Видео

Postaram się 😂

Ale warto! I na szczęście podejście rodziców też już się zmienia, nie boją się tak bardzo, że ich dziecko będzie "inne" niż reszta dzieci na podwórku, bo mówi po polsku.

Jasne, dziecku, które nie zna kompletnie języka przedszkola, będzie ogromnie ciężko odnaleźć się w takiej sytuacji. Dlatego sugerujemy wprowadzenie zwrotów odnoszących się do potrzeb fizjologicznych i emocjonalnych dziecka („Chce mi się pić”, „Muszę siusiu”, „Potrzebuję mamy” itp.), żeby mogło bez problemu te potrzeby komunikować. Przekażmy też opiekunom małą ściągawkę z tymi zwrotami w naszym języku zapisanymi fonetycznie. Oczywiście dużo zależy też od osobowości dziecka i te bardziej zamknięte w sobie będą potrzebowały więcej czasu, żeby otworzyć się na „nieznane”. Mimo wszystko przestawianie się rodziców na język otoczenia po to, żeby dziecko załapało ten język przed pójściem do przedszkola, może wyrządzić ogromną krzywdę językowi mniejszościowemu. A to jemu powinniśmy poświęcać jak najwięcej czasu, gdy dziecko jest jeszcze malutkie, żeby wyrobić nawyk komunikacji w tym języku. Zapytałam ostatnio o opinię w tej kwestii przedszkolankę polskiego pochodzenia pracującą w Monachium i potwierdziła moje słowa: nie ma potrzeby uczyć dziecka języka placówki, z wyjątkiem tych najpotrzebniejszych zwrotów. Może w Waszym rejonie jest inne podejście do pielęgnowania języka ojczystego albo rodzice zupełnie ignorują przygotowanie dziecka przed pójściem do przedszkola?

Dziękujemy! Oratorki z nas marne, ale postaramy się zwrócić na to uwagę w przyszłości :)

@@wielojezycznie robicie suoer robotę. Ale czasami nie zastanawiamy się nad tym co mówimy między słowami. Ja sama pracuje nad tym, i po pewnym czasie jest coraz lepiej :) dziękuję :)

@@Sdzaga rozwój osobisty to podstawa 🙂

Pewnie lepiej, żeby ewoluował, ale przejęzyczenie każdemu może się zdarzyć ;)

To ja dziękuję za ogromną dawkę wiedzy!