✒️:@TaTaVae 🍷: Hikaye tamamen kurgudan ibarettir. 🍷: Hikaye eğlence amaçlı yazılmıştır. 🍷: Hikayede geçen herşey hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir alakası yoktur! 🍷: Oppacı değilim. 🍷: kapak fotoğrafı bana aittir. 🍷: Eleştirilerinize açığım ama saygılı bir şekilde eleştiri yapacaksınız açığım. 🍷: 13/01/2024 ✒:"Tek Başına Yaşadığın Orman Evinde Bir Katil Saklarsın" ⦊ Kim Yuri (25) ⦊ Kim Taehyung (29) 🗝: İyi okumalar Bayanlar ve Baylar.. ╞═══════════...═════════════╡ Hayat ne kadar güzel ve huzurlu değil mi? Yada sizin tabirinizle, "ne kadar kötü!". Bence hayat kötü değil sadece insanoğlu herzaman bir suçlu aradığı için hayatı suçladı. Oysaki hayat, huzur verici. Hayata güzel bakmadığımız için göremedik huzur verici olduğunu biz.. Belkide bu huzuru bulabilmek için birazcık insanlardan uzak durmamız gerektir. Kendimizi onlardan uzak tutarak belki huzur bulabiliriz. Şahsen ben öyle yaptım, insanlardan uzaklaştım ve sadece kendimi bulabileceğim bir yerde yaşamaya başladım, bir ormanda! Benim adım, Yuri. 25 yaşındayım ve bir fotoğrafçıyım. Fotoğraf çekmeyi çok severim zaten bu ormana taşınmadan öncede ünlü insanların fotoğraflarını çekiyordum. Ama artık kendimi bulmak istediğim için bütün herşeyimi toplayıp buraya taşındım. Bu ormanda tek başıma yaşamıyorum ama buradaki evler de tabii birbirine oldukça bir uzak. Burada yaşayan insanlar ile şu bir yıl içinde tanışmış ve yakınlaşmıştık sanki bir aile misâli. Bazen ihtiyaç olan bazı şeyler (yiyecek, kıyafet vb.) oluyor ve bende kasabaya iniyorum. Ve ihtiyaçlarımı çabucak alıp hemen evime geliyorum. Gelirini nereden karşılıyorsun diye sorarsanız, ben aynı zamanda tuvallere iç dünyamı ve dış dünyamı çizip satıyorum. Bundan kendimi doyuracak kadar para kazanıyorum. Ne eksik nede fazla.. Bazen bu ormanda sıkıldığım oluyor ama bu sorun değil benim için. Böyle zamanlarda biraz uzağımda oturan Kang'a gidiyorum. O da burada annesi ile kalıyor. Onlar burada çiftçilik yapıyorda diyebiliriz. Kocaman tarlaları var, ve o tarladan gelen gelir ile geçimlerini sağlıyorlar. Hatta bazen onlara yardıma bile gidiyorum. Yani anlayacağınız benim hayatım bu ormana taşındığımdan beri huzurlu ve sakin. K:"Yuri, yine hayallere mi daldın?!" Ah, evet! Geldi başımın tatlı belası.. Oturduğum yerden kalktım ve Kang'ın yanına doğru adımladım. "Hayallere dalmak.. iyi hissettiriyor beni Kang." Kang elimi tuttu ve bana o ışık dolu gözleri ile derince baktı. Bu çocuğun gözlerindeki ışık, benim karanlığımı aydınlatıyor.. K:"Hmhm, ama dikkat et o hayaller puff olmasın sevgili Yuri.. Bilirsin, 'Önce hayaller ölür, sonra insanlar.' " Hafifçe gülümsedim ve Kang'ın yüzüne elimi koyup okşadım. "Ama daha ölmedim değil mi? Yani hayal kurmaya devam edebilirim.." K:"Et bakalım.. Ama ilk önce dans edip şarkı söyleyelim.." "Konunun alaka seviyesi..kkk~" K:"Şştt çaktırma kkk~" "Tamam tamam, bu sefer kim şarkı söylesin o zaman?" K:"Sen, sen, sen!" "Ama hep ben söylüyorum Kang!" K:"Hadi hadi, birdahakine ben söyleyeceğim. Söz.." Bana serçe parmağını uzattı, bu bizim söz işaretimizdi. Bunu yaptığımızda o sözü yerine getirmek zorundaydık