Видео

14-15 yaşında sokak ortasında bir kavgaya girmiştim karşımdaki kişiden çok evlerin balkonlarına, pencerelerine baktığımı hatırlıyorum. Evimin içindeyken bile perdeler açıkken izleniyormuşum hissi alıyorum sesimi sürekli birileri duyuyormuş gibi hissediyorum en son ne zaman huzurlu hissettim hatırlamıyorum. Normalde sosyal medyaya bile kendim hakkında bir şey yazmam ama dinleyince ben de dökeyim içimi ne olacak dedim. Sohbet için teşekkürler

Hey sen! Orada mısın? 🥲 Özletme kendini bu kadar. :)

Kendimden bir parça hissettim videoda. Seni kendime çok yakın hissettim. Bu izlediğim ilk videon ve seni çok sevdim iyi ki varsın💜 Öncelikle şunu söylemek istiyorum, çok şaşırdım. Ben de çocukluğumda, aynı senin yaşlarında okb geçirmiş ve bunu büyük çoğunlukla yenmiş biri olarak çok şaşırdım. Çünkü kendimi o dönem çok yalnız hissediyordum. Bazı takıntılarım vardı, takıntılarım hayatımı ele geçirmiş durumdaydı. Ve ben bu sıkıntıları yaşayan dünyadaki tek insanmışım gibi hissediyordum. Çok yalnız hissediyordum. Gözyaşlarıyla geçen birçok gecem oluyordu ve kendimi çok çaresiz hissediyordum. Yalnız değilmişim ha? Benim gibi hisseden birileri daha varmış o küçücük yaşımda. İyi ki bizlerle böyle bir video paylaştın. İyi ki varsın💜

Sen de bize iyi geliyorsun. Uzakta olan ama anlayan yakın bi arkadaş gibisin burada olanlara 💖 iyi ki rastlaştık. İnsan, kendine benzeyenlerle muhakkak karşılaşıyor. Videolarını izlemem ve bu sayede yanımda olman çok güç veriyor. Yapmaya çalıştığın şey ne güzel ve başardığını düşünüyorum. Her birimiz koca bi hayatız. Koca bi hayata dokunmak.. Vay canına, ne zenginlik 🌸 Belki kötü hissettiğin bi dönemdir, o yüzden bunları söylemek istedim. Yoksa bilmesen de güzel bi yerin oldu bende, ki eminim burada olan başka insanlarda da. Hep sen mi iyi geleceksin, biraz da biz iyi gelelimm.

Abla muşmulah gibi videolar atma

Bu video asiri yalniz hissettigim ve izlemek veya birseyler dinlemek icin bakindigim zaman karsima cikti. Cok iyi geldin 💜

İzlediğim ilk videonuz ve bana gercekten iyi hissettirdi.Yalnızlık dediniz ve oralardan hiç bilmediğiniz yerlerdeki insanların yalnızlığını 12dk'lık da olsa aldınız götürdünüz :') Bu arkadaşlık için teşekkür ederimm. Sizden sonra yine bana iyi hissettiren Ömer Güçlü hocamın bi videosunu izledim. İsmi "işte pozitif düşüncenin gücü " ve orada da biraz yalnızlığın sözü gecti. Güçlü Psikoloji kanalını belki biliyorsunuzdur, önermek istedim. İyi ki siz ve Ömer hoca gibi insanlar var. Kendinize çok iyi bakın 🌸

15 yaşımdan beri okb ile uğraşıyorum ve tanılıyım. o zamanlar hatırlıyorum hayatımın gerçekten en kötü zamanlarıydı ve pandemiye denk gelmişti. hem yalnızım hem kimse beni anlamıyor hem de kafamda sürekli konuşan bir şey var ve obsesyonları düşünmediğim bir dakikam bile geçmiyordu. okb benim için hiçbir zaman sabit olmadı döneme yere hale göre hep başka şeyleri kafayı taktım, ben kendisini sürekli kılık değiştiren bir şeytan olarak nitelendiriyorum :D. ama bazen okbnin (en azından kontrol altında tutabildiğim sürece) beni doğru hedefler belirlemeye ve bu hedeflere daha da yaklaştırdığına inanıyorum mesela bir keresinde kitaplara çok kafayı takmıştım ve bir yaz tatilimde neredeyse 20ye yakın kitap bitirmiştim hepsi de nonfiction. ama bazen de çok zaptedilemez bir hal alıyor ve paranoya, yalnızlık isteği, gereksiz bir mükemmelliyetçilik ve bunun karşılanmamasından doğan kendinden n.fret etme ve gerçeklikten kopma isteği hatta bazı zararlı düşünceler. ara sıra ilacı bırakıyorum artık kendisini kişiliğimin bir parçası haline getirdiğim için. sanırım onu belli bir düzeyde tutabildiğim derecede seviyorum. sürekli devrede olan stres mekanizması sayesinde beni her şeye karşı koruduğunu hissediyorum. videonuzu beğendim size teşekkür ediyorum böyle içerikler ve kanallar artık her şeyin endüstrileştiği günümüzde ve youtube nezdinde, hastayken sevdiğiniz birinin size yaptığı sıcak bir çorbanın samimiyetini hissettiriyor. sizin de yolunuz açık olsun🐱

