.
En ik vind het nog wel erg eng.
Ben altijd erg onzeker geweest in de liefde etc.
En ben hierin tegen veel teleurstellingen aangelopen.
Toch wil ik me hierin weer gaan herpakken.
Gaaf dat je ondanks je onzekerheden toch er voor gaat!
Leerzaam video ik heb iemand moeten afwijzen omdat er geen match was hij had daar heel erg moeite om dit te accepteren.. werd manipulatief probeerde op allerlei manieren mij over te halen het werd steeds erger begon mij ook te stalken heb toen aangifte gedaan zijn ouders broers betrekken was een volwassen man maar had het heel erg zwaar dat ik hem had afgewezen
Goede video!
Ik zou niet weten waar die angst vandaan is gekomen en mezelf willen bewijzen en om bevestiging vragen. Heeft dit ook met verlatingsangst te maken? Wat zou je daar zelf aan kunnen doen om dat te doorbreken het gedrag dat je vertoont door die angst bv controle over partner.
Het komt er altijd op neer dat als je meer wil leren je je toch weer moet inschrijven en betalen !!
Misschien moet je eerst alle video's hier bekijken die ik al geplaatst heb. Denk dat je heel veel kunt leren zonder ook maar iets te hoeven betalen :-)
En ja, er is een optie voor degenen die nog dieper willen om 1 op 1 met een van onze therapeuten te werken. Lijkt me vrij logisch dat je hier voor moet betalen, anders wordt het voor ons ook lastig om de hypotheek te betalen toch?
Bas die ervaring zijn die gebaseerd op de eerste 7 jaar of ook op latere leeftijd.
En kan het ook met ervaringen van pesten te maken hebben.
Ik heb in mijn jeugd een liefdevolle tijd gehad tot mijn puberteit.daar zijn dingen gebeurt waar ik nu ook hard aan werk.
De meeste patronen bouw je op in de eerste 7 jaar, omdat je brein dan nog anders werkt. Je bent dan nog echt aan het leren wat de werkelijkheid is. Alles wat je in die rijd meemaakt neem je aan voor waar.
Daarna kunnen heftige ervaringen zeker ook patronen creëren.
Mag ik wel bij zeggen dat ze meestal geen nieuwe patronen creëren, maar al bestaande patronen versterken of aanpassen.
Ik ben op de middelbare school gepest. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik een aantal patronen van het zelf moeten doen, mezelf willen bewijzen, me niet goed genoeg voelen, moeite hebben met mensen te vertrouwen versterkt werden.
De basis voor die patronen was al aanwezig. Onder andere door een heel beschermende moeder die zelf overal bang voor was. Heel liefdevol, en wel de basis van veel patronen.
Ik kan terugkijkend in mijn situatie ook aangeven dat ik gepest ben omdat ik al bepaalde patronen had. Waardoor ik op precies de leuke manier reageerde als ik gepest werd.
Ik ben pas sinds 2 jaar gaan nadenken over mijn jeugd en ouders. In mijn hoofd waren mijn ouders altijd goede ouders, beetje vrijgevochten, zonder directe regels. Tot ik na ging denken over verjaardagen. Omdat ik bij mezelf vaststelde ik op mijn verjaardag tegenop zag en moeilijk vond een kadootje te krijgen. Wist niet wat voor houding aan te nemen. Andersom ben ik heel vrijgevig en zoek leuk kadootje voor anderen... ik kon mij niet herinneren of onze verjaardagen gevierd werden....?? Ik kon mij niet voorstellen dat mijn ouders en speciaal mijn moeder er niks mee deden? Haalde ze niet minstens een taart bij de Hema?? Visite kwam heel weinig, meestal dezelfde oom en tantes. Maar niet specifiek met verjaardagen. Dus niet verjaardagsvisite of een ansichtkaarten niks... vreemd. Dus vroeg mijn oudste broer of er verjaardagen gevierd werden?? Hij zei van niet ! En mijn andere broer zei hij vroeger weleens boos was omdat als een neefje jarig was zij daar naartoe gingen en kadootjes meenamen! Ik ben 67, dus 2 jaar terug kom ik hier pas achter? Nooit heb ik gevoel gehad ik tekort ben gekomen.... alleen ik mij afvroeg waarom ik niet kon ontvangen? Dat is écht raar dat je ineens afvraagt hoe dit toen ging... mijn vader leefde toen nog. Ook hem gevraagd, maar wist niet meer, dacht volgens hem niet....
Sinds die tijd ben ik mij hier en daar wel meer gaan afvragen uit die tijd. Dat mijn ouders op emotioneel vlak er niet waren voor ons kinderen. Alhoewel ik goede dingen onthield, dus nooit gedacht ik slechte ouders kon hebben gehad. Alleen mijn moeder altijd op achtergrond er was, sf boeken lezende, mijn vader mij vaak meenam op de brommer. We waren er eenmaal, maar zoals ouders nu met de kinderen zijn en zoals ik zelf met mijn kinderen was, deden mijn ouders niet. Ondanks dat heb ik nooit gevoel gehad ze tekort schoten of dat ik iets miste...maar ja wat je niet kent mis je ook niet... het is echt raar dat je pas op mijn leeftijd er nu pas achter komt...en wat is er nog niet wel meer?