ikimizde.. Bende serçe parmağımı ona uzattım ve onunla serçe parmaklarımızı birbirine kenetleyip ikimizde tebessüm ettik. "Söz." Kang yanıma oturdu ve gökyüzüne bakarak gözlerini kapattı. Bunu huzuru bulmak için yapıyordu kendince. Bende hemen gökyüzüne baktım, derin bir nefes alarak benim için özel olan o şarkıyı söylemeye başladım. "Vintage tee, brand new phone High heels on cobblestones When you are young, they assume you know nothing Sequin smile, black lipstick Sensual politics When you are young, they assume you know nothing But I knew you ... " Şarkıyı söylemeyi bıraktıktan sonra derince nefes aldım ve Kang'a baktım. Bana tebessüm etti ve yanımdan kalktı. K:"Tarlaya gideceğim, gelmek ister misin?" "Belki daha sonra, eve gidip çizdiğim resmi bitirmeliyim." K:"Ah, resim! O zaman kolay gelsin sana. Daha sonra gelirim işlerim bitince sana." Olumlu anlamda kafa salladım ve Kang'ın el sallayarak yanımdan uzaklaşmasını izledim. .. P:"Nasıl yani? Şimdi bu herif elimizden kaçtı mı?!" P²:"Maalesef efendim, kendince kaçma planı yapmış o herif. Karnının ağrıdığını söyleyip hemşirenin yanına gitmek istemiş. Hemşirenin yanına gidince oradakileri bayıltıp polis kıyafeti giymiş ve elini kolunu sallayarak kaçmış!" P:"Çabuk yakalayın o adamı! Eğer bunu Hwang Bey öğrenirse hepimiz biteriz!.. Derhâl, derhâl bütün ekiplere haber verin ve o adamı bulmak için elimizden geleni yapın!" P²:"Peki efendim.." .. Seul'da bir seri katil kol geziyordu. Bu katil, kurbanlarını gizli ve temiz bir şekilde öldürdüğü için polisler onu yakalamakta zorlanıyorlardı. Katil, polislere karşı oldukça zekice hareket ediyordu. Katilin adı Kim Taehyung'du. Taehyung, 29 yaşında bir adamdı. İnsanlara karşı güvensiz ve öfkeli biriydi. Taehyung, hapishanedeyken sürekli kaçma planları yapıyordu. Sonunda, bir gün fırsatını buldu. Gardiyana karnının ağrıdığını söyleyerek hemşirenin yanına gitti. Hemşirenin odasında bulunan bayıltıcıları alıp oradaki herkesi bayılttı. Ardından, polis kılığında hapishaneden kaçtı. Hapishaneden kaçtıktan sonra nereye gideceğini bilemeyen Taehyung, bir ormana girdi ve orada boş bir ev gördü. Hemen içeriye girdi. Evin içi tuvallerle kaplıydı. Taehyung bu evde birinin yaşadığını anlamıştı, umursamadı çünkü saklanması gerekiyordu. Eğer evin sahibi onu görürse onu öldürüp saklanmaya devam edebilir. Sonuçta o bir seri katil.. Taehyung evin içinde dolaştı. Yuri'nin odasına girdi, bembeyazdı. Tıpkı bir melek odası gibiydi bu oda. Bembeyaz ve içeride Yuri'nin fotoğrafları. Taehyung odaları dolaştıktan sonra kanepeye oturdu ve kafasını geri yaslayarak gözlerini dinlendirmek istedi. .. Oturduğum yerden kalkarak evime gitmeye karar verdim. Kulaklığımı taktım ve huzur verici, sevdiğim müzikleri dinleyerek evimin yolunu tuttum. Evime geldiğimde, kanepemde kafasını geriye atmış bir adam gördüm. Acaba hırsız mıydı? Yoksa kaybolmuş biri mi? Yanına gittim ve onu dürttüm. "Bayım, afedersiniz! " Kafasını kanepeden kaldırdı ve bana baktı. "Kimsiniz acaba? Evimde ne işiniz var?" Yorum 1:
