Видео

Βεβαια μετραει και το παχος του κορμου και ποσο μεγαλο ειναι το δεντρο σε ηλικια. Αν ειναι πανω απο 60-70 χρονων μεγαριτικη δυσκολο να παγωσει μεχρι μεσα και να νεκρωσει

Πολυ σωστός

Τα φραγκόσυκα, πως να ξερνάω; Έχω ψεκάσει με ράουνταπ, αλλά τίποτα, τι άλλο να κάνω;

Τώρα κατάλαβα την δουλειά του γείτονα χωρις να σκεφτεί ότι δίπλα υπήρχαν λαχανικα

Σε ποια περιοχή δεν μας είπες.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΣΣΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΜΕ ΔΕΝΔΡΑ ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ????

Κ

Σε ποια περιοχή ειναι τα ελαιόδεντρα; Υψόμετρο κτλ; Σε τι θερμοκρασίες αντέχουν;

Διαχείριση Λαίμαργων (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Η σωστή διαχείριση των λαίμαργων βλαστών είναι κρίσιμη για την εξασφάλιση της υγείας και της παραγωγικότητας της ελιάς. Η στρατηγική περιλαμβάνει: • Η αφαίρεση των λαίμαργων βλαστών πρέπει να γίνεται με προσοχή, προτιμώντας την αφαίρεση των μικρών βλαστών με το χέρι και των μεγαλύτερων με κατάλληλα εργαλεία κλαδέματος. Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται την άνοιξη ή το φθινόπωρο, ώστε να αποφεύγεται η περίοδος εντατικής ανάπτυξης του δέντρου. • Αποφυγή υπερβολικής χρήσης αζωτούχων λιπασμάτων που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών. Αντίθετα, χρήση ισορροπημένων λιπασμάτων που προάγουν τη συνολική υγεία του δέντρου. • Η σωστή διαχείριση του ποτίσματος είναι απαραίτητη για την αποφυγή υπερβολικής υγρασίας που μπορεί να προκαλέσει ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών. Χρησιμοποίηση αποτελεσματικών τεχνικών άρδευσης για την κανονική ανάπτυξη του δέντρου. • Συχνός έλεγχος των δέντρων για την πρώιμη ανίχνευση και απομάκρυνση των λαίμαργων βλαστών. Εφαρμογή στρατηγικών που επικεντρώνονται στη διατήρηση ισορροπίας μεταξύ βλάστησης και καρποφορίας. Η διαχείριση των λαίμαργων βλαστών απαιτεί συνδυασμό τεχνικών και γνώσεων για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων. Με τη σωστή στρατηγική, οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να μετατραπούν από πρόβλημα σε ευκαιρία για την ενίσχυση της παραγωγικότητας και της υγείας του ελαιόδεντρου. Πρακτικές Πρόληψης Για την πρόληψη της ανάπτυξης λαίμαργων βλαστών, συνιστώνται οι εξής πρακτικές: • Αποφυγή υπερβολικού κλαδέματος, διατήρηση ισορροπίας μεταξύ βλάστησης και καρποφορίας και σωστός προγραμματισμός του κλαδέματος. • Εφαρμογή λιπασμάτων που καλύπτουν τις συνολικές ανάγκες του δέντρου, αποφεύγοντας την υπερβολική χρήση αζώτου. • Χρήση τεχνικών άρδευσης που αποφεύγουν την υπερβολική υγρασία και παρέχουν σταθερή και ισορροπημένη παροχή νερού. • Συχνές επιθεωρήσεις του δέντρου για την έγκαιρη αναγνώριση και απομάκρυνση των λαίμαργων βλαστών. Η εφαρμογή αυτών των πρακτικών βοηθά στη διατήρηση της υγείας και της παραγωγικότητας του ελαιόδεντρου, εξασφαλίζοντας την αποδοτική και βιώσιμη καλλιέργεια της ελιάς. Με τη σωστή διαχείριση, οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να ελεγχθούν αποτελεσματικά, επιτρέποντας στα δέντρα να αποδώσουν την καλύτερη δυνατή παραγωγή. Συμπεράσματα Οι λαίμαργοι βλαστοί της ελιάς, αν και δεν είναι απαραίτητα καταστροφικοί για το δέντρο, μπορούν να αποτελέσουν σοβαρό παράγοντα μείωσης της παραγωγικότητας και της υγείας του. Με τη σωστή διαχείριση, οι επιπτώσεις τους μπορούν να περιοριστούν και να διασφαλιστεί ότι τα ελαιόδεντρα θα παραμείνουν υγιή και παραγωγικά. Η συνειδητοποίηση της σημασίας του σωστού κλαδέματος, της έγκαιρης αναγνώρισης και της αντιμετώπισης των λαίμαργων βλαστών είναι απαραίτητη για κάθε καλλιεργητή ελιάς που επιθυμεί να διατηρήσει την υψηλή ποιότητα και ποσότητα παραγωγής στον ελαιώνα του. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Χαρακτηριστικά Λαίμαργων (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Οι λαίμαργοι βλαστοί της ελιάς διαθέτουν ορισμένα χαρακτηριστικά που τους ξεχωρίζουν: • Εμφανίζονται ξαφνικά όταν το δέντρο βρίσκεται σε κατάσταση στρες, σε ξύλο ηλικίας άνω των τριών ετών και σε περιοχές με μεγάλη κλίση. • Φυτρώνουν μετά από αυστηρό κλάδεμα ή μεγάλες κοπές, κυρίως στους πρωτογενείς βραχίονες ή κοντά στα σημεία των κοπών, από τυχαίους οφθαλμούς. • Ανταγωνίζονται τα παραγωγικά κλαδιά για φως, νερό και θρεπτικά συστατικά, μειώνοντας τη συνολική υγεία και απόδοση του δέντρου. • Η ανάπτυξή τους είναι γρήγορη, ευθυτενής και σχεδόν κατακόρυφη, με δυσκολία στην κάμψη. • Αναπτύσσονται μόνοι τους και σε μια περίοδο ανάπτυξης μπορούν να φτάσουν έως τρία μέτρα μήκος. • Έχουν μεγαλύτερο μήκος και διάμετρο σε σύγκριση με τα κανονικά κλαδιά, πιο μαλακή υφή και είναι λιγότερο παραγωγικοί σε καρπούς. • Διαθέτουν μεγάλα μεσογονάτια διαστήματα και δεν αναπτύσσουν φύλλα ή πλάγια κλαδιά με τον ίδιο ρυθμό με τα παραγωγικά κλαδιά. • Η ζωηρότητα των λαίμαργων μειώνεται αν τους λυγίσουμε ή τους κορφολογήσουμε. • Αναπτύσσονται γρήγορα και μπορεί να έχουν αδύνατες συνδέσεις με τον κύριο κορμό ή τα κύρια κλαδιά, καθιστώντας τους επιρρεπείς στο σπάσιμο κατά τη διάρκεια ανέμων, ιδιαίτερα όταν αναπτύσσονται σε γερασμένο ή καμένο ξύλο. Οι λαίμαργοι βλαστοί, αν και δεν συμβάλλουν άμεσα στην καρποφορία, έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε χρήσιμα τμήματα του δέντρου εφόσον ληφθούν σωστά μέτρα για τη διαχείρισή τους. Επιπτώσεις στην Υγεία και Παραγωγικότητα Οι λαίμαργοι βλαστοί επιβαρύνουν σημαντικά την υγεία και την παραγωγικότητα των ελαιόδεντρων: • Αναπτύσσονται γρήγορα και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες νερού, ενέργειας και θρεπτικών συστατικών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη παραγωγικών καρποφόρων βλαστών και καρπών. • Δεν είναι συνήθως παραγωγικοί, καθώς εισέρχονται αργά στην καρποφορία και δεν συμβάλλουν σημαντικά στην παραγωγή. Καταναλώνοντας πόρους, μειώνουν τη συνολική παραγωγικότητα του δέντρου. • Δημιουργούν συνωστισμό και σκίαση στο εσωτερικό του δέντρου, ευνοώντας την ανάπτυξη μυκήτων, ασθενειών και παρασίτων λόγω της μειωμένης κυκλοφορίας του αέρα και της αυξημένης υγρασίας. • Λόγω της κατακόρυφης ανάπτυξής τους, περιορίζουν την παραγωγική επιφάνεια του δέντρου. Για να αποτελέσουν χρήσιμα κλαδιά στον σκελετό του δέντρου, θα πρέπει να καμφθούν. • Απαιτούν συχνότερο κλάδεμα και συντήρηση, κάτι που προσθέτει επιπλέον κόστος για τον καλλιεργητή. • Οι συχνές κοπές των λαίμαργων βλαστών μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα γήρανσης στους βασικούς βραχίονες, μειώνοντας τη μακροπρόθεσμη υγεία και παραγωγικότητα του δέντρου. Η αναποτελεσματική διαχείριση των λαίμαργων βλαστών μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια ζημιά, μειώνοντας την απόδοση της ελιάς και δυσχεραίνοντας τη συνολική υγεία του δέντρου. Για την αποφυγή αυτών των προβλημάτων, είναι σημαντικό να εφαρμοστούν στρατηγικές διαχείρισης που εστιάζουν στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ της βλάστησης και της καρποφορίας. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Οι Ανεπιθύμητοι Λαίμαργοι Βλαστοί της Ελιάς Γενικά Οι λαίμαργοι βλαστοί της ελιάς, γνωστοί και ως "λαίμαργοι", "αχόρταγοι" ή "φαγάδες", είναι ανεπιθύμητα κλαδιά που αναπτύσσονται γρήγορα από λανθάνοντες οφθαλμούς που βρίσκονται στον κορμό, τους κεντρικούς κλάδους ή τη βάση του δέντρου. Η εμφάνισή τους συνήθως σχετίζεται με καταστάσεις στρες όπως τραυματισμοί, κλάδεμα ή άλλες παρόμοιες καταστάσεις. Ο χαρακτηριστικός τους ρυθμός ανάπτυξης και η τάση τους να απορροφούν μεγάλες ποσότητες θρεπτικών συστατικών, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την παραγωγικότητα του δέντρου. Η σημασία αυτών των βλαστών είναι διττή. Από τη μία πλευρά, μπορούν να μειώσουν την παραγωγικότητα της ελιάς με την παρουσία τους, καθώς καταναλώνουν πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη καρποφόρων κλαδιών. Από την άλλη πλευρά, με κατάλληλη διαχείριση, οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμα δομικά στοιχεία του δέντρου, συνεισφέροντας στην ενίσχυση της δομής του και στην ανανέωση της βλάστησης. Στην πρακτική καλλιέργειας ελιάς, οι λαίμαργοι βλαστοί θεωρούνται συνήθως ανεπιθύμητοι λόγω των αρνητικών επιπτώσεών τους στην παραγωγικότητα και την υγεία των δέντρων. Ωστόσο, η σωστή διαχείριση αυτών των βλαστών μπορεί να αποφέρει οφέλη, εφόσον κατανοηθούν και αξιοποιηθούν κατάλληλα. Η Σημασία των Λαίμαργων Βλαστών Η παρουσία λαίμαργων βλαστών επηρεάζει αρνητικά την καρποφορία της ελιάς, ειδικά μετά από κλάδεμα που έχει στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας. Οι λαίμαργοι βλαστοί έχουν την τάση να αναπτύσσονται κατακόρυφα και να απορροφούν σημαντικές ποσότητες θρεπτικών συστατικών, μειώνοντας την ενέργεια που θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς τα καρποφόρα κλαδιά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγικότητα, καθώς οι λαίμαργοι βλαστοί δεν συμβάλλουν άμεσα στην καρποφορία. Επιπλέον, η πυκνή ανάπτυξή τους μπορεί να προκαλέσει σκίαση στο εσωτερικό του δέντρου, μειώνοντας τον αερισμό και την πρόσβαση στο φως, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών. Επίσης, περιορίζουν την παραγωγική επιφάνεια του δέντρου, καθώς η κατακόρυφη ανάπτυξή τους εμποδίζει τη δημιουργία νέων καρποφόρων κλαδιών. Παρόλα αυτά, με τη σωστή διαχείριση, οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να μετατραπούν σε χρήσιμα δομικά στοιχεία του δέντρου. Με τη σωστή επιλογή και κατεύθυνση, μπορούν να ενσωματωθούν στη δομή του δέντρου ως παραγωγικά κλαδιά, ενισχύοντας τον σκελετό του και συμβάλλοντας στην ανανέωσή του. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για δέντρα που χρειάζονται ανανέωση ή ενίσχυση της παραγωγικής τους επιφάνειας. Οι λαίμαργοι βλαστοί, λόγω της ζωηρής και ταχείας ανάπτυξής τους, μπορούν να εξελιχθούν σε ισχυρά, παραγωγικά κλαδιά που θα αποτελέσουν το νέο σκελετό της κόμης του δέντρου. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όταν το δέντρο έχει υποστεί ζημιές από κακές καιρικές συνθήκες, ασθένειες ή τραυματισμούς και χρειάζεται ανανέωση. Για παράδειγμα: • Οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία νέων βραχιόνων σε ένα γερασμένο ή κατεστραμμένο δέντρο. Εάν επιλεγούν και καθοδηγηθούν σωστά, μπορούν να γίνουν βασικά δομικά στοιχεία που ενισχύουν την αντοχή και τη μακροχρόνια ζωή του δέντρου. • Σε μεγαλύτερης ηλικίας δέντρα, η ανάπτυξη νέων βλαστών μπορεί να συμβάλλει στην αναζωογόνηση του δέντρου, ανανεώνοντας τη βλάστηση και αυξάνοντας την παραγωγικότητα. Αυτή η στρατηγική είναι ιδανική όταν ο καλλιεργητής επιθυμεί να παρατείνει την παραγωγική ζωή του ελαιόδεντρου. • Όταν κάποια από τα κύρια κλαδιά του δέντρου έχουν φτάσει στο τέλος της παραγωγικής τους ζωής ή έχουν καταστραφεί, οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να τα αντικαταστήσουν, εξασφαλίζοντας τη συνέχεια της παραγωγής. • Σε περιοχές που πλήττονται από ακραίες κλιματικές συνθήκες ή επιδημίες ασθενειών, οι λαίμαργοι βλαστοί μπορούν να αποτελέσουν ένα πολύτιμο εργαλείο για την αναδόμηση του δέντρου και την προσαρμογή του στις νέες συνθήκες. Η σωστή διαχείριση των λαίμαργων βλαστών απαιτεί γνώση και προσοχή. Η ορθή προσέγγιση μπορεί να εξασφαλίσει την υγεία και την παραγωγικότητα της ελιάς, ενσωματώνοντάς τους στην παραγωγική διαδικασία του δέντρου. Αιτίες Εμφάνισης Η ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών συχνά προκαλείται από υπερβολικό κλάδεμα ή άλλες στρεσογόνες καλλιεργητικές πρακτικές. Αυτές περιλαμβάνουν το συχνό πότισμα και την υπερβολική χρήση θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος. Η υπερβολική λίπανση, ειδικά με άζωτο, προκαλεί την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών, οι οποίοι ανταγωνίζονται τα παραγωγικά κλαδιά για τους διαθέσιμους πόρους, όπως το φως, το νερό και τα θρεπτικά συστατικά. Η εμφάνιση λαίμαργων βλαστών στην ελιά μετά το κλάδεμα αποτελεί συχνά ένδειξη ότι η τεχνική κλαδέματος που χρησιμοποιείται μπορεί να μην είναι κατάλληλη. Ο πολλαπλασιασμός των λαίμαργων βλαστών είναι συχνά αποτέλεσμα υπερβολικού ή λανθασμένου κλαδέματος, το οποίο αναγκάζει το δέντρο να αντιδράσει με την παραγωγή ζωηρών βλαστών, προσπαθώντας να αναπληρώσει τη χαμένη βλάστηση. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Μπορεί να κάνη ζημιά στον τοίχο