Tekrar merhaba Türkan. Yorumuma verdiğin yanıt için teşekkür ederim. Yanıtına yanıt yazdım, bu sefer yorumun gözükmesinde bir problem oluşmadı ama belki yine bildirim gelmemiş olabilir diye düşünerek tekrar yazma ihtiyacı hissettim. Okuduysan ve gereksiz yere tekrar yazıyorsam kusura bakma lütfen.

olabilir :)

Kimin ne dediğini düşünmeden ve hiçbir eleştiriden korkmadan yolunu çizmek..Sonuç olumsuz bile olsa üzülmezsin..Etki altında kalmadım benim kararım dersin..en önemlisi pişman olmamışsındır...

Yıllar önce,belki 30 yıldan fazla bir zaman önce,yaşadığım semtte bir tanıdığımın şu sözüne kızmış ve tuhaf bulmuştum.Şöyle demişti, "Dünyanın en zor duygusu iyilik yapmaktır".Tabiiki bu sözü benimsememiştim.15-16 yaşındaki biri için fazla katı gelmişti o dönem.Ancak yıllar geçip hayatın içinde birçok olayla kalındığında, bu sözün yanlış olmadığını anladım.Sorun,karşılık görememek değil. Sizi üzen,sürekli yanınızda olup katkı verdiklerinizin,bir süre sonra bir saygı ve güleryüzü bile esirgemeleri.Şöyle düşünemem"yap iyiliği, en azından Tanrı bilir".Evet teoride öyle ama gerçek çok yaralayıcı...

Yaşamın içinde büyümemizi sağlayan pekçok konu ve olay var.Okul,iş hayatı ,evlilik,çocuk sahibi olma,travmalar,ihanetler,zor durumlarda kalınan yalnızlıklar ve bunun gibi yüzlercesi...İnsan TEKAMÜL süreci bitmeyen hemen hemen doğadaki tek canlı..hatta ölene kadar büyüyemeyen ..

tatlım ben de şuan 23 yaşındayım 11 yaşında ilk okb için psikiyatriste gitmeye başladım. Kimse bana hastalığımın ne olduğunu anlatmıyordu sadec ilaç veriyorlardı. Sonra 16 yaşımda kendim araştırarak ve bu konuda kitap okuyarak hastalık olduğunu kabul edince iyileşmeye başladım. Şuan tamamen geçmiş değil ama o kadar azaldı ki. Asla okb gibi değilm sadece ufak takıntılarım var gibi, ve hayatımı asla etkilemiyor.

Kendinizi,kendinizle vakit geçirmeyi yalnızlık olarak hissetmeyeceğiniz şekilde yetiştirin...Andrei Tarkovski (Rus sinema yönetmeni)...

Pozituft olabilir

Ay kız ne tatlısın teşekkür ederim ben de iyiyim diyince çok mutlu oldum❤️💓

Her sayfada minik resimlerinle birlikte düşüncelerini yazdığın bir kitabı ne zaman okuyacağım acaba 🤔💞💞

Sizi yaklaşık 3 aydır takip ediyorum. Bütün videolarınızi izledim ve şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki duygusal zekanız oldukça yüksek ve güçlü bir karaktere sahipsiniz. İnsanin duygularını tanimlayabilmesi, ifade edebilmesi sanıldığinin aksine çok zor. Sizi 200 aboneyken takip ediyordum şimdiden 1,31k olmuşsunuz. Kanalın kesfedildigini ve büyüdüğünü görünce gerçekten de çok seviniyorum🎀🎀🎀🎀

Bende başa dönmüş gibi hissettim ve hala onun korkusu ve endişesi içindeyim ve baştan daha kötüyüm gibi hissettim çünkü bu kadar şey yaşadıktan sonrada o yöne doğru geri dönebiliyorsam bu her zaman olur ve ileri gitmek yorucu gelmeye başladı 1 2 haftadır bosluktayim ve çıksam bile tekrar düşücek gibiyim yazmak iyi gelir diye yazdım. Olabilir...