Yorum 1: Adam ilk başta cevap vermek için tereddüt etti. "Kayıp mı oldunuz yoksa?" KTH:"Ah, evet! Ben ormanda kayboldum ve bu evi görünce biraz dinlenmek istedim." "İsterseniz sizi ormandan çıkarabilirim?" KTH:"Gerek yok, telefonunuzu kullanabilir miyim? Bir arkadaşımı aramam gerekte. Beni buradan alması için?" "Tabii ki." Cebimden telefonumu çıkardım ve karşımdaki adama uzattım gülümseyerek. Adam telefonu elimden aldı ve evin dışına çıkıp birisini aradı. Kanepeye oturup onu izledim, kayıp olmuş birisi. Adam telefonda konuşurken yüz hatlarından sinirli olduğu çok bariz. Kiminle konuşuyor ki bu kadar sinirlendi acaba? Neyse banane değil mi? Adam telefonla görüşmesini bitirmiş olucak ki içeriye girdi, yanıma gelip telefonumu bana uzattı. KTH:"Arkadaşım birkaç gün içinde gelicek beni almaya, o zamana kadar burada kalabilir miyim?" "Bir otele gitseniz daha iyi olmaz mı?" Tanımadığım bir adam evimde kalmak istiyor, ben buna nasıl müsade ederim? Bana yalan söylüyor olabilir sonuçta. KTH:"Otele gidemem," Demiş ve belinden bir silah çıkarıp bana doğrultmuştu. KTH:"Otele gidemem çünkü şuanda Seul'ün bütün polisleri benim peşimde küçük kız. Ve arkadaşım gelene kadar burada kalacağım!" "Bu yaptığın haneye tecavüz ve alıkoyma!" KTH:"Ben bir suçluyum küçük kız, ve suçlular kuralları çiğnemeyi sever :) " "Ne istiyorsun benden?" Adam bana adım attı, ürkmüştüm ve geriye doğru gittim. Sırtım duvara değince adam dibime geldi ve, KTH:"Çok basit, beni sakla." Onu kendimden uzaklaştırıcak şekilde ittim. Ben nasıl bir suçluyu adaletten saklarım ki? "Seni asla saklayamam! Sen bir suçlusun!" İlk önce kötü bir kahkaha attı daha sonra silahı beline geri koydu ve kanepeme oturarak bana baktı. KTH:"Eğer beni saklarsan bu birkaç günde sana zarar vermeyeceğim." "Bu umurumda bile değil, ben asla bir suçluyu evimde saklayamam." KTH:"Son kararın mı?" "Evet, lütfen evimden hemen git." Daha neler olduğunu bile anlayamadan silahını tekrar cebinden çıkarmış ve çizdiğim tuvalleri tek tek vurmaya başlamıştı. "Napıyorsun sen?!" Silahı bana çevirdi, KTH:"Ölmeye hazır ol küçük kız. Sana son bir şans daha veriyorum, ölüm mü, kalım mı?" Başka seçeneğim yoktu. Aptal bir suçlunun elinde ölmek istemiyordum. "Tamam saklayacağım!" KTH:"Adını söyle?" "Yuri.." KTH:"Yuri... Güzel bir isim, ben de Taehyung." ... Şuan saat gecenin 02.37 si ve ben içerideki o katile yakalanmadan polisi arıyorum. Sonunda polis karakolu telefonu açtığında sessizce konuşmaya başladım. "Lütfen, lütfen yardım edin. ******* ormanında bir katil evime girip beni esir aldı. Lütfen yardım edin.." P:"Sakin olun, bize konumunuzu bildirin ve sakince bekleyin biz gelene kadar." Polise konumu söyledikten sonra telefonu kapatmadım, korkuyordum. Herân beni öldürebilecek bir katil.. P:"Destek yolda Hanımefendi. Siz güvenli bir yere-" KTH:"Hwang Hyunjin'e, Kim Taehyung'dan selam söyle polis." Elimden aldığı telefonu yere fırlattı ve bana alaycı gözleri ile baktı. KTH:"Seni öldürmek istemiyordum ama beni ifşalayan birini hayatta tutmam aptalca olur değil mi?" "Öldür beni, senin gibi birini saklayacağıma ölmeyi tercih ediyorum.." KTH:"Peki küçük kız, iyi uykular.." 𝑇ℎ𝑒 𝑎𝑛𝑑... •Fic'imizin sonuna geldiikk.. •Her fic aşk ile bitmez bebişlerim. •Sizce fic nasıldı?