Bizar he, dat je kunt denken een prima jeugd gehad te hebben, maar dat zodra je echt gaat terugvoelen, dat je ontdekt hoeveel je gemist hebt.
Wow moeilijke vraag
Onze lieve, creative zoon heeft in zijn masterjaar tijdens zijn studie als ontwerper zijn leven door angst voor afwijzing, beëindigt. Hij zou afstuderen met een spel voor kinderen die gepest worden, hij werd zelf gepest op de basisschool en als moeder zag ik hoe hij zijn onbevangenheid verloor en angst groeide. Het is dan toch niet iets dat alleen in jezelf zit? Zijn angsten waren zeer herkenbaar voor mij als moeder.
Jeetje wat heftig. Als je hier meer mee wilt, Google dan ook even op de Rogier Hulst Foundation. Deze stichting is opgezet door de moeder van een zoon die zijn leven genomen had.
Het lastige van pesten is dat het zeker iets is wat anderen doen. Maar hoe jij zelf in het leven staat en dus ook hoe je reageert is ook voor een groot deel bepalend of je gepest wordt.
Ik heb dat zelf ervaren op de middelbare school en snap nu achteraf hoe het gebeurt is. Ik zie het nu bij mijn oudste die aan het begin van de basisschool gepest werd, maar die nu steeds minder last er van heeft. Niet doordat we met die anderen bezig zijn gegaan, maar met hem, zijn zelfvertrouwen.
Ik wil hiermee pesten niet goed praten. En ook niet ergens een schuld neerleggen. Iemand de schuld geven is alle kracht tot verandering opgeven.
De pesters hebben de kracht om naar hun eigen onzekerheid en angst te kijken zodat ze het pesten niet meer nodig hebben. En de gepeste mag naar zichzelf kijken om zijn zelfvertrouwen te ontwikkelen en te ontdekken waarom hij zo sterk geraakt wordt.
Pesten is iets vreselijks. Dat weet ik helaas uit eigen ervaring. Ik ben gelukkig nooit verder gekomen dan een paar keer denken aan zelfmoord, maar ik zie nu wel waarom ik toen gepest ben en waarom ik nu nooit meer gepest wordt.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je veel steun om je heen hebt.
Hoe kom ik van agressieve dwanggedachtes af?
Hi Marjolein, kun je me een voorbeeld geven van wat voor gedachtes je krijgt?
Sorry hoor maar we leven echt in een maatschappij waar extern veel wordt afgewezen. Door de verantwoordelijkheid voor die angst uitsluitend bij de persoon zelf te leggen kun je een zaadje voor zelfdoding leggen in iemand. Het ligt toch aan jou! Hoe jij ermee om gaat. Het was ooit ook mijn uitgangspunt maar heb de hoogste prijs betaald, het leven van ons kind
Hi Hermine, ik wil nergens de schuld leggen, maar juist de kracht geven om te groeien.
Zodra je dit als eigen schuld voelt, zet jejezelf vast. Schuldgevoel is een heel naar patroon wat mensen echt kapot maakt. Dat is het laatste wat ik iemand wil geven.
Het gaat mij er om dat ook als je de ander niet kunt veranderen (want dat kun je helaas niet), je toch altijd ergens kracht uit kunt putten en je je situatie kunt veranderen. Soms door hulp te vragen soms door meditatie soms door andere dingen.
Mijn intentie is juist om degenen die last hebben van angst voor afwijzing en eventueel van gepest worden kracht en ruimte te geven.
Het spijt me als dit anders overkomt bij je.
@@LeerVrijLeven liever zou ik hierover persoonlijk willen spreken, niemand is alwetend en ik twijfel niet aan je goeie bedoelingen, geen moment . Wel is de vraag wat je zelf wilt leren van ervaringsdeskundigen om te groeien ?
@@herminevandermeij769 ik wil altijd leren! Elke dag kom ik erachter dat er nog veel meet is wat ik niet weet :-)
Stuur me anders een berichtje via asermethode.nl/contact
Oh zo erg!! :(
Ook geen alwetende hier, maar ook herkenbaar.
Ik weet hoe bepaald advies goed bedoeld kan worden, maar verkeer begrepen, verkeerd opgevat. En soms op een later moment wel weer goed begrepen kan worden. Erg lastig.. Ik kwam laatst iets tegen wat voor mij een soort eye opener was 'levels of transformation van Julianhimself' en dat gaat uit van dat voor de een, een slachtoffer voelen een goed advies is gezien de situatie, een stap in de goede richting, en voor de ander juist een stap terug. Als een soort ladder van stadia om door heen te gaan, en afhankelijk van waar je je bevind op die ladder, kan iets een goede volgende stap zijn of niet. Uiteindelijk inderdaad is self empowering beter, maar dat het soms wel eerst nodig is om ook door de slachtoffer fase heen te gaan.
Echt super erg wat er gebeurd is, het raakt me diep. Veel sterkte.. :(
@@axoNNNessj mooi verwoord.