100 εκατομμύρια θα δώσει η BAYER για τους καρκίνους από το raudap τα επόμενα χρόνια.εις γνώση τους. Άμυαλοι άνθρωποι ..

Το πρόβλημα είναι το νερό δεν υπζρχει δυστυχώς Νότια Ελλάδα έχουμε μεγάλο πρόβλημα

Καλησπέρα. Φυτρωσε βρωμοδενδρο ακριβως κολητα με κολωνα της πολυκατοικιας και το κακο ειναι οτι δεν το ειδαμε, εγινε τουλαχιστον μισο μετρο με 3 εκατοστα διαμετρο και δε ξεριζωνοτανε με τιποτα. Προς το παρον το εκψα οσο μπορουσα και σε οτι εμεινε εκανα τρυπουλες στο ξυλο και εβαλα πετρελαιο με συριγγα, γιατι ετσι ειχα ξερανει μια συκια παλι στα θεμελια της πολυκατοικιας. Θελω το συντομοτερο δυνατον να απαλαξω την κολωνα της πολυκατοικιας απο τις ριζες του βρωμοδενδρου. Γι αυτο θελω να σε ρωτησω αν το ραουνταπ 10% διατιθεται ετοιμο ή το αραιωνεις εσυ. Επισης θελω να ρωτησω μηπως ειναι καλυτερα να χρησιμοποιησω γκαρλον. Ευχαριστω.

👍👍👍👍

Καλημέρα, να κανω μια ερώτησή, πηρα πριν κανα 3 εβδομάδες δυο μπανανιεσ τησ εβαλα σε γλαστρα τα ποτίσω καθε μερα . Και απο την μια ο κορμός ανοιξε χαμηλά και βγηκε απο τα πλαϊνά φύλλα. Το σάπισα ? Η ετσι αναπαράγει? Ε

Είναι απαγορευμένο. Μελέτες εδάφους έδειξαν ίχνη 50 χρόνια μετά. Αν φυτέψετε μη δώσετε στα παιδιά σας να φάνε. Δε σας φταίνε τίποτα.