@@TaTaVaewattpade de yazsana hikaye yazar olursun belki❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
✒️:@TaTaVae
🍷: Hikaye tamamen kurgudan ibarettir.
🍷: Hikaye eğlence amaçlı yazılmıştır.
🍷: Hikayede geçen herşey hayal ürünüdür,
gerçeklikle hiçbir alakası yoktur!
🍷: Oppacı değilim.
🍷: kapak fotoğrafı bana aittir.
🍷: Eleştirilerinize açığım ama saygılı bir şekilde eleştiri yapacaksınız açığım.
🍷: 13/01/2024
✒:"Tek Başına Yaşadığın Orman Evinde Bir Katil Saklarsın"
⦊ Kim Yuri (25)
⦊ Kim Taehyung (29)
🗝: İyi okumalar Bayanlar ve Baylar..
╞═══════════...═════════════╡
Hayat ne kadar güzel ve huzurlu değil mi?
Yada sizin tabirinizle, "ne kadar kötü!".
Bence hayat kötü değil sadece insanoğlu herzaman bir suçlu aradığı için hayatı suçladı. Oysaki hayat, huzur verici. Hayata güzel bakmadığımız için göremedik huzur verici olduğunu biz..
Belkide bu huzuru bulabilmek için birazcık insanlardan uzak durmamız gerektir. Kendimizi onlardan uzak tutarak belki huzur bulabiliriz.
Şahsen ben öyle yaptım, insanlardan uzaklaştım ve sadece kendimi bulabileceğim bir yerde yaşamaya başladım, bir ormanda!
Benim adım, Yuri. 25 yaşındayım ve bir fotoğrafçıyım. Fotoğraf çekmeyi çok severim zaten bu ormana taşınmadan öncede ünlü insanların fotoğraflarını çekiyordum. Ama artık kendimi bulmak istediğim için bütün herşeyimi toplayıp buraya taşındım.
Bu ormanda tek başıma yaşamıyorum ama buradaki evler de tabii birbirine oldukça bir uzak. Burada yaşayan insanlar ile şu bir yıl içinde tanışmış ve yakınlaşmıştık sanki bir aile misâli.
Bazen ihtiyaç olan bazı şeyler (yiyecek, kıyafet vb.) oluyor ve bende kasabaya iniyorum. Ve ihtiyaçlarımı çabucak alıp hemen evime geliyorum.
Gelirini nereden karşılıyorsun diye sorarsanız, ben aynı zamanda tuvallere iç dünyamı ve dış dünyamı çizip satıyorum. Bundan kendimi doyuracak kadar para kazanıyorum. Ne eksik nede fazla..
Bazen bu ormanda sıkıldığım oluyor ama bu sorun değil benim için. Böyle zamanlarda biraz uzağımda oturan Kang'a gidiyorum. O da burada annesi ile kalıyor. Onlar burada çiftçilik yapıyorda diyebiliriz. Kocaman tarlaları var, ve o tarladan gelen gelir ile geçimlerini sağlıyorlar. Hatta bazen onlara yardıma bile gidiyorum.
