Dhamma Padaya ධම්ම පදය 3-4 භාගිනෙය්‍යසඞ්ඝරක්ඛිත ස්ථවිරයන් වහන්සේ NS ( චිත්ත වර්‍ගය)

සැවැත්නුවර වැසි සැදැහැවත් එක් කුලපුත්‍රයෙක් බුදුරජානන් වහන්සේ වෙත පැමිණ බණ අසා පැවිදි ව ලැබූ උපසම්පදා ඇත්තේ සඞ්ඝරක්ඛිත ස්ථවිරැ යි ප්‍රසිද්ධ වූයේ, කිහිප දිනකට පසු රහත් බවට ද පැමිණියේ ය. සඞ්ඝරක්ඛිත ස්ථවිරයන් වහන්සේගේ මලනු තෙමේ තම පුතුට සඞ්ඝරක්ඛිත යි නම් කළේ ය. හෙ තෙමේ භාගිනෙය්‍යසඞ්ඝ රක්ඛිත යි ප්‍රසිද්ධ වූයේ ය. සුදුසු වයසෙහි දී ඔහු තෙරුන් වෙතට පැමිණ පැවිදි උපසපන් බව් ලබා ගෙණ එක්තරා ගමෙක වූ වෙහෙරක වස් වසනු පිණිස ගියේ ය. එහි දී ඔහුට වස් කෙළවර සත් රියන් පමණ වූත් අට රියන් පමණ වූත් වැසිසළු දෙකක් ලැබුන්නේ ය. ‘අට රියන් පමණ වූ රෙදිකඩ උපාද්ධ්‍යායයන් වහන්සේට දෙන්නෙමි, සත් රියන් රෙදි කඩ මාගේ ප්‍රයෝජනයට ගන්නෙමි’ යි සිතා වස් පවරා උපාද්ධ්‍යායයන් දකින්නට එන්නේ, අතර මග දී පිඬු සිඟා ගෙණ තෙරුන් විහාරයට පැමිණෙන්නට කලින් ම වෙහෙරට ගියේ ය. එහි දී තෙරුන් දාවල වැඩ හිඳින තැන හැමද පිරිසිදු කොට පාදෝනා දිය එළවා තබා අසුනකුත් පණවා තෙරුන් එන මග බලා සිටියේ ය. ලඟ එන්නා වූ තෙරුන් දැක ඉදිරියට ගොස් පාසිවුරු පිළිගෙන ‘ස්වාමීනි! වැඩ හිඳිනු මැනැවැ’ යි තෙරුන් වඩා හිඳුවා තල්වැට ගෙණ පවන් සලා පා සෝදා රෙදිකඩ ගෙණවුත් තෙරුන්ගේ පාමුල්හි තබා මෙය පිළිගෙන වදාරා පරිභෝග කරණු මැනැවැ’ යි පවන් සල සලා සිටියේය.
සඞ්ඝරක්ඛිත ස්ථවිරයන් වහන්සේ ඔහුට සඞ්ඝරක්ඛිත ය! මට ඇඳීමට පෙරවීමට තුන් සිවුරු තිබේ, මෙය තමුසේ ම ප්‍රයෝජන ගණුව’ යි කීහ. ‘ස්වාමිනි! මෙය ලැබූ දා ම හාමුදුරුවන් වහන්සේට ම දෙන්නෙමි’ යි මා නියම කර ගන්නා ලද්දේ ය, එහෙයින් මෙය පරිභෝග කරණු මැනැවැ’ යි නැවැත ද ඉල්ලා සිටියේ ය. ‘සඞ්ඝරක්ඛිත! තමුසේගේ අදහස් එසේ විය හැකි ය, මට තුන් සිවුර ම තිබේ. මෙය තෝ ම ප්‍රයෝජන ගණුව’ යි මහතෙරුන් වහන්සේ එවර ද කීහ. ‘ස්වාමීනි, එසේ නො කළ මැනැව, හාමුදුරුවන් වහන්සේ මෙය ප්‍රයෝජනයට ගන්නා විට මට මහත් ඵලයෙක් වන්නේ ය, එහෙයින් පිළිගත මැනැවැ’ යි භාගිනෙය්‍ය සඞ්ඝරක්ඛිත ස්ථවිර තෙමේ නැවැත