Merhaba Türkân. Videoda kendini ifade etme becerisinden, özgüven ve özsaygıdan bahsediyorsun. Bu konularda düşündüklerimi söylemek istedim. 1- Kendini ifade etme becerisi, biraz da içe dönüklük ve dışa dönüklük meselesiyle alakalı. Kendini ifade edemeyen biri doğal olarak içe dönüklüğü tercih eder; orası ayrı, ama bir de kendini yeterince ifade edebilen birinin de içe dönük olabilmesi mümkün. Ve geliştirmemiz gereken bazı yönlerimiz olması ayrı bir husus, kendimizi tamamen bir başkasına dönüştüremeyecek olmamız ayrı bir husus. Yani içe dönük bir insan iletişim becerilerini de önemli ölçüde ilerletebilir, ama tamamen dışa dönük bir insan gibi de olmaz gibime geliyor. Kendimizi “Benim karakterim bu.” diye durağanlığa itmemeliyiz ama bizi biz yapan özelliklerin neler olduğunu doğru fark edip bunları kabul etmeliyiz diyebilirim. 2- Başkalarının sana inanmamasından korkmak, mevzunun önemine de bağlı. Dediğin gibi, yetişme şartları da bunda belirleyici olabiliyor. Kendi içinde kendini çok sorgulayan bir insan olunca ve fazla izahat vermeye başlayınca zaten karşı tarafı aslında doğru olmayan bir şeye ikna etmeye çalışıyormuş gibi gözükebilirsin; ama seni tanıyan birinin senin neden böyle davrandığını bilerek sözüne inanması da gerekir bir yerde. (Birini tanımak zaman alıyor ve bazen sadece zaman da yetmiyor, orası ayrı tabii.) Sözüne inanılıyor olması senin de özgüvenini arttıracak ve fazlaca izahat vermeye çalışmayı yavaş yavaş bırakacaksın belki de; ama bazen çevrenin yaklaşımındaki değişikliği de kendin tetiklemen gerekiyor. Bu, kendini aşmak gibi de değil, çünkü kendini aşmak biraz da yükün altına girmeyi gerektiriyor; bazen yükün altına girmen değil de yüklerini bırakman gerekir, bu ise kendini aşmak değil de kendi özüne dönmek oluyor diyebiliriz. Ben de dışarıda fazla samimi olmadığım insanlarla çok fazla diyalog kurmam mesela, onlar daha ziyade kendi aralarında konuşur, ben nadiren diyaloga dâhil olurum. Telefonda da daha ziyade mesaj yazmayı tercih ediyorum, çünkü söyleyeceklerimi daha rahat toparlayabiliyor ve muhabbeti uzatabiliyorum. Ben de mesajlaşırken “Acaba bu söylediğimi başka şekilde mi yorumladı?” diye düşünüp izahata girişebiliyorum. Karşı taraf genelde o şekilde düşünmüyor oluyor ama ben yine de o riski alamıyorum diyebilirim. Mesajlaşırken bu bir dereceye kadar normal, çünkü duyguları tam olarak ifade edemeyebiliyoruz ve karşımızdakinin tepkisine de tam anlamıyla şahit olmuyoruz; karşılıklı diyalog bu açıdan biraz daha avantajlı. 3- Özgüven ve özsaygı birbirini tamamlayan özellikler ise de farklı yerlerde duruyorlar. Bazı konularda kendine güvenmeyebilirsin; özellikle belli bir donanım veya pratik gerektiren konularda. Videoda da bahsettiğin gibi, örneğin bir sunum yapman gerekiyorsa konuştuğun konuya hâkim olunca özgüvenin de artar. Özsaygı ise kendine verdiğin değerle alakalı. Aile yapımız, eğitim sistemimiz veya toplumsal kabuller bizde bazı düşüncelerin oluşmasına zemin hazırlıyor. Başarı nedir, insan neyle başarılı ve değerli olur gibi konularda öğrendiklerimiz kendimize ve meselelere yaklaşımımızı belirleyebiliyor. Ama mesele en temelde iyi bir insan olup olmadığında yatıyor. Bunu kendi içinde bilmek önemli. Başarı da hemencecik ulaşılan bir şey değil. Hata yapa yapa bazı şeylerin doğrusunu öğreniyoruz ve kendimizi eğite eğite ilerliyoruz hayatta. Her zaman ilerlemeye de devam edemeyebiliyoruz, bazen yerimizde sayıyor ve bazen iki ileri bir geri gidebiliyoruz. Öteki türlü olsaydı dünya hayatının bir önemi kalmazdı, herkes en sonunda geleceği noktadaki insan olarak doğar ve öyle yaşardı, bu da anlamsız olurdu. Bir sürecin içindeyiz ve sonuca odaklı yaşamak bazen sürecin ihmal edilmesine yol açıyor. Süreç olmadan sonuca ulaşılmaz hâlbuki. Böyle düşününce şunu diyebiliriz: Başarısızlık senin özgüvenini geçici bir süreliğine zedelese bile özsaygını koruyabilirsin ve korumalısın da. Özeleştiri yapmak iyidir ama özeleştiri özsaygıyla zıt giden bir tutum olmamalıdır; aksi hâlde amacına ulaşmaz. 