Yani anlayacağınız benim hayatım bu ormana taşındığımdan beri huzurlu ve sakin.
K:"Yuri, yine hayallere mi daldın?!"
Ah, evet! Geldi başımın tatlı belası..
Oturduğum yerden kalktım ve Kang'ın yanına doğru adımladım.
"Hayallere dalmak.. iyi hissettiriyor beni Kang."
Kang elimi tuttu ve bana o ışık dolu gözleri ile derince baktı. Bu çocuğun gözlerindeki ışık, benim karanlığımı aydınlatıyor..
K:"Hmhm, ama dikkat et o hayaller puff olmasın sevgili Yuri.. Bilirsin, 'Önce hayaller ölür, sonra insanlar.' "
Hafifçe gülümsedim ve Kang'ın yüzüne elimi koyup okşadım.
"Ama daha ölmedim değil mi? Yani hayal kurmaya devam edebilirim.."
K:"Et bakalım.. Ama ilk önce dans edip şarkı söyleyelim.."
"Konunun alaka seviyesi..kkk~"
K:"Şştt çaktırma kkk~"
"Tamam tamam, bu sefer kim şarkı söylesin o zaman?"
K:"Sen, sen, sen!"
"Ama hep ben söylüyorum Kang!"
K:"Hadi hadi, birdahakine ben söyleyeceğim. Söz.."
Bana serçe parmağını uzattı, bu bizim söz işaretimizdi. Bunu yaptığımızda o sözü yerine getirmek zorundaydık ikimizde..
Bende serçe parmağımı ona uzattım ve onunla serçe parmaklarımızı birbirine kenetleyip ikimizde tebessüm ettik.
"Söz."
Kang yanıma oturdu ve gökyüzüne bakarak gözlerini kapattı. Bunu huzuru bulmak için yapıyordu kendince.
Bende hemen gökyüzüne baktım, derin bir nefes alarak benim için özel olan o şarkıyı söylemeye başladım.
"Vintage tee, brand new phone
High heels on cobblestones
When you are young, they assume you know nothing
Sequin smile, black lipstick
Sensual politics
When you are young, they assume you know nothing
But I knew you
... "
Şarkıyı söylemeyi bıraktıktan sonra derince nefes aldım ve Kang'a baktım. Bana tebessüm etti ve yanımdan kalktı.
K:"Tarlaya gideceğim, gelmek ister misin?"
"Belki daha sonra, eve gidip çizdiğim resmi bitirmeliyim."
K:"Ah, resim! O zaman kolay gelsin sana. Daha sonra gelirim işlerim bitince sana."
Olumlu anlamda kafa salladım ve Kang'ın el sallayarak yanımdan uzaklaşmasını izledim.
..
P:"Nasıl yani? Şimdi bu herif elimizden kaçtı mı?!"
P²:"Maalesef efendim, kendince kaçma planı yapmış o herif. Karnının ağrıdığını söyleyip hemşirenin yanına gitmek istemiş. Hemşirenin yanına gidince oradakileri bayıltıp polis kıyafeti giymiş ve elini kolunu sallayarak kaçmış!"
P:"Çabuk yakalayın o adamı! Eğer bunu Hwang Bey öğrenirse hepimiz biteriz!..
Derhâl, derhâl bütün ekiplere haber verin ve o adamı bulmak için elimizden geleni yapın!"
P²:"Peki efendim.."
..
Seul'da bir seri katil kol geziyordu. Bu katil, kurbanlarını gizli ve temiz bir şekilde öldürdüğü için polisler onu yakalamakta zorlanıyorlardı. Katil, polislere karşı oldukça zekice hareket ediyordu.
Katilin adı Kim Taehyung'du. Taehyung, 29 yaşında bir adamdı. İnsanlara karşı güvensiz ve öfkeli biriydi.
