Видео

Υπέρβαρη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με αυξομειώσεις βάρους, διαταραγμένη σχέση με το φαγητό, γύρω στα 20 πέρασα σοβαρό εθισμό στη ζάχαρη και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ μόνιμη δυσφορία εικόνας. Πριν χρόνια έχασα 15 κιλά επειδή περνούσα μια φρικτή αρρώστια με μακρόχρονες νοσηλείες και βαριά φάρμακα. Το χειρότερο δεν είναι που μου έδιναν όλοι συγχαρητήρια για το αδυνάτισμα...αλλά που μου έδινα κι εγώ, που το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι, εντάξει, παραλίγο να π*θάνω, αλλά τουλάχιστον έκανα κορμάρα 😔και φοβόμουν μην τα ξαναπάρω. Spoiler alert, έγινα καλά και τα ξαναπήρα. Και τώρα παλεύω για την αυτοαποδοχή. ΠΟΤΕ μην ταυτίζετε την εικόνα ενός ανθρώπου με την υγεία του!! Ποτέ μην ταυτίζετε τα κιλά με κάτι καλό ή κάτι κακό. Είναι αφόρητο...

Πολύ πολύ inspirational πιρι πιρι. Και συμπληρωματικά προτείνω να δείτε την παράσταση «Στο σώμα της» ώστε να ολοκληρωθεί κάπως αυτό το «σπάσιμο» των στερεοτύπων και να δούμε όλα μας πιο φιλικά την εικόνα μας.

Αθηνουλα σε αγαπω.. δε ξερω πως αλλιως να εκφραστω για αυτο το βίντεο.. ημουν μια κανονικα αδυνατη κοπελα και μετα απο 6 χρονια εξωσωματικων κατι χειρουργεια και φυσικα καταθλιψη και κρίσεις πανικου εχω παρει παρα πολλα κιλα και ολοι το σχολιάζουν... τελικα εκανα 2 μωρα (δίδυμα) με εγκυμοσύνη αστα να πανε και γέννα τυπου φτηνα τη γλιτώσαμε προσπαθώ πολυ να μη κρινω το σωμα μου και να θυμαμαι τα οσα περασε.. και εγω αλλαξα αντικαταθληπτικα γιατι πηρα στα ηδη αρκετά που ειχα αλλα 16 κιλά ❤ομως η καινούρια αγωγη δε με πιάνει... και ειμαι χάλια..😢. Σε ευχαριστώ για οσα μοιράστηκες.. και μακαρι τα παιδια μου να μπορουσαν να ακουσουν και να καταλαβουν απο τωρα οσα ειπες.. θα προσπαθήσω πολυ ομως να τους τα δωσω να τα καταλαβουν εγω❤

Είμαι τέσσερις μήνες gluten free απο δική μου επιλογή και πραγματικά μου λείπει ελάχιστα διατροφικά και αισθάνομαι υπέροχα. Κινούμαι καλύτερα, κοιμάμαι καλύτερα και συνεχίζουμε😍

Μια τεράστια αγκαλιά για άλλη μια φορά !μιλάς στη καρδιά μου κάθε φορά !από μένα ένα μπράβο για όσα έχεις καταφέρει!είσαι δύναμη ❤

Δε ξερεις ποσο πολυ ταυτιστηκα με αυτο που ειπες για την περιοδο που χωρισες κ ησουν σκατα αλλα σκεφτοσουν οτι τουλαχιστον εισαι αδυνατη. Κ εγω ακριβως αυτα σκεφτομουν σε αντιστοιχη περιοδο κ μετα οταν ημουν καλυτερα αγχωνομουν μη τα ξαναπαρω

Πόσα πολλά μου θύμισες από την παιδική μου ηλικία μέχρι τελευταία... Μια ζωή θυμάμαι να παλεύω με διατροφές (σχεδόν ποτέ υγιεινές) και γυμναστική και να αποτυγχάνω και να νιώθω σκατά. Πέρσι πρώτη φορά ασχολήθηκα με το να κάνω διατροφή για να φροντίσω τον εαυτό μου και να μάθω να τρώω πιο σωστά...και εντέλει έχασα και 12 κιλά, έφτασα πιο κάτω από στόχο που είχα τα τελευταία χρόνια ΚΑΙ ΠΑΛΙ θυμάμαι να με κοιτάω και να μην είμαι αυτό που έχω στο μυαλό μου... Δεν είμαστε μόνοι και ας ελπίσουμε στην εξάληψη αυτών των κακών συνηθειών και συμπεριφορών προς τον εαυτό μας... Κάπου ώπα ρε παιδί μου! <3