4- “Ben kendi hayatımla ilgili konuya yeterince hâkim değilim.” şeklinde bir cümle kurmuşsun. Bu, yaşamın en önemli kilit noktalarından biri zaten. “Kendini bilmek” denilen durum. Buna kolay varılmıyor. Kendi içimizde çelişkilerimiz var, yapmamız gerekenler ile yapmak istediklerimiz ve yapabileceklerimiz arasındaki çatışmalar var, yaşadığımız bazı şeyleri niye yaşıyor olduğumuzu anlayabilme meselesi var vs. “Kendi hayatımdaki ana karakter ben değilim.” demişsin. Kendin için değil de başkaları için yaşamaya alıştırmışsın kendini belki de. Başkalarıyla bir arada yaşamak farklı bir şey, başkaları için yaşamak farklı bir şey. Kendi sınırlarını çizmek ve bunu yaparken kendini dışarıdan soyutlamadan bunu başarabilmek önemli. Hepimiz birbirinin hayatına dokunan varlıklarız, birbirimiz olmadan tek başımıza kendimizi inşa edemeyiz; ama madalyonun öteki yüzünde başkalarına göre yaşamaya alışarak kendimizi gerçekleştirememe riski de var. “Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için.” diye bir söz vardır; bu genellikle yardımlaşma konusunda hatırlanır ama aslında insanın inşasıyla ilgili olarak hatırlarım ben bu sözü. Hem sen herkes için varsın hem de herkes senin için var; o yüzden hayatının merkezine kendini koyman önemli. 5- Yorumlardan birine verdiğin cevapta “Video paylaştıktan sonra kötü bir yorum gelecek mi veya yorumlarda birbirine kötü şeyler yazanlar olacak mı diye tedirgin oluyorum.” demişsin. Daha önce böyle bir durumla karşılaştıysan bu tedirginliği yaşaman normal; ama bu, yorum yazanların kendi farkındalık düzeyiyle ilgili bir durum. Sen iyi bir iş ortaya koyduysan karşılığında da iyi tepkiler almaya layıksın. İnsanların bazısı negatife odaklı olabiliyor veya iyi niyetle söylemeye çalıştıklarını da kırıcı şekilde ifade edenler olabiliyor. Bazıları da insanlara birey olarak yaklaşmak yerine kalabalıktan bir parça gibi yaklaşabiliyorlar. Bunun önüne geçemeyiz. Ayrıca “Her şey zıddıyla var olur.” diye de bir hakikat var. İyiyi iyi yapan şey kötünün de mümkün olması. Elbette “Dünyada yeterince kötü var ve dışarıdaki kötüler benim kendi dünyamdaki iyileri fark etmem için yeterli; benim kendi kurduğum dünyaya kötünün uğramasına gerek yok.” diye düşünebilirsin. Haklısın; ama bunu kontrol etme sorumluluğu sana ait değil. Dediğim gibi, sen zaten yaptığın işi iyi şekilde yaparak kendine pozitifi çağırıyorsun. Bu sadece bir iş ortaya koymakla ilgili de değil, genel manada da varlığınla hayata artı katmakla alakalı. Senin böyle bir insan olduğunu hissedenler varsa bu kişilerin sana olan yaklaşımını daha fazla ciddiye alman daha güçlü ve daha huzurlu hissetmeni sağlayacaktır. Ve senin hayata artı katıyor oluşun da bunu fark eden kişilerin karşına çıkmasına vesile olacaktır inşallah. Tüm bu bahsettiklerimle alakalı olarak birkaç video önerisinde bulunayım. Kendinden ziyade başkalarını düşünmek ile ilgili olarak psikolojide “empati yorgunluğu” ve “merhamet yorgunluğu” tabirleri var, bu konularla ilgili olarak Beyhan Budak'ın “Empati Yorgunluğu: Aşırı Empati Sendromu” ve “Hassas İnsan Hastalığı: Merhamet Yorgunluğu” başlıklı videolarına bakabilirsin. (Direkt olarak sen de bu durumları yaşıyor olabilirsin manasında yazmıyorum; sana uyan ve uymayan taraflarını ayrı ayrı değerlendirebilirsin.) Şehval Görmez'in “Bu Hayattaki En Önemli Şey - İnsan Nasıl Duygusal İyileşir?” videosu da çok önemli. Kendine iyi bak, esenlikler dilerim. :-)