Taehyung, hapishanedeyken sürekli kaçma planları yapıyordu. Sonunda, bir gün fırsatını buldu. Gardiyana karnının ağrıdığını söyleyerek hemşirenin yanına gitti. Hemşirenin odasında bulunan bayıltıcıları alıp oradaki herkesi bayılttı. Ardından, polis kılığında hapishaneden kaçtı.
Hapishaneden kaçtıktan sonra nereye gideceğini bilemeyen Taehyung, bir ormana girdi ve orada boş bir ev gördü. Hemen içeriye girdi. Evin içi tuvallerle kaplıydı. Taehyung bu evde birinin yaşadığını anlamıştı, umursamadı çünkü saklanması gerekiyordu. Eğer evin sahibi onu görürse onu öldürüp saklanmaya devam edebilir. Sonuçta o bir seri katil..
Taehyung evin içinde dolaştı. Yuri'nin odasına girdi, bembeyazdı. Tıpkı bir melek odası gibiydi bu oda. Bembeyaz ve içeride Yuri'nin fotoğrafları.
Taehyung odaları dolaştıktan sonra kanepeye oturdu ve kafasını geri yaslayarak gözlerini dinlendirmek istedi.
..
Oturduğum yerden kalkarak evime gitmeye karar verdim. Kulaklığımı taktım ve huzur verici, sevdiğim müzikleri dinleyerek evimin yolunu tuttum.
Evime geldiğimde, kanepemde kafasını geriye atmış bir adam gördüm. Acaba hırsız mıydı? Yoksa kaybolmuş biri mi?
Yanına gittim ve onu dürttüm.
"Bayım, afedersiniz! "
Kafasını kanepeden kaldırdı ve bana baktı.
"Kimsiniz acaba? Evimde ne işiniz var?"
Yorum 1:
Yorum 1:
Adam ilk başta cevap vermek için tereddüt etti.
"Kayıp mı oldunuz yoksa?"
KTH:"Ah, evet! Ben ormanda kayboldum ve bu evi görünce biraz dinlenmek istedim."
"İsterseniz sizi ormandan çıkarabilirim?"
KTH:"Gerek yok, telefonunuzu kullanabilir miyim? Bir arkadaşımı aramam gerekte. Beni buradan alması için?"
"Tabii ki."
Cebimden telefonumu çıkardım ve karşımdaki adama uzattım gülümseyerek. Adam telefonu elimden aldı ve evin dışına çıkıp birisini aradı. Kanepeye oturup onu izledim, kayıp olmuş birisi.
Adam telefonda konuşurken yüz hatlarından sinirli olduğu çok bariz. Kiminle konuşuyor ki bu kadar sinirlendi acaba?
Neyse banane değil mi?
Adam telefonla görüşmesini bitirmiş olucak ki içeriye girdi, yanıma gelip telefonumu bana uzattı.
KTH:"Arkadaşım birkaç gün içinde gelicek beni almaya, o zamana kadar burada kalabilir miyim?"
"Bir otele gitseniz daha iyi olmaz mı?"
Tanımadığım bir adam evimde kalmak istiyor, ben buna nasıl müsade ederim? Bana yalan söylüyor olabilir sonuçta.
KTH:"Otele gidemem,"
Demiş ve belinden bir silah çıkarıp bana doğrultmuştu.
KTH:"Otele gidemem çünkü şuanda Seul'ün bütün polisleri benim peşimde küçük kız. Ve arkadaşım gelene kadar burada kalacağım!"
"Bu yaptığın haneye tecavüz ve alıkoyma!"
KTH:"Ben bir suçluyum küçük kız, ve suçlular kuralları çiğnemeyi sever :) "
"Ne istiyorsun benden?"
Adam bana adım attı, ürkmüştüm ve geriye doğru gittim. Sırtım duvara değince adam dibime geldi ve,
KTH:"Çok basit, beni sakla."
Onu kendimden uzaklaştırıcak şekilde ittim. Ben nasıl bir suçluyu adaletten saklarım ki?