Θυμάμαι μια ζωή να προσπαθώ να ‘διπλώσω’ το μπράτσο μου με τέτοιο τρόπο ώστε να το κλέβω στις φωτογραφίες..ακόμα και τώρα που ομολογουμένως είμαι στα πιο αδύνατα μου πάντα θέλω αυτό το ριμαδι το μπράτσο σε μια καλύτερη εκδοχή.. από πάντα είχα θέμα με την εξωτερική εμφάνιση είτε ήταν τα κιλά, είτε ήταν τα στραβά δόντια κ ακόμη αργοτερα τα σιδεράκια, είτε ήταν τα πιο λίγα μαλλιά σε σχέση με άλλες κοπέλες που είχαν τα πλούσια μαλλιά, είτε τα γυαλιά γιατί πάντα ήμουν ο γυαλαμπουκας του σχολείου..πάντα κατι με ενοχλούσε πολλές φορές κ όλα μαζί.. πολύ άγχος για μια μικρή ψυχή

Νομίζω ότι με 13.000 views για ένα βίντεο 1,5ωρας μπορείς να δώσεις λίγα φιλάκια στα μπρατσακια τσουρεκακια . Εγώ πάντως τα κοίταξα με περισσότερη συμπάθεια.

Σε αυτό το βίντεο Αθηνά μου είναι σαν να μιλάω εγώ για μένα και με στεναχωρεί γιατί ακόμα δεν μπορώ να με δεχτώ και νιώθω συνέχεια δυσφορία και πάντα στο παρασκήνιο τα κιλά μου. Δεν με αφήνουν να χαρώ τη στιγμή ή όταν χαίρομαι έρχεται ένα διαβολακι που μου λέει ναι αλλά τα κιλά; 😢

Afros perase h 1,5 writsa! Egw lew na mhn kaneis edit katholou!

Αυτό το ασανσέρ σέχι διάθεσης βάσει της διαταραχούλας ΠΟΣΟ αλήθεια - Αθηνόιντ κάνε παράδοση εξεταστέας ύλης, είναι όλα ΣΟΣ!

Όχι μόνο έμεινα μέχρι το τέλος, αλλά όταν έκανα κάτι και έχανα δύο προτάσεις σου, ξαναγυρνούσα για να τις ακούσω. Μίλησες για την ζωή μου όλη μέχρι τα 48 που βρίσκομαι τώρα, με έναν εντελώς διαφορετικό σωματότυπο από τον δικό σου, αλλά με τόσο ίδιες σκέψεις. Φωτογραφίες για μία μεγάλη περίοδο της ζωής μου δεν έβγαζα για κανέναν λόγο, μέχρι και στο γάμο μου ήθελα να έχω όσο το δυνατόν λιγότερες. Ακόμα εξακολουθώ να μην μου αρέσω σε καμία αλλά τώρα προσπαθώ να εστιάζω στο πώς νιώθω μέσα μου. Γιατί αυτό κατευθύνει τα πάντα.

Απο παντα πιο ανεπτυγμένη ,θα ελεγε κανείς,σε σχέση με ολα τα παιδιά της ηλικίας μου. Εκτη; πέμπτη; δημοτικού,πλησιαζουν τα γενέθλιά μου κ η μαμα μου ειχε τη φαεινη ιδεα να αγοράσει ρουχα για εκεινη τη μερα κ τι μου φερνει;;;; παντελόνι λαχανί με ασπρο σε τεράστιο καρό! ψυχολογικά χαλια εγω με το θεαμα κ καπακι να σχολιαζει"ναι ομως αν δεν ειχες τετοια μπουτια,θα φαινόταν καλύτερο" (μεσες-ακρες). Πρώτη γυμνασίου πια,εβλεπα τη ΣΚΙΑ μου μπροστά στο δρόμο κ λεγαμε με την αδερφή μου "μακαρι τα μπούτια μας να ηταν ετσι",την ωρα που συμπαικτριες στο βόλεϊ,τα σχολιαζαν κολακευτικά γιατι ηταν μακρια ισια χωρις κυτταρίτιδα. πλεον 38 σκέφτομαι τέτοια σκηνικα,με κάνω ταπ ταπ στον ώμο κ λεω αν είναι δυνατόν

Ρε Αθηνά! ❤ Μιλάς πάντα στις ψυχές μας.