Çok güzelsin yalnızlıktan öl

"Herkesin ne olursa olsun hayatta kalmak için savaşım verdiği bir dünyada, ölmeye karar verenleri anlamak kolay mı? Kimsenin kimseyi yargılayacak durumu yok. Her insan kendi bilir çektiği acının boyutlarını ya da yaşamında anlamın hepten yok olduğunu." Çok sevdiğim bir alıntı. Çok doğru. Herkes kendi bilir çektiği acının boyutunu. Herkesin aci anlayisi farklıdır. Herkesin aci kapasitesi farklıdır. Herkes birbirinden farklıdır. Birinin parmagi kesilir onun icin dunyalar gider birinin kolu kesilir yinede bir seylere tutunur onu yıldıramaz. Ikisinide birbirini yargilayacak durumu yok cunku cektikleri acilarin boyutlarini sadece kendileri bilir. Parmagi kesilen kol kesigini anlamaz, kolu kesilen de parmak kesigini. Ne kadar zorlandığını hiçbir zaman anlamadılar çünkü hicbir zaman ayni seyleri yasamadiniz. Bir seyi yasamadan anlayamazlar. Kaldi ki bazen ayni seyi yasasalarda anlayamazlar cunku ayni insan ayni kisi değilsinizdir. ( videolarını çok seviyorum, iyiki varsın iyiki karşıma çıkmışsın ❤)

Ben her türlü kutu ihtiyacım için peynir kutusu kullanıyorum. Torunoğlu Peynirleri, sağlıklı ve lezzetli seçim. Torunoğlu. Gebze yolunda giderken sağda, dönerken solda, 3. kilometrede.

Türkan abla, bunu çok içten söylüyorum. Sesin ve söylediklerin beni çok rahatlatıyor, bu videonu izlerken birkaç şeye 'olabilir' dedim. Ve başkası söylemiş kadar rahatladım. Teşekkür ederim 🩵

Hayatta bazen akışına bırakmak gerektiğini düşünüyorum türkancım İncilde hangi biriniz kaygılanmakla ömrünü uzatabilir der mesela bunu şunu yapmazsam kardeşim annem ölebilir tarzı birşey dedin bu gerçek olmayan bir düşünce neden onların istediklerini yapmadığın için ölsün? Aklındaki sürekli o karamsar kötümser olmayacak şeyleri olacakmış gibi kaygılanan sesini dindirmen gerekli bir zamanlar tertemiz sıyırtmıştım ciddi ciddi delirmiştim o yüzden hayat çok ciddiye alınacak bir yer değil ENDİŞELENEREK PROBLEMLERİNİ ÇÖZEMEYECEKSİN problemler problemleri doğurur ve problemler asla bitmeyecek kabullenmek gerekir olacak olan şey mutlaka olur sen çabala yada çabalama Bazı problemler senin elinde değil hepsini kontrol edemezsin en fazla kontrol etmezsem nolur de görüceksin herkese herşeye yetişmek zorunluluğun olmadığını en iyi antidepresan sevdiklerinle beraber gülmek hayatından memnun olmaktır denendi ve onaylandı "o halde yarın için kaygılanmayın yarının kaygısı yarının olsun hergünün derdi kendine yeter"Matta6:34