"Seni asla saklayamam! Sen bir suçlusun!"
İlk önce kötü bir kahkaha attı daha sonra silahı beline geri koydu ve kanepeme oturarak bana baktı.
KTH:"Eğer beni saklarsan bu birkaç günde sana zarar vermeyeceğim."
"Bu umurumda bile değil, ben asla bir suçluyu evimde saklayamam."
KTH:"Son kararın mı?"
"Evet, lütfen evimden hemen git."
Daha neler olduğunu bile anlayamadan silahını tekrar cebinden çıkarmış ve çizdiğim tuvalleri tek tek vurmaya başlamıştı.
"Napıyorsun sen?!"
Silahı bana çevirdi,
KTH:"Ölmeye hazır ol küçük kız. Sana son bir şans daha veriyorum, ölüm mü, kalım mı?"
Başka seçeneğim yoktu. Aptal bir suçlunun elinde ölmek istemiyordum.
"Tamam saklayacağım!"
KTH:"Adını söyle?"
"Yuri.."
KTH:"Yuri... Güzel bir isim, ben de Taehyung."
...
Şuan saat gecenin 02.37 si ve ben içerideki o katile yakalanmadan polisi arıyorum.
Sonunda polis karakolu telefonu açtığında sessizce konuşmaya başladım.
"Lütfen, lütfen yardım edin. ******* ormanında bir katil evime girip beni esir aldı. Lütfen yardım edin.."
P:"Sakin olun, bize konumunuzu bildirin ve sakince bekleyin biz gelene kadar."
Polise konumu söyledikten sonra telefonu kapatmadım, korkuyordum. Herân beni öldürebilecek bir katil..
P:"Destek yolda Hanımefendi. Siz güvenli bir yere-"
KTH:"Hwang Hyunjin'e, Kim Taehyung'dan selam söyle polis."
Elimden aldığı telefonu yere fırlattı ve bana alaycı gözleri ile baktı.
KTH:"Seni öldürmek istemiyordum ama beni ifşalayan birini hayatta tutmam aptalca olur değil mi?"
"Öldür beni, senin gibi birini saklayacağıma ölmeyi tercih ediyorum.."
KTH:"Peki küçük kız, iyi uykular.."
𝑇ℎ𝑒 𝑎𝑛𝑑...
•Fic'imizin sonuna geldiikk..
•Her fic aşk ile bitmez bebişlerim.
•Sizce fic nasıldı?
@@TaTaVaemükemmel olmuş aşkım ellerine sağlık ❤
🤍
Çooook güzel olmus
@@TaTaVaewattpade de yazsana hikaye yazar olursun belki❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Sonunu böyle beklemiyodum hep şaşırtıyosunn uhuhuhu
U dönüşü yapıyorum hep ficlerimde
@@TaTaVae ivitt ve bu U dönüşlerin her kesi şaşırtıo
@@Yawnznn0 Hiç düşünmediğiniz sonlar yapıyorum gerçekten dkkelsldlke
@@TaTaVae hihihi ve ii oluyo hepsi
@@TaTaVaeharbi ya hiç beklemiyordum hkshkahksjosoj ama üzüldüm ya keşke ölmeseydi. Yinede mükemmel olmuşşşşş❤
Müqq
Ayyy canım yazarım hemen yetiştim harika kurgunaa😊
🤍🤍
İlk ama neden hep şarkı lar varya video halinde olaun
Nasıl yani?
@@TaTaVaehani videolu oluyorla onu demek istiyor
@@Bts_Skz_life Hmm anladım, ama ben öyle yapmıyorum ki
Bütün hikayelerini sevdim hepsini izledim ama bu...😶
Yani tabiki de güzel ama sonu olmadı🥲
Ehehhehe
Ayyyy yeni kurgu gelmiss
İstek bir hikaye yazabilir misinn
İstek hikaye yazmıyorum bebişim
@@TaTaVae timammm