Πόσο μόνη ΔΕ νιώθω σήμερα βλέποντας αυτό το βίντεο και διαβάζοντάς τα σχόλιά. Εύχομαι σε όλους ψυχική και σωματική υγεία από καρδιάς και δύναμη να κάνουμε μέσα μας χώρο να αγκαλιάσουμε ό,τι μας έχει πονέσει, να μας πάρουμε από το χέρι , να μας φροντίσουμε και να μας πούμε όμορφα πράγματα, όπως άλλοτε είχαμε ανάγκη να ακούσουμε από άλλους! Κι αυτή η αγκαλιά να είναι αρκετή. 🫂

Μπράβο Αθηνά!! Θαυμάζω τόσο πολύ ότι καταφέρνεις να μοιράζεσαι τόσο ανοιχτά θέματα που συχνά ούτε στον εαυτό μας δε θέλουμε να παραδεχτούμε. Είσαι πολύ δυνατή! Το σώμα μας είναι εδώ για να μας βοηθάει να ζούμε μια ζωή όπως τη φανταζόμαστε και όχι για να μαυρίζει ωραίες στιγμές με δεύτερες σκέψεις για το πώς φαινόμαστε. Δυστυχώς όταν έχεις μεγαλώσει με την κοινωνία και ακόμα πιο σημαντικό την οικογένεια να υπολογίζει την αξία σου από την εικόνα σου, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις το αφήγημα της σκέψης σου. Αλλά θα το καταφέρουμε! Ευχαριστούμε πολύ για το μοίρασμα.

Ανώνυμοι υπερφάγοι!!

Ταυτιστικα φοβερά με όσα είπες σε αυτό το βίντεο. Χαρακτηριστικά θυμήθηκα που ήμουνα ίσως 13 χρόνων και έκλαιγα απαρηγόρητα και έλεγα στον πατέρα μου ότι έχω κυτταρίτιδα στη γάμπα και τη ζούμπαγα και αυτός με κοίταζε σαν να ήμουν χαζό. Επίσης πριν 2 χρόνια ήμουν στη χειρότερη φάση της ζωής μου με άγχος και ιδεοληψίες και δεν έτρωγα, περνούσα όμως μπροστά απ' τον καθρέπτη και έλεγα να κοιτά τουλάχιστον χάνω βάρος. Και άπειρα αλλά παράδειγματα φυσικά. Είναι πολύ θλιβερό το ποσό τιμωρούμε τον εαυτό μας. Ευχαριστούμε για το βίντεο ελπίζω οι πιο νέες γενιές να απελευθερωθουνε επιτέλους από αυτή τη μανία με τα πρότυπα ομορφιάς και τη νιότη ❤

Πόσα χρόνια και πόσα άσχημα σχόλια έχω ακούσει γιατί πάντα πάντα είμαι +10 κιλά από το ιδανικό. Και τα έχανα και τα έπαιρνα πάλι. Η πλάκα είναι ότι αν οι άλλοι δεν μου έκαναν σχόλια , εγώ δεν ένιωθα ότι έχω κάποιο "πρόβλημα". Αλλά έγινα ένας άνθρωπος με τρομερά χαμηλή αυτοεκτίμηση και κόμπλεξ λόγω όσων άκουγα. Τώρα είναι καλύτερα. Αγκαλιά σε όλους ❤️

Όπως πάντα μίλησες στην καρδουλιτσα μου ❤❤❤σε ευχαριστώ πολύ Αθηνουλα μου ❤

Δεν θα σταθώ καθόλου στο ψυχικό μέρος ούτε στο κοινωνικό. Το αφήνω εντελώς. Τεχνικά, τα ρούχα που σέβονται και τονίζουν τις καμπύλες δείχνουν πολύ πιο αρμονικά σε μας τις γυναίκες με έντονες καμπύλες. Τα ρούχα που αγκαλιάζουν και ακολουθούν το σχήμα τους, δεν τις σκεπάζουν απλά είναι αυτά που μας ταιριάζουν. Ανεξάρτητα από τον σκελετό, το ύψος και το βάρος οι καμπύλες όταν αντιμετωπίζονται ως στοιχείο προς ανάδειξη κι όχι ως κάτι που καλύπτουμε μόνο μας κάνουν να μοιάζουμε όμορφες και αρμονικές. Σου προτείνω επίσης να μελετήσεις την θεωρία του David Kibbe περί σωματοτυπων, υπάρχει πολύ υλικό εδώ στα αγγλικά. Το θέμα της είναι ακριβώς αυτό, η δομή του σώματος και του προσώπου και πως ανάλογα τα πατρόν και τα στυλ την ακολουθούν ή της πάνε κόντρα.

Επίσης Αθηνά μου ήσουν είσαι κ θα είσαι μια κούκλα πανέξυπνη κ ταλαντούχα! Αγαπήσου!❤❤❤❤ σε παραδέχομαι !!!!