öncelikle gecenin köründe sondaki videonun sesinin yüksekliği yüzünden birazcık hopladık.kendini ifade etme konusunda çok başarılısın, hayat enerjin çok güzel, sanki sevdiğin bişeylerle biraccık daha fazla uğraşmak, uğraşırken kendini kaptırmak sana çok iyi gelecekmiş ama henüz bunu keşfedememişsin gibi hissettim. bunlar benim kendi düşüncelerim arkasında hiç bir bilgi veya birikim yok, onu da belirtmek isterim. uzun süre yurtdışında çalıştım, kendime göre iyi paralar kazandım, eğlendim gezdim gördüm, sonra 4 sene boyunca evden çıkamayacak duruma geldim, annem rahatısızlandı onun bakımını üstlendim, evimi bıraktım, çevremi bıraktım. sıkıntıdan müge anlı bile izlediğim oldu. bu süreç geçince şu an mesela çalışmak bana inanılmaz keyif veriyor. yurtdışında aldığım maaşın belki 5 de birini ancak alabiliyorum, çalışma şartlarım oldukça ağır buna rağmen benim için büyük bir nimet gibi. çok bişeyden keyif aldığımı söyleyemem, öte yandan yalnızlık çekiyorum, olumsuz herhangi birşeye karşı direncim , sabrım çok azaldı ayrıca öyle süper çalışkan işkolik bir insan da değilim, ha o olmadı müzikle ciddi olarak uğraşırım, çalışırım uğraşırım, kendimi kaybederim. böyle olduğu zaman negatif veya pozitif düşüncelerden arındığımı farkettim. herşeyin fazlası zararlı olduğu gibi bence düşünmek de öyle. bu sorgulama düşünme, beynini kullanma demek değil, bizim gibi insanlarda farkettiğin üzere aşırının aşırısı düşünme olayı oluyor, en ufak şeyi sorgulayıp osuruktan nem kapıp bundan sonuç çıkarmaya çalıştığımız da oluyor. ha bu arada ufak bi kaza geçirdim 4 kaburgam kırıldı, bir süre istirahat etmem lazım ama sıkıntıdan patlıyorum. evde oyun oynamak, tv izlemek bişeyler yapamamak beni cidden yıpratıyor umarım bir an önce iyileşip işe güce dönebilirim. heri pıtırcıklı t-shirt ve arka plan gözümüzden kaçmadı.

Abla bugünde çok tatlısın

Konuşmaya başladığından beri aramızdaki benzerlikleri fark ediyordum. Özellikle katil balinalar noktası. Benim çocukluk hayalimdi ve hâlâ hayalimdir tabii ki de. Hatta sırf onun için sualtı biyolog olmayı hep hayal etmiştim. Bunun için benimle sürekli dalga geçiliyordu. Aslında bu yorumu sana teşekkür etmek için yazıyorum, çünkü sen konuştukça bende olup da daha önce hiç farkedemediğim davranış ve düşüncelerimi farkettim. Çok teşekkür ediyorum. 💖

Biliyorum zor ama kötü yorumlara kafanı takmayı bırakmalısın. İnsanlar ne yaparsan yap kötü yorumlar yapacak. İstersen Bill Gates, Elon Musk, Mark Zuckerberg, hatta ve hatta Mustafa Kemal Atatürk ol üzücü ama maalesef insanlar böyle. Senin suçun yok yaptığın şeyi yapmaya devam et.

Selamlar. Takıntıları aşmak için biraz zamana ve sevgiye ihtiyacın var. Aslansın yaparsın :D

Hayat da her şey olabilir sende sadece istediğini seçebilirsin. Takıntılardan kurtul ve özgürce istediğini seç. Çünkü elinde olan bu. Gerisi sadece hayat. Bu da benim kendimi rahatlatma şeklim:)

samimi ve doğal anlatımını izlemek güzel. Ama, konuyu anlatırken cok fazla örnek verdiğini fark ettim ve konudan dikkatim dağıldı. Olabilir'in etisini de daha erken ve uzun anlatsan daha çok hosuma giderdi. Güzel bir içerik, diline sağlık Türkan hocam

Çok iyi birisin seni çok seviyorum yakın hissediyorum keşke senin gibi biri olsaydı yakınımda

Oturduğumuz evin temelleri ve sağlamlığı, ayağımızı bastığımız yerin kaygan olmaması ne kadar önemliyse düşüncelerinde zemini önemlidir. Zanla inşa edilmiş düşünceleri yok sayıp yokmazsak o düşünceler bizi yıkabilir. Emin olmak, inanmak, inandığını yaşamak ne kadar güzel. Zanla hayat gemisi yürümez, batar. İyi geceler😊