Κύριε Αργύρη καλησπέρα.πολυ ωραίο βίντεο κ πολύ ωραίες κολοκυθιες.μηπως γνωρίζετε γιατι κιτρινίζουν τα κολοκυθάκια κ μαρενονται?δοκιμασα λιγότερο πότισμα,δοκιμασα πολυ ποτισμα,το ιδιο αποτέλεσμα.ευχαριστω

Αδερφέ καλαμια βγηκαν στο χωραφι μου,πως τα σκωτονω?? Ευχαριστώ

Triclopyr (Garlon)....κοβεις τον κορμο και με ενα πινελακι περνας το κομμενο αμεσως ειτε αδιαλυτο ειτε πυκνο διαλυμα με νερο. Απο Μαη μεχρι μεσα Αυγουστου που δεν βρεχει.

🤝🤝🤝🤝🤝🤝👍👍👍Ωραίος.

Εαν ρίξεις σαπουνόπετρα στην ριζα δεν θα ξεραθεί

Λυπάμαι πολυ😢😢

Μην ακούς τις μαλακιές του καθενός ψευτοοικολόγου. Το roundup μόλις έλθει σε επαφή με το χώμα αδρανοποιείται. Παράδειγμα η φύτευση του γκαζόν, που ραντίζουμε πρώτα τον χώρο για να ξεραθούν από την ρίζα όλα τα ζιζάνια και μετά σπέρνουμε άφοβα το γκαζόν. Αν ρίξεις σε ένα 500ρι βαρέλι με 5 λίτρα roundup (συνήθης δοσολογία) 2 κιλά χώμα και ραντίσεις ΔΕΝ θα έχεις κανένα αποτέλεσμα ! Καλό βέβαια να μην το χρησιμοποιούμε ασύστολα όπως πολύ σωστά κι εσύ λες, αλλά σε περιπτώσεις που πρόκειται να πάθουμε ζημιά δεν το συζητώ ! Θα μου σηκώσει η πικροδάφνη την μάντρα κι εγώ θα παριστάνω τον οικολόγο ;

Έχει γεμίσει η αθήνα από άκρη σε άκρη με βρωμόδεντρa κανείς δεν το έχει καταλάβει σε ένα με δύο χρόνια θα είναι πολύ αργά και πολύ δύσκολο θα μπορεί να γίνει κάτι. Αυτό το δέντρο από τη ρίζα να το κόψεις θα ξανανοίξει απ τη ρίζα και θα γίνει ολόκληρη συστάδα

αλλο να ψεκαζεις τα δεντρα με χαλκο στις αναλογιες που συνιστα ο κατασκευαστης και οχι κατα το δοκουν... δεν υπαρχει χειροτερο φαρμακο απο το ραουνταπ που πολλοι το χρησιμοποιουν στους αγρους για τα αγριοχορτα , που περαν της μολυνσης του υπεδαφους σκοτωνει και οτι ζων οργανισμος υπαρχει επι του εδαφους , δημιουργώντας ενα νεκρο χωμα .... ριξε μετα λιπασματα για εμπλουτισμο του εδαφους δημιουργώντας εξτρα εξοδα ,αντι να κοψεις μια δυο φορες τον χρονο τα χορτα ...

Δεν υπάρχει κάτι άλλο ρε παιδιά. Ήθελα να ξεράνω βάτους. Δεν υπάρχει άλλη λύση σε αυτούς εκτός από ραουντάπ. Ήταν στην άκρη στις ελιές τις εκοβα με χορτοκοπτικά δρεπάνια την άλλη χρονιά θέριευαν περισσότερα. 2-3 ψεκασματάκια με ραουνταπ εξαφανιοστηκαν.

Εγκληματικό το ψεκασμα με ραουνταπ.κατι πιο οικολογικό;

Γειά σου Αργύρη. Τη σκηνή με τον οικολόγο και την οχιά θα ήθελα και εγώ να την δω. Ίσως καλύτερα σε απόμερη παραλία να νυχτώνει και να είναι στο πάτωμα του αυτοκινήτου κουλουριασμένη.😂😂😂😂😂

Δεν ξέρω αν θα πιάσει αλλά είσαι πάντα πρωτότυπος και πρωτοπόρος.Ευχαριστούμε.