නැවැතත් ඉල්ලා සිටියේ ය. එහෙත් මහතෙරුන් වහන්සේ ඒ පිළිගැණීමට සතුටු නො වූහ. තෙරුන්ට පවන් සලමින් සිටි භාගිනෙය්‍ය සඞ්ඝරක්ඛිත ස්ථවිර තෙමේ ‘මම ගිහිනෑකමින් තෙරුන්ගේ බෑනනු වෙමි, දැන් අතැවැසි වෙමි, එහෙත් මුන්වහන්සේ මා හා එකතු වන්නට නො කැමැති සේක, මා අයත් දෙය ප්‍රයෝජන ගැණීමට නො කැමැති සේක, මා අයත් දෙය ප්‍රයෝජන ගන්නට නො කැමැති ය, එසේ මුන්වහන්සේ මා අයත් දෙය ප්‍රයෝජනයට ගන්නට නො කැමැති සේක් නම්, මට මේ මහණකමින් ඇති ප්‍රයෝජනය කුමක් ද, සිවුරු හරින්නෙමි’ යි සිතා නැවැත ‘ගිහිගෙය ඉතා දුකින් නගා තැබිය යුත්තකි, එහි කම්කටොලු ඉතා බොහෝ ය, එහෙයින් ගිහි ව කෙසේ ජීවත් වන්නෙම් දැ’ යි සිතී ය.
ඒ හා ම ඔහු ‘අට රියන් පමණ වූ මේ රෙදිකඩ විකොට එළුදෙනක ගන්නෙමි, ඒ එළුදෙන වැදූ විට එළුපැටවුන් හදා වඩා විකොට මුදල් රැස් කරන්නෙමි, මුදල් රැස් කොට අඹුවක ගෙ‍ණෙන්නෙමි, ඈ පුතකු වැදූ කල ඔහුට මාගේ මාමාගේ නම තබා කුඩා කරත්තයක් සාදා පුතා හා අඹුව එහි නංවා ගෙණ මාමා බැහැ දකින්නට එන්නෙමි, එන ගමනේ අතර මග දී ‘පුතා ගෙණ එව, මම වඩා ගන්නෙමි’ යි අඹුවට කියන්නෙමි, එවිට ඈ ‘පුතුගෙන් ඇති ප්‍රයෝජනය කුමක් ද, කරත්තය දක්කව’ යි මට කියා පුතු වඩා ගෙණ යන්නී ය, වඩා ගෙණ යනු නො හැකි වූ කල්හි කරත්තපාරෙහි පුතු හෙළන්නී ය, එවිට කරත්තරෝදය පුතුගේ ඇඟ උඩින් යන්නේ ය, තී මට පුතු වඩා ගෙණ යන්නට නො දී කරත්ත පාරෙහි හෙළා මා නැසුවා ය, යි කෙවිටෙන් ඇගේ හිසට ගසන්නෙමි’ යි සිතන්නේ පවන් සලමින් ම තෙරුන්ගේ හිසට තල්වැටෙන් ගැසුවේ ය, තෙරුන් වහන්සේ ‘සඞ්ඝරක්ඛිත තෙමේ මා හිසට ගැසූයේ කුමක් නිසා දැ’ යි විමසන්නෝ ඔහු සිතූ සියල්ල දැන ‘සංංඞ්ඝරක්ඛිත! බිරියට ගසනු නො හැකි හෙයින් ද මා හිසට ගැසුයෙහි මේ මහලු තරුන්ගේ අතැ ඇති වරද කිමැ’ යි ඇසූහ. ඉක්බිති හෙතෙමේ ‘මට වූයේ මහවරදෙකි, මහවිපතකි, උපාද්ධ්‍යායයන් වහන්සේ මා සිතූ සියල්ල දත් සේක, මට මහණ කමින් වැඩෙක් නැතැ’ යි තල්වැට දමා පැන ගියේ ය.
The audio contained herein belongs to the original owner
Background music:- RUclips Audio Library License
pitaka.lk/dham...