Merhaba Türkan, yine sensitive meatball yani içliköfte gibi içten bir video olmuş :) Çocukken, memleketim Antep'te belediye tüm kaldırımlara sarı karolar döşemiş, ortadaki bölümlere de pembe olanlarıyla dekoratif desenler yapmıştı. Senin gibi ben de bir takım takıntılarda muzdarip, bazı şeylere mecbur hissederdim kendimi. Eğer pembe karo mevcutsa, onlara basılı olarak ilerlenir ve devamlı 4'ün katları şeklinde sayılırdı. Eğer sarı karolara geçiş yapıldıysa, dört tanesi 1 tane sayılır, aralarında derin çatlak varsa o da ekstra 1 puan ederdi :) İğrenç bir hardal rengi okul üniformasıyla yere baka baka tuhaf adımlarla okula 2 km yürüyen birisini düşün, oydum ben. Bu tip takıntılardan 100% olmasa da kurtulmanın herkes için yolları var. Mesela benimkisi müzik oldu. Kulağım ve müzik zevkim var çok şükür. Gitar çalmaya başladığımda 4/4 ölçülerle şarkı dinleyip çalmak doğal gelirdi. Ta ki arkadaşlarım bana jazz, fusion, progressive gibi janrlardan öneriler yapıp beni gaza getirene dek. Daha önce 4/4'lük standart ve güvenli kıyılarda gezinen ben, bir baktım ki 13/7'lik tuhaf dur-kalk'lara sahip şarkılar dinliyor ve çalıyordum. Bir süre sonra fark ettim ki bana o 4'lü takıntıma uygun yaşamanın verdiği güven hissiyatından daha büyük zevk veren müzikler keşfedince beyin önceki o uyuz şeyi diplere itip gömebiliyormuş. Uzun zamandır çok şükür o hallerim geçti. Bu sadece bir örnekti, emin ol çok daha fazlası vardı. Önemli olan, durumuna kafa atarak "headstrong" bir savaş vermektense etrafından dolanıp hiç ummayacağı bir yerden onu kapı dışarı etmek. Çaktırmadan, koftiden ;) Sende de eğer özellikle sanatsal yönde bir eğilim veya yetenek varsa bunu kullanabilirsin. O yoksa zanaat öğrenebilirsin. Mesela nasıl ki bir gitar solosu güzelliğini içinde olduğu ölçü ve tempoya mükemmel uyumundan değil hissiyatın ahenkle dışa vurumundan alıyorsa, aynı şekilde mesela anadolunun halı motifleri de kendi güzelliklerini düzensiz düzenleri ve anlatmak istediklerinden alırlar mesela. Beynine o rakamların ötesinde bir mükemmellik anlayışını estetik üzerinden öğrettiğin zaman bu dertlerin yok olacaktır inşallah :) Sevgiler, hörmetler, selamlar!

Bence asla geçmişte yaşadığımız travmaların etkisi geçmez senin de dediğin gibi aynı şeyin tekrar yaşanma ihtimalini düşünmek bunun en büyük kanıtı. Tabi ki belki ilk seferdeki etkiyle yaşamazsın. Ama en azından iyileşme sürecini de aynı şekilde hatırlayıp bir şekilde o dertten kurtulacağını da anlayabilirsin. Tabi bazılarımız bu şekilde anlatmakla kalıyor ama işin duygusal ve bilinçaltı tarafını geçirmek yine kişinin kendinde kalıyor. O tarafta tamamen yapayalnız durumdayız. Ben genel dönemdeki aşırı kafada kurma veya bir şeyleri fazla düşünme sorunlarımdan farkında olmadan meşgul olduğum sınav dönemlerimde kurtuluyorum ama kalan boş vakitlerde sürekli düşüncelerimle savaşıyorum. Belki yeniden kendimi meşgul etme çabası içine girmem gerekir ama zorundalıklarım dışında hiçbir şey benim kafamı kafamdan alamıyor. Bilmiyorum yani umarım her şey gönlümüzce olur hocam. İyi akşamlar, sağlıcakla kal.🙂

Paylaşım için teşekkür ederim.

Ne kadar Güzel anlatmışsınız, teşekkür ediyorum ve tebrik ediyorum. Devamında, Ben bu yorumu, yazıp yazıp siliyorum, En sonunda anlatmak istediğimi anlatamayıp. Bunu yazdım. Affedin. Bunu bile normalde silmem lazim, ancak sizden cesaret alarak bu haliyle gönderiyorum. Su anki hislerim bu şekilde... Herşey gönlünüzce olsun 🙋

"Olabiliri" bizimle paylaştığınız için teşekkür ederim. Emin olabilirsiniz ki ara sıra kendime söyleyeceğim. Fakat bu videoda daha çok dikkatimi çeken şey gününlerinizin 24 saat olmadığını söylemeniz. Obsesif kompulsif bozukluğum yok ve bu cümleden sizin kast ettiğinizi tam olarak anlayamıyorum. Öteki yandan tamamiyle başka bir şekilde benim için de anlam taşıyor bu söz. Normalde günlerim 24 saat geçer herkesinki gibi. Fakat bazı günler olur ki onlar 24 saat değil sonsuzluk sürer. Asla bitmez, başka bir gün başka birşey yaparken bir anda aklıma gelir ve etrafımla ben farklı zaman dilimlerinde yaşarız bir süre. O günler uzadıkça uzar. Pişmanlıklarım ve keşkelerimdir o günler. Tekrar tekrar yaşarım, bazen ayni bazen farklı eylemler alırım ama asla bitmez o günler. Belki bu söz üzerine yazılı veya başka türden bir içerik de ben üretirim bilemedim. Kelimelere dökemediğim bir hissiyatı güzel bir şekilde özetlediğiniz için teşekkür ederim.