Καλά το έκαναν καί τό ξεραναν

Η Επίδραση της Καθυστερημένης Συγκομιδής στην Ποιότητα του Ελαιόλαδου (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Η συγκομιδή των ελιών στην κατάλληλη χρονική στιγμή είναι κρίσιμη για την παραγωγή ελαιόλαδου υψηλής ποιότητας, αφού η συγκομιδή των ελιών σε καθυστερημένο στάδιο μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες στην ποιότητα του ελαιόλαδου: • Ποσότητα Ελαιόλαδου: Η ωρίμανση του καρπού σταματάει να παράγει περισσότερο λάδι, με αποτέλεσμα η συγκομιδή σε πιο ώριμο στάδιο να μην αυξάνει την ποσότητα του παραγόμενου ελαιόλαδου. Η ποσότητα του λαδιού στους καρπούς φτάνει στο υψηλότερο σημείο νωρίς πριν την έλευση του Χειμώνα. • Ποιότητα Ελαιόλαδου: Η καθυστερημένη συγκομιδή επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα του ελαιόλαδου. Οι αλδεϋδικές και φαινολικές ενώσεις είναι κρίσιμες για την ποιότητα, καθώς επηρεάζουν τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά του ελαιόλαδου (φρουτώδες, πικρό, πικάντικο) και τα θρεπτικά χαρακτηριστικά του. Αυτές οι ενώσεις μειώνονται με την καθυστερημένη συγκομιδή. • Υγρασία και Οξύτητα: Οι καρποί χάνουν υγρασία όταν παραμένουν περισσότερο στο δέντρο, γεγονός που αυξάνει την οξύτητα του ελαιόλαδου. Η υψηλή οξύτητα είναι αρνητικός παράγοντας για την ποιότητα του ελαιόλαδου. • Ανθοφορία της Επόμενης Χρονιάς: Η παρατεταμένη παραμονή των καρπών στο δέντρο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ανθοφορία της επόμενης χρονιάς, καθώς οι καρποί καταναλώνουν πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανθοφορία της επόμενης χρονιάς. Αύξηση της Οξύτητας του Ελαιόλαδου από την Παρατεταμένη Παραμονή των Καρπών στο Δέντρο. Αιτίες και Μηχανισμοί Η οξύτητα του ελαιόλαδου, που μετριέται με τον αριθμό των ελεύθερων λιπαρών οξέων, αποτελεί έναν από τους κύριους δείκτες της ποιότητάς του. Υψηλή οξύτητα σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα ελεύθερων λιπαρών οξέων, κάτι που συνήθως υποδηλώνει φθορά των καρπών ή ανεπαρκείς συνθήκες επεξεργασίας και αποθήκευσης. Η αύξηση της οξύτητας του ελαιόλαδου από την παρατεταμένη παραμονή των καρπών στο δέντρο οφείλεται σε διάφορους παράγοντες που σχετίζονται με τη φθορά των καρπών και τη διάσπαση των τριγλυκεριδίων που περιέχουν τα λιπαρά οξέα. Φυσιολογική Ωρίμανση και Γήρανση των Καρπών Καθώς οι ελιές παραμένουν στο δέντρο και συνεχίζουν να ωριμάζουν, αρχίζουν να χάνουν υγρασία και να μαραίνονται. Αυτό οδηγεί σε αυξημένο οξειδωτικό στρες και ενισχύει τη δραστηριότητα των ενζύμων που διασπούν τα τριγλυκερίδια σε ελεύθερα λιπαρά οξέα. Αναπνευστική Διαδικασία Η συνεχής αναπνοή των καρπών, ακόμη και μετά την πλήρη ωρίμανση, οδηγεί σε αύξηση της εσωτερικής θερμοκρασίας και απώλεια υγρασίας. Η αφυδάτωση των ελιών μπορεί να προκαλέσει ρήξη των κυττάρων και απελευθέρωση λιπασών (ένζυμα που διασπούν τα λιπαρά). Ενζυμική Δραστηριότητα Η λιπάση, ένα ένζυμο που υπάρχει στους καρπούς, διασπά τα τριγλυκερίδια σε ελεύθερα λιπαρά οξέα και γλυκερίνη. Όσο περισσότερο μένουν οι ελιές στο δέντρο, τόσο αυξάνεται η ενζυμική δραστηριότητα, ιδιαίτερα σε καρπούς που έχουν υποστεί μηχανικές ζημιές ή φθορές από καιρικές συνθήκες. Μικροβιακή Μόλυνση Οι καρποί που παραμένουν περισσότερο στο δέντρο είναι πιο επιρρεπείς σε μολύνσεις από μικροοργανισμούς, όπως μύκητες και βακτήρια. Αυτοί οι μικροοργανισμοί μπορούν να παράγουν ένζυμα που επίσης διασπούν τα τριγλυκερίδια σε ελεύθερα λιπαρά οξέα. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Με την υδρόλυση του ελαιόλαδου παράγονται ελεύθερα λιπαρά οξέα, αυξάνοντας την οξύτητα. Η παρουσία του οξυγόνου της ατμόσφαιρας οδηγεί στην παραγωγή νέων ενώσεων (υπεροξείδια λιπαρών οξέων, αλδεΰδες και κετόνες), που έχουν συνήθως δυσάρεστη οσμή και γεύση. Τα ελεύθερα λιπαρά οξέα και κυρίως τα υπεροξείδια είναι αυτά που δίνουν τη δυσάρεστη οσμή, γεύση και χρώμα στο παραγόμενο ελαιόλαδο. Επιπλέον, οι μύκητες καταστρέφουν (σαπίζουν) τη σάρκα της βρώσιμης ελιάς με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται η εμπορική της αξία. Το ελαιόλαδο που παράγεται από σάπιους καρπούς είναι υποβαθμισμένο ποιοτικά, καθώς έχει υψηλή οξύτητα και υψηλό βαθμό οξείδωσης. Το οξειδωμένο λάδι ταγγίζει, έχοντας δυσάρεστη γεύση και οσμή. Γενικές Πληροφορίες για το Δάκο Ο δάκος αναπτύσσεται σε συνθήκες δροσιάς, βροχής και υψηλής υγρασίας με θερμοκρασίες περιβάλλοντος 10 - 25°C. Σε πολύ πυκνό πληθυσμό ή μικρή παραγωγή παρατηρούνται περισσότερες από μία ωοθεσίες και τσιμπήματα ανά καρπό. Η πρώτη γενιά εμφανίζεται αρχές Ιουλίου, όταν σκληραίνει ο πυρήνας και μαλακώνουν η επιδερμίδα και η σάρκα του καρπού. Δύο γενιές ακόμη εμφανίζονται το φθινόπωρο και μία τέταρτη γενιά, σπάνια την άνοιξη. Τον Ιούνιο ο πληθυσμός του εντόμου είναι σημαντικός, αλλά ο δάκος δεν μπορεί να προσβάλλει τον καρπό επειδή είναι σκληρός. Τον Ιούλιο και Αύγουστο, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, ελαττώνεται ο πληθυσμός, ενώ από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Νοέμβριο ο πληθυσμός είναι πολύ πυκνός, ο καρπός μαλακός και η περίοδος κρίσιμη για προσβολή του καρπού και λήψη μέτρων για την αντιμετώπισή του. Η καταπολέμηση του δάκου γίνεται με βιολογικά μέσα, κυρίως με παγίδες και με συμβατικά μέσα ψεκασμούς με εντομοκτόνα, τα οποία όμως προσβάλλουν τα οικοσυστήματα και την υγεία μας. Το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση του δάκου στις ελαιοποιήσιμες ποικιλίες είναι να μαζεύουμε τις ελιές νωρίς (έγκαιρα), για να περιορίσουμε τον χρόνο έκθεσης του καρπού στις προσβολές που προκαλούν τα θηλυκά έντομα και οι μύκητες. Η προνύμφη νυμφώνεται (γίνεται νύμφη) τους θερινούς μήνες μέσα στον καρπό, ενώ το φθινόπωρο και τον χειμώνα εξέρχεται από τους καρπούς και νυμφώνεται στο έδαφος, σε μικρό βάθος. Τον χειμώνα συναντάμε τον δάκο ως ακμαίο και νύμφη, ακόμη και ως προνύμφη σε περιοχές με ηπιότερο χειμώνα, και ως νύμφη στο έδαφος στις ψυχρές περιοχές. Ο δάκος τρέφεται από τον καρπό της ελιάς και συχνά με οργανικές ουσίες, υγρές ή στερεές, όπως μελιτώδεις εκκρίσεις εντόμων, νέκταρ λουλουδιών, γύρη, εκκρίσεις φυτών, χυμούς και ιστούς σάπιων φρούτων και, πιθανώς, μικροοργανισμούς όπως βακτήρια, στις επιφάνειες των φυτών. Ένα τέλειο έντομο εναποθέτει στο μεσοκάρπιο (σάρκα) 12 αυγά την ημέρα και περίπου 200 - 250 αυγά στη διάρκεια της ζωής του. Ο αναπαραγωγικός κύκλος ολοκληρώνεται σε 37 ημέρες, αυξάνεται στις ψυχρές περιόδους και σε θερμοκρασίες 21°C - 26°C πραγματοποιείται σε 26 ημέρες. Η ωοτοκία από τα θηλυκά διαφορετικών γενεών συνεχίζεται επί εβδομάδες, ακόμη και μήνες, μέχρι τα τέλη φθινοπώρου ή αρχές του χειμώνα, τότε που οι χαμηλές θερμοκρασίες εμποδίζουν την αναπαραγωγή. Οι υψηλές θερμοκρασίες και η χαμηλή υγρασία της ατμόσφαιρας δεν ευνοούν την ανάπτυξη του δάκου. Το έντομο προτιμά το δροσερό περιβάλλον. Τα ενήλικα είναι συνήθως μακρόβια και ικανά να πετάξουν σε απόσταση 6 - 7 χιλιόμετρα, από τα πεδινά στα ριζώματα των βουνών ή ψηλότερα και αντίστροφα, αναζητώντας τροφή, ταίρι και καλύτερες σχετικά περιβαλλοντικές συνθήκες, μεγαλύτερη υγρασία και χαμηλότερη θερμοκρασία. Τα ελαιόδεντρα που ποτίζονται προσβάλλονται περισσότερο συγκριτικά με τα ξερικά δέντρα. Η συχνότητα και ο τρόπος πολλαπλασιασμού δηλώνουν την καταστροφική