1:00-1:03 aldatılıyorum :ddd

Çok keyifliydi dinlemesi yine✨️

Sosyal medyanin en büyük nimeti (belki de tek nimeti) senin gibi insanları tanımak sevgili Türkan. Bu kanalın senin için mahiyetinin göründüğünden daha büyük olduğu çok belli. Paylaşım yapmak, anlatmak, anlattığını yeniden dinlemek, tekrar düşünmek senin için çok kritik gibi görünüyor. İyi ki yapıyorsun ve iyi ki senin gibi; hissetmeye, düşünmeye ve yüzleşmeye cesaret eden birini tanıdım, çok mutluyum. Anlattığın çoğu konuda seninle benzer hisleri yaşadım ancak bunlar benim için geride kaldı. Benim hissettiklerimi anlatacağım bir kanalım yoktu, senin böyle bir imkanın olmasına ve en önemlisi bu imkanı kendi çabanla yaratmış olmana çok mutluyum. Sen istediğin kadar seni dinlemeye devam etmeyi çok isterim. En güzel günler seninle olsun 🗽🤍 P.S. Benim de sihirli sözüm "dert değil" idi bu arada.

Abla nerelerdesin yaaa 🙃

bildirimle birlikte hemen yetiştim

ne güzel bir videoydu bugün çok yalnızdım ve iyi geldi.

Yalnızlık ile tek başınalık arasında fark olduğunu düşünüyorum. Bu nedenle zaman zaman tek başına olmayı tercih ediyorum. Koştur koştur giden hayatta kendime yabancılaşmamak adına tek başına kalabilmek insan değer katıyor. Hayat yolunda bazen kalabalık, bazen yalnız, bazen tek başına.... Hepsi ayrı ayrı güzel/kötü/karışık... Hayat gibi... Böyle bir video paylaştığınız için teşekkür ederim.. Kendinize dair yolculuğunuz daim olsun. 💭

İlk videolarını gördüğümde çok ortak noktamız olduğunu gördüm. Başka insanların da benimle aynı problemleri yaşadığını görmek iyi geldi ve nasıl aşmaya çalıştığını görmek de hoş oldu. Yaşama enerjimin geri gelmeye başlamasında büyük etkin oldu, teşekkür ederim. Yeni video atmanı heyecanla bekliyorum.

Abla videon keşfetime çıktı. Gerçekten çok güzelsin,çok duru bir güzelliğin var,hem kendin hem de düşüncelerin çok güzel.😊 Umarım istediğin kitleye ulaşırsın. Benim de ufak tefek takıntılarım var,ama çok da ciddiye almıyorum.Mesela çocukluğumdan beri,hep sayma takıntım var.Tek rakamları hiç sevmezdim,eğer bir kelimenin harfları toplamda tek rakamlı olursa o kelime dogru kelime değildi benin zihnimde ve şu an 16 yaşındayım bu yine de böyle. Abla ben şu an kendimi çok amaçsız hiss ediyorum. Ve bu amaçsızlığın yerini kötü alışkanlıklarım dolduruyor. Wattpad okuma,gereğinden fazla film izleme,şeker tüketme ve s. Yani ne yapsam zevk alamiyorum. Bana abla olarak ne tavsiye edersin?Sence ne yapmaliyim?Bu konu hakkinda yorum yazip ya da bir video çeker misin? Iyi gunler dilerim,Azerbaycandan selamlar😊❤

RUclips enişte devamlı olarak videolarınızı ana ekranıma getiriyor, getirdikçe aklıma bir şey geldi: Onca "kendini gerçekleştirmek" adı altında narsisizm pompalayan, "sen aslansın, kaplansın, seni kesseler acımaz, sen manyak mısın?" temalı kanala karşıt, birisinin çıkıp böylesine içtenlikle kendi hatalarından (ya da projekte ettiği, bazen büyütüp kendini üzdüğü meselelerden) bahsetmesi o kadar güzel bir kontrast oluşturuyor ki. Duramıyorum, takdir ediyorum.