ικανότητα του εντόμου, καθώς και το μέγεθος της προσβολής που μπορεί να υποστεί η παραγωγή καρπού και ελαιόλαδου. Το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση του δάκου Το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση του δάκου στις ελαιοποιήσιμες ποικιλίες είναι να συγκομίζουμε τις ελιές νωρίς (έγκαιρα), όταν το χρώμα του καρπού είναι πράσινο - κίτρινο και μεταβάλλεται σε μωβ. Ο στόχος μας είναι να περιορίσουμε τον χρόνο έκθεσης του καρπού στις προσβολές που προκαλούν τα θηλυκά έντομα και οι μύκητες, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση και την υποβάθμιση της παραγωγής καρπού και ελαιόλαδου. Επακόλουθο είναι η μείωση της απόδοσης του καρπού σε ελαιόλαδο, επειδή ο καρπός είναι ανώριμος, με συνέπεια την απώλεια πολύ μικρής ποσότητας ελαιόλαδου. Ωστόσο, η αύξηση του χρόνου μάλαξης του καρπού στο ελαιοτριβείο κατά δέκα λεπτά περίπου θα βελτιώσει την απόδοση και θα περιορίσει το κόστος από την απώλεια ελαιόλαδου. Πλεονεκτήματα και μειονέκτημα από την πρόωρη συγκομιδή του καρπού Όταν ο καρπός είναι άγουρος και έχει χρώμα πράσινο - κίτρινο: • Ποιοτικότερο ελαιόλαδο, αφού ο καρπός δεν έχει προσβληθεί από τον δάκο και τους μύκητες. • Χαμηλή οξύτητα ελαιόλαδου, κάτω ακόμη από 0,3, άρα μεγαλύτερη αντοχή στον χρόνο. • Το λάδι δεν είναι οξειδωμένο και έχει πολύ καλή γεύση και οσμή. • Το λάδι είναι πλούσιο σε πολυφαινόλες, που έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην ανθρώπινη υγεία. • Το λάδι έχει μεγάλη εμπορική αξία. • Μεγαλύτερη παραγωγή καρπού, λόγω περιορισμένης καρπόπτωσης. • Τα δέντρα εισέρχονται σε λήθαργο ξεκούραστα, ικανά να παράγουν πολύ και την επόμενη χρονιά. • Ένα μειονέκτημα από την πρόωρη συγκομιδή του καρπού: μειωμένη παραγωγή λαδιού, λόγω ανωριμότητας του καρπού, που ερμηνεύεται σε απώλεια πολύ μικρής ποσότητας ελαιόλαδου. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Ο δάκος προσβάλλει τον καρπό της ελιάς, μειώνει και υποβαθμίζει άμεσα και έμμεσα την παραγωγή καρπού και ελαιόλαδου Γενικά για το δάκο Ο δάκος (Bactrocera oleae) είναι ο κύριος εχθρός της ελιάς. Αυτό το ενήλικο έντομο είναι μια μικρή μύγα που φτάνει μήκος 4-5 mm και έχει ομοιότητες με την οικιακή μύγα. Ο δάκος παρασιτεί στον καρπό της ελιάς, τον οποίο χρησιμοποιεί για να αναπαραχθεί και να τραφεί. Με τη δραστηριότητα αυτή προσβάλλει τον καρπό, προκαλώντας ζημιά άμεση και έμμεση, ποιοτική και ποσοτική. Η άμεση ζημιά προκαλείται από τη δραστηριότητα του δάκου. Το θηλυκό έντομο τρυπά το εξωκάρπιο και γεννά ένα αυγό στο εσωτερικό της σάρκας ενός καρπού. Η προνύμφη ανοίγει στοά στο μεσοκάρπιο (σάρκα του καρπού), το κατατρώγει και το μειώνει ποσοτικά. Στη συνέχεια, εξέρχεται ως προνύμφη ή ακμαίο έντομο από οπή που ανοίγει στη φλούδα του καρπού. Οι οπές εκθέτουν το λάδι του καρπού στην ατμοσφαιρική υγρασία και στο οξυγόνο του αέρα, ευνοούν την υδρόλυση και οξείδωση αντίστοιχα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η οξύτητα και ο βαθμός οξείδωσης στο παραγόμενο λάδι. Η έμμεση ζημιά προξενείται από τους παθογόνους οργανισμούς, οι οποίοι εισέρχονται στον καρπό της ελιάς από την οπή ωοθεσίας και την οπή εξόδου που δημιουργεί ο δάκος και προσβάλλουν τον καρπό. Με τη δράση τους, οι μύκητες εκκρίνουν ένζυμα και υδρολύουν το λάδι, σαπίζουν (οξειδώνουν) τη σάρκα του καρπού και προκαλούν την πτώση του στο έδαφος. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να μειώνεται η παραγωγή και να αυξάνεται περαιτέρω η οξύτητα και ο βαθμός οξείδωσης στο παραγόμενο ελαιόλαδο. Η ποσοτική ζημιά αναφέρεται στη μείωση της παραγωγής του καρπού. Περιλαμβάνει την ποσότητα της σάρκας που έχει φαγωθεί από την προνύμφη, τη σάρκα που έχει σαπίσει, καθώς και τους καρπούς που πέφτουν στο έδαφος. Η ποιοτική ζημιά περιλαμβάνει τις αλλοιώσεις (τρύπες και σαπίσματα) στη σάρκα του καρπού, στις βρώσιμες και ελαιοποιήσιμες ποικιλίες, καθώς και την υποβάθμιση του παραγόμενου ελαιόλαδου από τη δραστηριότητα του δάκου και των μυκήτων. Οι αλλοιώσεις του καρπού από το δάκο και τους μύκητες εκθέτουν το λάδι του καρπού στην ατμοσφαιρική υγρασία και στο οξυγόνο του αέρα και ευνοούν την υδρόλυση και οξείδωση αντίστοιχα. Με την υδρόλυση του ελαιόλαδου από την ατμοσφαιρική υγρασία, παράγονται ελεύθερα λιπαρά οξέα και αυξάνεται η οξύτητα στο λάδι του καρπού. Η παρουσία του οξυγόνου της ατμόσφαιρας και η επαφή του με το λάδι του καρπού, οδηγεί στην παραγωγή νέων ενώσεων (υπεροξείδια λιπαρών οξέων, αλδεΰδες και κετόνες), που έχουν συνήθως δυσάρεστη οσμή και γεύση. Τα υπεροξείδια των λιπαρών οξέων, οι αλδεΰδες και οι κετόνες είναι αυτά που δίνουν τη δυσάρεστη γεύση και οσμή στο παραγόμενο ελαιόλαδο, με αποτέλεσμα να ταγγίζει. Οι τρύπες και τα σαπίσματα που φαίνονται στη σάρκα του καρπού και είναι αποτέλεσμα της δράσης του δάκου και των παθογόνων οργανισμών, μειώνουν την εμπορική αξία των βρώσιμων ποικιλιών της ελιάς. Βιολογία του Δάκου Ο δάκος είναι έντομο δραστήριο και ευπροσάρμοστο. Ενδημεί στον τόπο μας και αναπαράγεται 3-4 φορές το χρόνο. Παρασιτεί στον καρπό της ελιάς, τον οποίο προσβάλλει άμεσα και έμμεσα. Η καταστροφική του δράση οφείλεται στη συχνότητα και στον τρόπο αναπαραγωγής. Το θηλυκό τρυπά με τον ωοθέτη τη φλούδα και γεννά ένα αυγό στο εσωτερικό της σάρκας ενός πράσινου ή ώριμου καρπού για να αναπαραχθεί, ακολουθώντας τέσσερα στάδια: αυγό, προνύμφη (σκουλήκι), νύμφη (κάμπια) και ακμαίο (τέλειο έντομο), που ολοκληρώνονται σε διάστημα 37 ημερών. Η προνύμφη ανοίγει στοά στο μεσοκάρπιο (σάρκα του καρπού), το κατατρώγει και το μειώνει ποσοτικά. Ακολούθως, ανοίγει οπή στη σάρκα του καρπού από την οποία εξέρχεται ως προνύμφη ή ακμαίο. Ο αέρας και η ατμοσφαιρική υγρασία εισέρχονται στον καρπό από την οπή ωοθεσίας και την οπή εξόδου. Η ατμοσφαιρική υγρασία υδρολύει το λάδι στον καρπό, παράγοντας ελεύθερα λιπαρά οξέα και αυξάνοντας την οξύτητα στο παραγόμενο λάδι. Ο αέρας οξειδώνει το λάδι του καρπού και παράγονται προϊόντα οξείδωσης, τα οποία μεταφέρονται στο παραγόμενο λάδι, με αποτέλεσμα αυτό να ταγγίζει. Συνθήκες Ανάπτυξης του Εντόμου Ο δάκος ευνοείται από θερμοκρασίες μεταξύ 20-30°C και υγρασία που κυμαίνεται από 60-70%. Οι ήπιες καιρικές συνθήκες κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου είναι ιδανικές για την αναπαραγωγή του. Οι υψηλές θερμοκρασίες πάνω από 35°C και οι χαμηλές κάτω από 10°C μπορούν να περιορίσουν την ανάπτυξη και την επιβίωση του εντόμου. Παθογόνοι Οργανισμοί Η προσβολή από δάκο ευνοεί τις μολύνσεις, διότι, εκτός από τις πληγές που προκαλεί, επιταχύνει την ωρίμαση (έκλυση αιθυλενίου από τις πληγές) και διευκολύνει τη γρήγορη είσοδο και ανάπτυξη των μυκήτων. Στο τριγωνικό νύγμα (τσίμπημα) ή πληγή που προκαλεί ο σουβλερός ωοθέτης του θηλυκού δάκου για να αποθέσει το αυγό στο μεσοκάρπιο (σάρκα του καρπού), καθώς και στην οπή εξόδου από τον καρπό της προνύμφης ή του ακμαίου εντόμου, αναπτύσσονται παθογόνοι οργανισμοί (μύκητες) που προκαλούν ασθένειες. Επακόλουθο της δράσης των μυκήτων είναι η υδρόλυση του λαδιού, η σήψη (οξείδωση) της σάρκας του καρπού και η καρπόπτωση. Η πρόωρη καρπόπτωση μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και το 50% της ποσότητας των καρπών, προκαλώντας σημαντική μείωση στην παραγωγή. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

το roundup ειναι αποδεδειγμενα καρκινογονο,ειναι δικαιομα σασ να το χρησιμοποειται αλλα μην τα διχνεται υπαρχουν και ασχετοι που μπουρουν να κανουν κακο

ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΠΟΤΑΣΑ...ΕΓΓΥΗΣΗ

Γνωρίζεται την ονομασία της συγκεκριμένης ποικιλίας και πως μπορώ να την προμηθευτώ; Σας ευχαριστώ.

καλησπερα φιλε μου .εχω σε ενα χωραφι αρκετες σπαραγγιες και θελω να τις ξεκανω.υπαρχει σκευασμα ?

Ευχαριστω. Στις ποσε μερες λεινεις τις φωλες και τι κανεις με την πληγη που λενει κ την κυκιδομυγα-ψειρες. Λυνω τις φωλες στις 10 μερες, ειναι πρασινες εχουν κωλυσει αλλα σε πολλες εχω προβλημα με τα εντομα

Süper bir budama yapılmış türkiyeden selamlar

Θα το δοκιμάσω. Με έβαλες σε σκέψεις. Ευχαριστώ

Οι Ανεπιθύμητοι Λαίμαργοι Βλαστοί της Ελιάς Γενικά Οι λαίμαργοι είναι βλαστοί που αναπτύσσονται από τυχαίους οφθαλμούς (μάτια) τα οποία βρίσκονται στον κορμό, τους κεντρικούς κλάδους ή τη βάση του δέντρου. Αυτοί οι βλαστοί εμφανίζονται συχνά μετά από τραυματισμό, κλάδεμα ή άλλες καταστάσεις άγχους του φυτού και χαρακτηρίζονται από ταχεία και πλούσια (μεγάλη) ανάπτυξη. Εμφανίζονται με πολλές διαφορετικές ονομασίες όπως λαίμαργα, αχόρταγοι, φαγάδες, λουμάκοι. Η αγγλική ονομασία τους είναι "epicormic shoots" ή "suckers". Αυτοί οι όροι χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τα ανεπιθύμητα κλαδιά που αναπτύσσονται γρήγορα και καταναλώνουν νερό και θρεπτικά συστατικά σε βάρος της παραγωγικής ικανότητας του δέντρου. Στην καλλιέργεια της ελιάς οι λαίμαργοι βλαστοί θεωρούνται γενικά ανεπιθύμητοι λόγω των αρνητικών επιπτώσεών τους στην υγεία, στην ανάπτυξη και την παραγωγικότητα των δέντρων. Η ανάπτυξή τους προκύπτει συχνά ως αντίδραση σε υπερβολικό κλάδεμα ή άλλες στρεσογόνες καλλιεργητικές πρακτικές, όπως το συχνό πότισμα και οι μεγάλες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος. Η υπερβολική λίπανση, ιδιαίτερα με άζωτο μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών. Αυτά τα κλαδιά έχουν την τάση να αναπτύσσονται σε βάρος των παραγωγικών κλαδιών του δέντρου, καθώς ανταγωνίζονται για τους διαθέσιμους πόρους, όπως το φως, το νερό και τα θρεπτικά συστατικά. Η παρουσία και η ανάπτυξή τους μπορεί να μειώσει την παραγωγή καρπών και να επηρεάσει αρνητικά τη συνολική υγεία και απόδοση του ελαιόδεντρου. Επομένως, είναι σημαντικό να αφαιρούνται τακτικά και να διαχειρίζονται σωστά, ώστε να διασφαλίζεται η βέλτιστη παραγωγικότητα και υγεία του δέντρου. Η εμφάνιση λαίμαργων βλαστών στην ελιά μετά το κλάδεμα αποτελεί μήνυμα προς τον κλαδευτή και ένδειξη ότι η τεχνική κλαδέματος που χρησιμοποιεί μπορεί να μην είναι η κατάλληλη. Η ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών είναι συχνά αποτέλεσμα υπερβολικού ή λανθασμένου κλαδέματος, που αναγκάζει το δέντρο να αντιδράσει με την παραγωγή ζωηρών βλαστών και αποτελεί μια προσπάθεια της ελιάς να αναπληρώσει τη χαμένη βλάστηση. Χαρακτηριστικά των Λαίμαργων Βλαστών Τα λαίμαργα κλαδιά της ελιάς διαθέτουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: • Εμφανίζονται ξαφνικά όταν το δέντρο είναι σε κατάσταση στρες, σε γερασμένο ξύλο ηλικίας μεγαλύτερη από τρία χρόνια, και στην πάνω πλευρά βραχίονα με μεγάλη κλίση. • Φυτρώνουν μετά από αυστηρό κλάδεμα ή μεγάλες κοπές, επάνω στους πρωτογενείς βραχίονες ή κοντά στα σημεία των κοπών. • φυτρώνουν από τυχαίους οφθαλμούς • Μπορούν να ανταγωνίζονται τα παραγωγικά κλαδιά για φως, νερό και θρεπτικά συστατικά, μειώνοντας τη συνολική υγεία και απόδοση του δέντρου. • Η ανάπτυξή τους είναι γρήγορη, ευθυτενής και σχεδόν κατακόρυφη. • Παρουσιάζουν δυσκολία στην κάμψη και δεν λυγίζουν με το βάρος τους. • Η ζωηρότητα των λαίμαργων μειώνεται εάν τους λυγίσουμε. • Αναπτύσσονται μόνοι τους και σε μία περίοδο ανάπτυξης μπορούν να μεγαλώσουν και να φτάσουν σε μήκος ακόμα και τα τρία μέτρα. • Έχουν μεγαλύτερο μήκος και διάμετρο σε σύγκριση με τα κανονικά κλαδιά, η υφή τους είναι συνήθως πιο μαλακή και είναι λιγότερο παραγωγικοί σε καρπούς. • Διαθέτουν μεγάλα μεσογονάτια διαστήματα και στην περιοχή κοντά στη βάση του βλαστού δεν αναπτύσσουν φύλλα ή πλάγια κλαδιά. • Όταν φέρουν νωρίς πλάγια κλαδιά γίνονται καρποφόροι σε ηλικία τριών ετών. • Πρέπει να απομακρύνονται με το κλάδεμα, ενώ διατηρούνται όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στο σκελετό της κόμης. • Οι μεγάλοι λαίμαργοι αφαιρούνται σταδιακά σε βάθος χρόνου, διαφορετικά το δέντρο θα αντιδράσει αναπτύσσοντας νέους λαίμαργους βλαστούς. • Μπορούν να καμφθούν ή να κορφολογηθούν διατηρώντας 4-6 πλάγια κλαδιά και να γίνουν παραγωγικοί. • Εάν κόψουμε το ακραίο (κορυφαίο) μερίστωμα σταματάει η κατακόρυφη ανάπτυξή του, αναπτύσσεται πλάγια και σταδιακά γίνεται παραγωγικός, μετά από 3-5 χρόνια. • Λαίμαργοι χωρίς πλάγια κλαδιά συνήθως δεν κορφολογούνται. • Ο λαίμαργος στην αρχή των πρωτογενών βραχιόνων αφαιρείται άμεσα επειδή μειώνει την κυριαρχία (ανάπτυξη - παραγωγή) του βραχίονα, ακόμη μπορεί να επιδρά στον κεντρικό κορμό και να λειτουργεί σε βάρος της συνολικής ανάπτυξης/παραγωγής του δέντρου. • Η εμφάνιση πολλών λαίμαργων βλαστών μετά το κλάδεμα, αποτελεί απόδειξη ακαρπίας. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Μηχανικές Μέθοδοι Διαχείρισης των Ζιζανίων (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Ο έλεγχος των ζιζανίων παραμένει σημαντικός στην ελαιοκαλλιέργεια, ακόμα κι αν οι ρίζες των ελαιόδεντρων είναι βαθιές. Μια ολοκληρωμένη στρατηγική διαχείρισης ζιζανίων, που περιλαμβάνει μηχανικές μεθόδους (τις χημικές μεθόδους τις απορρίπτω προσωπικά), καθώς και την κάλυψη του εδάφους με οργανικά υλικά, μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της υγρασίας και στην καλύτερη ανάπτυξη των ελαιόδεντρων. Καταστροφέας. Ο καταστροφέας καταστρέφει τα ζιζάνια, μειώνοντας τον ανταγωνισμό για νερό και θρεπτικά συστατικά. Ωστόσο, υπάρχουν μειονεκτήματα: • Ελαφριά καλλιέργεια του εδάφους: Ο καταστροφέας σκάβει ελαφρώς το έδαφος, καταστρέφοντας τις ρίζες των ζιζανίων. Αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα επειδή αφήνει το έδαφος γυμνό και εκτεθειμένο στην ηλιακή ακτινοβολία. • Διάβρωση εδάφους: Στα κεκλιμένα εδάφη, η έλλειψη φυτικής κάλυψης μπορεί να οδηγήσει σε διάβρωση. Το νερό της βροχής μπορεί να απομακρύνει το επιφανειακό έδαφος και να μεταφέρει τα θρεπτικά στοιχεία από τα ψηλότερα στα χαμηλότερα σημεία. • Απώλεια εδαφικής υγρασίας: Το εκτεθειμένο έδαφος μπορεί να χάνει υγρασία μέσω της εξάτμισης, μειώνοντας την ποσότητα διαθέσιμου νερού για τα ελαιόδεντρα. Χορτοκοπτικό. Το χορτοκοπτικό στα κεκλιμένα εδάφη αποτελεί καλύτερη επιλογή: 1. Διατήρηση των ριζών των ζιζανίων: Το χορτοκοπτικό κόβει τα ζιζάνια στην επιφάνεια χωρίς να καταστρέφει τις ρίζες τους, γεγονός που βοηθά στη διατήρηση της δομής του εδάφους. 2. Διατήρηση οργανικής ύλης: Τα κομμένα ζιζάνια παραμένουν στην επιφάνεια του εδάφους ως οργανική ύλη, η οποία μπορεί να βελτιώσει τη γονιμότητα του εδάφους καθώς αποσυντίθεται. 3. Μείωση διάβρωσης: Η παρουσία των ριζών των ζιζανίων και η κάλυψη του εδάφους με κομμένα φυτικά υπολείμματα βοηθά στη σταθεροποίηση του εδάφους και μειώνει τη διάβρωση, ειδικά σε κεκλιμένα εδάφη. 4. Μείωση εξάτμισης εδαφικής υγρασίας: Η οργανική ύλη στην επιφάνεια του εδάφους λειτουργεί ως στρώμα που μειώνει την εξάτμιση της υγρασίας, διατηρώντας περισσότερη υγρασία στο έδαφος για τα ελαιόδεντρα. Αργύρη ο ελαιώνας που βλέπω είναι αυτός που ανανέωσες; Άξιζε τον κόπο; Σε τι υψόμετρο βρίσκεται; Ποιο είναι το ετήσιο ύψος βροχής; Σε ποια περιοχή βρίσκεται ο ελαιώνας; Πλησιέστερη πόλη.

Αντιμετώπιση Ζιζανίων στην Ελαιοκαλλιέργεια: Μηχανικές Μέθοδοι και Περιβαλλοντικά Οφέλη Γενικά Τα ζιζάνια τον μήνα Απρίλιο και Μάιο στην ελαιοκαλλιέργεια μπορούν να λειτουργούν ανταγωνιστικά για τους πόρους. Την άνοιξη, τα ζιζάνια μπορούν να αναπτύσσονται γρήγορα και να καταναλώνουν σημαντικές ποσότητες νερού και θρεπτικών στοιχείων τα οποία είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη και την υγεία των ελαιόδεντρων. Ο ανταγωνισμός για το νερό είναι ιδιαίτερα έντονος όταν υπάρχει έλλειψη υγρασίας στο έδαφος, καθώς τα ζιζάνια μπορούν να στερήσουν τα ελαιόδεντρα από την υγρασία των βροχών και της πρωινής δρόσου. Οι Ρίζες των Ελαιόδεντρων και η Πρωινή Δρόσος Οι ρίζες των ελαιόδεντρων στην ξερική καλλιέργεια τείνουν να αναπτύσσονται σε μεγαλύτερο βάθος σε σύγκριση με τις ρίζες των περισσότερων ζιζανίων, οι οποίες συνήθως βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους. Αυτό δίνει στα ελαιόδεντρα κάποιο πλεονέκτημα ως προς την πρόσβαση σε υγρασία που βρίσκεται σε μεγαλύτερα βάθη. Τα ριζικά τριχίδια της ελιάς, όπως και κάθε άλλου φυτού, είναι πολύ λεπτές προεκτάσεις των ριζών που παίζουν σημαντικό ρόλο στην σταθεροποίηση του δέντρου, καθώς επίσης στην απορρόφηση από το έδαφος του νερού, των θρεπτικών ουσιών και της πρωινής δρόσου. Αναπτύσσονται κυρίως στη ζώνη των νεαρών ριζών, κοντά στην άκρη τους, όπου η ρίζα είναι ακόμα σε φάση ανάπτυξης και δεν έχει ξυλοποιηθεί πλήρως. Τα ριζικά τριχίδια αναπτύσσονται συνήθως στα πρώτα 20-60 εκατοστά του εδάφους. Αυτή η περιοχή είναι συχνά η πιο πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία και σε πρωινή δρόσο, ειδικά αν το έδαφος έχει καλή υφή που επιτρέπει την μεταφορά της υγρασίας στο εσωτερικό του. Επιπλέον τα ριζικά τριχίδια βρίσκονται συνήθως σε απόσταση από 0,5 έως 2 μέτρα από τον κορμό για νεαρά δέντρα και μπορεί να επεκτείνονται ακόμα περισσότερο σε ώριμα δέντρα, φτάνοντας έως και 3-4 μέτρα ή περισσότερο. Η πρωινή δρόσος είναι η υγρασία που συσσωρεύεται στην επιφάνεια του εδάφους και στα ζιζάνια κατά τη διάρκεια της νύχτας και νωρίς το πρωί, όταν πέφτει η θερμοκρασία και οι υδρατμοί της ατμόσφαιρας συμπυκνώνονται. Η υγρασία αυτή εισέρχεται στο έδαφος και μπορεί να απορροφηθεί από τα ριζικά τριχίδια. Μπορεί να αποτελέσει σημαντική πηγή υγρασίας για τα ελαιόδεντρα σε ξηρά κλίματα. Η πρόσληψη μικρών ποσοτήτων νερού μπορεί να βοηθήσει στην αποφυγή του υδατικού στρες και στην υποστήριξη της ανάπτυξης και της παραγωγικότητας των δέντρων. Τα ζιζάνια Ανταγωνίζονται τα Ελαιόδεντρα για τους Πόρους Ανταγωνισμός στην επιφανειακή υγρασία: Αν και τα ελαιόδεντρα έχουν βαθιές ρίζες, κατά τους ξηρούς μήνες μπορεί να στηρίζονται και στην υγρασία που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, ειδικά μετά από βροχές ή άρδευση. Τα ζιζάνια μπορούν να απορροφήσουν γρήγορα αυτή την επιφανειακή υγρασία πριν φτάσει στις βαθύτερες ρίζες των ελαιόδεντρων. Ανταγωνισμός για τους πόρους: Η πρωινή δρόσος μπορεί να βοηθήσει τα ζιζάνια να ανταγωνιστούν τα ελαιόδεντρα για την υγρασία και τους πόρους του εδάφους. Αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για τα ζιζάνια, αυτά μπορούν να επωφεληθούν από την υγρασία και την πρόσβαση στα θρεπτικά συστατικά και να αναπτυχθούν γρήγορα, προκαλώντας πιθανά προβλήματα ανταγωνισμού με τα ελαιόδεντρα. Παρασιτισμός και ασθένειες: Ορισμένα ζιζάνια μπορούν να φιλοξενούν παράσιτα και ασθένειες που μπορούν να βλάψουν τα ελαιόδεντρα. Σκίαση και μικροκλιματικές συνθήκες: Τα ζιζάνια μπορούν να δημιουργήσουν σκίαση κάτω από την κόμη των ελαιόδεντρων, επηρεάζοντας τις μικροκλιματικές συνθήκες και μειώνοντας την εξάτμιση της εδαφικής υγρασίας. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα

Έγκαιρη Συγκομιδή Καρπού (ΣΥΝΕΧΕΙΑ) Η έγκαιρη συγκομιδή της ελιάς προάγει τη διαφοροποίηση των οφθαλμών και αυξάνει την καρποφορία την επόμενη χρονιά. Αυτό επιτρέπει στο δέντρο να διατηρεί περισσότερη ενέργεια και θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη νέων οφθαλμών και την προετοιμασία της επόμενης καρποφορίας. Όταν οι ελιές παραμένουν στο δέντρο μετά την ωρίμανσή τους, συνεχίζουν να καταναλώνουν πόρους. Η συγκομιδή μειώνει την ανάγκη για θρεπτικά συστατικά και ενέργεια, επιτρέποντας στο δέντρο να τα κατανείμει σε άλλες λειτουργίες, όπως η ανάπτυξη νέων βλαστών και οφθαλμών. Η έγκαιρη αφαίρεση των καρπών οδηγεί σε αυξημένη παραγωγικότητα την επόμενη χρονιά, καθώς κατευθύνει περισσότερους πόρους στη δημιουργία και διαφοροποίηση νέων οφθαλμών. Επιπλέον, η έγκαιρη συγκομιδή συμβάλλει σε μια πιο ισορροπημένη ανάπτυξη του δέντρου, μειώνοντας το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας, όπου η παραγωγή εναλλάσσεται έντονα από έτος σε έτος. Η έλλειψη επαρκών ωρών ψύχους κατά την διάρκεια του Χειμώνα Η έλλειψη επαρκούς ψύχους κατά τη διάρκεια του χειμώνα μπορεί να μειώσει την καρπόδεση στα ελαιόδεντρα. Η διαδικασία αυτή, γνωστή ως "ανάγκη ψύχους", είναι απαραίτητη για να διακόψει τον λήθαργο των οφθαλμών και να τους προετοιμάσει για την ανθοφορία. Τα ελαιόδεντρα χρειάζονται μια συγκεκριμένη ποσότητα ψυχρών ωρών (θερμοκρασίες κάτω από 7°C) κατά τον χειμώνα για να διακόψουν τον λήθαργο των οφθαλμών και να προετοιμαστούν για την άνοιξη. Η έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες ρυθμίζει τις ορμονικές αλλαγές που προάγουν την ανθοφορία και την επιτυχή καρπόδεση. Η ανεπάρκεια ψύχους μπορεί να διαταράξει αυτές τις ορμονικές ισορροπίες, μειώνοντας την ανάπτυξη των ανθοφόρων οφθαλμών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ακανόνιστη ή ανεπαρκή ανθοφορία και συνεπώς μειωμένη καρπόδεση, με τους οφθαλμούς να μην ανθίζουν καθόλου ή να παράγουν λιγότερα και κακής ποιότητας άνθη, τα οποία είναι λιγότερο πιθανό να οδηγήσουν σε καρπούς. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Μειωμένη καρπόδεση την περίοδο 2022-2023 Γενικά Με βάσει τις δηλώσεις των ειδικών που έγιναν πολύ πριν την εκδήλωση του φαινομένου της παρενιαυτοφορίας πανελλαδικά, τρεις ήταν οι βασικοί λόγοι της μειωμένης καρπόδεσης: • Η υψηλή καρποφορία κατά την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο. • Η καθυστέρηση στη συγκομιδή του καρπού την προηγούμενη χρονιά. • Η έλλειψη επαρκών ωρών ψύχους κατά την διάρκεια του Χειμώνα. Οι τρεις παραπάνω παράγοντες αποτελούν τις βασικές αιτίες της μειωμένης καρπόδεσης στα ελαιόδεντρα και της εμφάνισης του φαινομένου της παρενιαυτοφορίας. Όταν τα ελαιόδεντρα έχουν πολύ υψηλή καρποφορία μία χρονιά, εξαντλούν τα ενεργειακά τους αποθέματα και θρεπτικά συστατικά. Αυτό οδηγεί σε μείωση της ανάπτυξης και της διαφοροποίησης των ανθοφόρων οφθαλμών για την επόμενη χρονιά. Η καθυστερημένη συγκομιδή σημαίνει ότι το δέντρο συνεχίζει να διοχετεύει ενέργεια και θρεπτικά συστατικά για τη συντήρηση των ώριμων καρπών, αντί να τα χρησιμοποιεί για τη διαφοροποίηση και ανάπτυξη των οφθαλμών. Η έγκαιρη συγκομιδή επιτρέπει στο δέντρο να ανακτήσει ενεργειακά αποθέματα που είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη των οφθαλμών και την επόμενη καρποφορία Η έλλειψη επαρκούς ψύχους διαταράσσει τη φυσιολογική διαδικασία διακοπής του λήθαργου των οφθαλμών, με αποτέλεσμα τη μειωμένη ανθοφορία και καρπόδεση την επόμενη άνοιξη. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι οι ελιές χρειάζονται συγκεκριμένες ώρες ψύχους για να διασφαλίσουν την επιτυχή διαφοροποίηση των ανθοφόρων οφθαλμών . Η υψηλή καρποφορία κατά την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο Μια χρονιά υψηλής καρποφορίας συνήθως ακολουθείται από μια χρονιά χαμηλής καρποφορίας ή ακαρπίας, φαινόμενο γνωστό ως παρενιαυτοφορία. Κατά τη χρονιά υψηλής καρποφορίας, το δέντρο διοχετεύει μεγάλο μέρος της ενέργειας και των θρεπτικών του συστατικών στην ανάπτυξη και ωρίμανση των καρπών. Αυτή η αυξημένη κατανάλωση ενέργειας μπορεί να μειώσει την ποσότητα των διαθέσιμων πόρων για άλλες φυσιολογικές διεργασίες, όπως η διαφοροποίηση οφθαλμών για την επόμενη χρονιά. Η μεγάλη καρποφορία οδηγεί σε ανταγωνισμό για πόρους μεταξύ των καρπών και των νέων οφθαλμών. Ως αποτέλεσμα, η ανάπτυξη των οφθαλμών περιορίζεται, με συνέπεια να υπάρχουν λιγότεροι ανθοφόροι οφθαλμοί την επόμενη χρονιά. Επιπλέον, τα επίπεδα φυτοορμονών όπως η γιβερελίνη και η αβεσίνη επηρεάζονται από την καρποφορία. Αυτές οι ορμόνες ρυθμίζουν την ανάπτυξη και την καρποφορία και οι αλλαγές στα επίπεδά τους κατά τη χρονιά υψηλής καρποφορίας μπορεί να καταστείλουν την άνθηση και την ανάπτυξη νέων οφθαλμών την επόμενη χρονιά. Το φαινόμενο της παρενιαυτοφορίας είναι μια φυσιολογική αντίδραση των ελαιόδεντρων και άλλων καρποφόρων δέντρων στις ενεργειακές και θρεπτικές απαιτήσεις της καρποφορίας. Μια χρονιά υψηλής καρποφορίας συχνά οδηγεί σε χρονιά ακαρπίας ή μειωμένης καρποφορίας, λόγω της εξάντλησης των αποθεμάτων ενέργειας και θρεπτικών συστατικών, του ανταγωνισμού για πόρους και των ορμονικών αλλαγών. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Πρακτική Μείωσης Ύψους Ελιάς με Σταδιακό Κλάδεμα: Μια Φυσιολογική Προσέγγιση Η μείωση του ύψους της ελιάς γίνεται σταδιακά, σε βάθος χρόνου τουλάχιστον τριών ετών. Αντί να αφαιρούμε πολλά κλαδιά σε μία μόνο φορά, μπορούμε να κλαδεύουμε σταδιακά, απομακρύνοντας κάθε φορά μικρό όγκο βλάστησης, επιτρέποντας παράλληλα στο δέντρο να προσαρμόζεται κάθε φορά στις αλλαγές και να μην αντιδρά με λαίμαργα κλαδιά. Το σταδιακό κλάδεμα βοηθά στη διατήρηση μιας ισορροπίας μεταξύ του υπέργειου και του υπόγειου μέρους του δέντρου. Η απότομη μείωση του υπέργειου μέρους μπορεί να διαταράξει αυτή την ισορροπία, επηρεάζοντας αρνητικά την υγεία, την ανάπτυξη της ελιάς και την παραγωγή. Επιδιώκουμε να μην καταστρέψουμε αλλά να διατηρήσουμε την βλαστική ισορροπία μεταξύ κόμης και ρίζας, για να αποφύγουμε την ανάπτυξη λαίμαργων βλαστών, να διατηρήσουμε την ευρωστία του δέντρου και την καρποφορία. Στόχος μας είναι να αξιοποιήσουμε την υπάρχουσα ενέργεια του δέντρου που βρίσκεται στο ξύλο, ώστε να αναπτυχθούν νέοι βλαστοί και κλαδιά χαμηλότερα. Το δέντρο αποθηκεύει ενέργεια (υδατάνθρακες) και άλλα θρεπτικά συστατικά στο ξύλο και τις ρίζες. Κατά το κλάδεμα, το δέντρο ανακατανέμει αυτή την ενέργεια για να προωθήσει την ανάπτυξη νέων βλαστών. Με το σωστό κλάδεμα, μπορούμε να κατευθύνουμε αυτή την ενέργεια ώστε να αναπτυχθούν νέοι βλαστοί και κλαδιά σε χαμηλότερα μέρη του δέντρου . Αφαιρούμε το 15-20% της βλάστησης, κόβουμε από τα ψηλότερα προς τα χαμηλότερα μέρη, αναγκάζοντας το δέντρο κάθε φορά να αντιδρά με νέα βλάστηση χαμηλότερα, με αποτέλεσμα να φουντώσει συνολικά σε χαμηλότερες περιοχές, πάνω από την περιοχή του σταυρού. Αξιοποιούμε τα νέα κλαδιά που αναπτύσσονται χαμηλά για να δημιουργήσουμε νέες σκελετικές δομές και νέα υγιή βλάστηση Διατηρούμε την υγιή βλάστηση και αξιοποιούμε τα παραγωγικά κλαδιά για να εξασφαλίσουμε συνεχή και σταθερή παραγωγή. Με το ελαφρύ κλάδεμα διατηρούμε τη δομή της κόμης, προστατεύουμε το ξύλο από τον ήλιο και αποφεύγουμε τις μεγάλες τομές. Παρακολουθούμε την ανάπτυξη των νέων βλαστών και κλαδιών μετά το κλάδεμα και προσαρμόζουμε τις ενέργειές μας ανάλογα. Κλαδεύουμε και μειώνουμε το ύψος του δέντρου κάθε χρόνο μέχρι 80 εκατοστά ή μέχρι το 20% του συνολικού ύψους του δέντρου. Ακολουθώντας αυτή την πρακτική, μπορούμε να διατηρήσουμε τη βλαστική και ριζική ισορροπία σε ικανοποιητικά επίπεδα, εξασφαλίζοντας την υγεία και την παραγωγικότητα του δέντρου, ενώ το χαμηλώνουμε σταδιακά. Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Η γήρανση του ξύλου Το ξύλο του δέντρου στηρίζει μηχανικά τη φέρουσα βλάστηση με τους καρπούς, λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος των θρεπτικών συστατικών και του νερού, ενώ μέσω του φλοιώματος και του ξυλώματος μεταφέρεται η τροφή σε όλα τα μέρη του φυτού για την ανάπτυξη και την παραγωγή. Επιπλέον, τα πράσινα μέρη του ξύλου φωτοσυνθέτουν και συμμετέχουν στην παραγωγή οργανικών ουσιών, όπως και τα φύλλα. Όταν το ξύλο είναι μεγάλης ηλικίας και η λειτουργική του ικανότητα έχει μειωθεί, αφαιρείται με το κλάδεμα για να δημιουργηθούν νέες, υγιείς δομές που θα αυξήσουν την καρποφορία. Η γήρανση του ξύλου είναι ένας σημαντικός παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη λειτουργικότητά του. Αυτή οφείλεται κυρίως στις πολλές ή μεγάλες κοπές, σε λανθασμένες πρακτικές κοπής, στην έκθεση στον ήλιο που καταστρέφει το φλοίωμα, στις επιθέσεις από έντομα, μύκητες και βακτήρια, σε ακραίες θερμοκρασίες, υγρασία και ξηρασία. Αυτοί οι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν φυσιολογικές αλλαγές στον ξύλινο ιστό και να επηρεάσουν την ικανότητα του ξύλου να μεταφέρει νερό, θρεπτικά στοιχεία και υδατάνθρακες (δομικό υλικό - ενέργεια) στους καρπούς και συνολικά στην κόμη του δέντρου, καθώς και στις ρίζες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ανάπτυξη κλαδιών και ριζών, μικρή παραγωγή και χαμηλή ποιότητα καρπού. Συνεπώς, η γήρανση του ξύλου είναι ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την αξιολόγηση της παραγωγικότητας των δέντρων. Εάν στην κόμη ελαιόδεντρων ηλικίας μεγαλύτερη από 50 έτη, η ποσότητα του ξύλου των κλάδων φαίνεται να υπερτερεί του φυλλώματος και επιπλέον έχει μειωθεί κατακόρυφα η παραγωγή των δέντρων, τότε θα πρέπει να γίνει κλάδεμα ανανέωσης ή αναγέννησης - διαφέρουν ως προς την ένταση του κλαδέματος - όπου οι μεγάλοι κλάδοι θα αφαιρεθούν και θα αντικατασταθούν από νέους ζωηρούς βλαστούς στην περιοχή των τομών Ερασιτέχνης Καλλιεργητής Οικογενειακού Ελαιώνα.

Απαγορεύεται τομάτα πατάτα μελιτζάνα μέσα σε ελαιωνα