Πόσο άδικα μας φερόμαστε.Έχεις πολύ δίκιο σε όσα λες. Το κόλπο με το μικρό παιδάκι το έχω βάλει κοντά 1 χρόνο σε εφαρμογή και λειτουργεί....Λειτουργεί γιατί σε ένα 3χρονο δε θα μιλούσαμε έτσι, δε θα συμπετιφετόμασταν τόσο σκληρά. Θέλει επιμονή και αγάπη. Αθηνά είσαι υπέροχη πάντα ❤

Οσα άκουσα στο βίντεο αλλά κ όχι μόνο εδώ με οδηγούν στο συμπέρασμα το ποσό κακό κάνουν οι μανάδες (κυρίως) που μεταφέρουν στα παιδιά τους όλα τους τα τραύματα,βιώματα,κομπλεξ κ πόσο πιο "υγιες" θα ήταν να επαναστατησουν κ να τους πουν να πα να γ@μηθουν κ να διαφυλάξουν τα βιώματα τους χωρίς να τα μεταβιβαζουν σαν κληροδότημα. Η έλλειψη μόρφωσης κ ψυχοθεραπείας των γονιών τσακίζουν πραγματικά τα παιδιά ειδικά αυτά που τους έχουν σαν πρότυπα. Για τους πορνογερους ανώμαλους που κοιτάζουν τα κοριτσάκια μόνο εμετός ας μην ανοίξω θέμα εδώ στα σχόλια. Κάτι παρήγορο παιδιά η ψυχοθεραπεία το διάβασμα οι καλοί φίλοι που σε σαπορτάρουν κ το ότι μεγαλώνεις σε ενδυναμώνουν κ μπορείς να δεις την αλλαγή στο σώμα σου στο πρόσωπο σου με αγάπη. Επίσης το χιούμορ βοηθάει "τώρα είμαι έτσι! Δεν προλαβαίνω να γίνω κάτι άλλο!"

Μεγάλη αγκαλιά ❤

Αχ ❤️‍🩹

❤

Με ότι είπες ένιωσα 100% εγώ …. Σε ΟΛΑ. Τα είπες άψογα και έξω από τα δόντια. Ζω την απόλυτη ταύτιση. Σε ευχαριστούμε και μόνο που έκανες αυτό το υπέροχο βίντεο !

Και αβαφη κούκλα είσαι,το θέμα πολυ τζιζ, νομίζω οτι η παρουσία ενός ειδικού θα ήταν χρήσιμη.δυστυχως είναι πολυ επικίνδυνο να διαλέξεις ψυχική υγεία η φυσική κατασταση.καλη εβδομάδα.

Είσαι τόσο γλυκός άνθρωπος και δεν σου αξίζει όλο αυτό που περνάς σε σχέση με το σώμα σου❤❤ Κάνε τα live σου και ζήσε το

Πολύ ενθαρρυντικό βίντεο, θεραπευτικός λόγος,ενα πιρι-πιρι αγκαλιά για όλους μας 💓💓part2 με εμπειρίες δικές μας να περιμένουμε??

❤😮‍💨

❤❤❤❤

Δεν έχω ταυτιστεί περισσότερο με βίντεο...🎉 Σε ευχαριστώ πολύ 🪻

Φεύγουμε από Τόκιο και πετάμε για Βιετνάμ, 6:30 ώρες πτήση και τόση ώρα έχω καρφώσει τα μάτια μου στο download μήπως και δεν προλάβει να κατέβει!!

Αγαπώ απλά❤

Share σε όλες τις φίλες μου. Πρέπει να ξεκινήσουμε να μιλάμε για όλα αυτά που μας απασχολούν όλους/όλες/όλα! Σ'ευχαριστούμε που γίνεσαι ευάλωτη για να μας βοηθάς. Δεν το θεωρούμε καθόλου δεδομένο 😉

Εγώ εντωμεταξυ παθαίνω πολλές φορές το αντίθετο! Με βλέπω πχ στον καθρεφτη, μ'αρεσω οκ, δεν έχω κανένα θέμα, άντε να πω ένα "χμμ έχεις παχύνει λίγο αλλά δεν πειράζει είσαι juicy"...ΑΚΟΜΑ και σε φωτογραφίες μου αρέσω, και μετά από κάνα χρόνο-δύο, ειδικά αν εχει τύχει να χάσω κιλά στην πορεία, είμαι σε φάση "ΕΤΣΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ?"..που εντωμεταξυ μια χαρά ήμουν σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά έχει ενδιαφέρον ότι το παθαίνω εκ των υστέρων, ΚΑΘΟΛΟΥ την στιγμή που το ζω, με αποτέλεσμα να έχει τύχει να έχω πάρει 10 κιλά, και εγώ να νιώθω -10 επειδή είμαι delulu 😂

Μπορει ολος ο κοσμος να γεμισει Αθηνουλες παρακαλω??Σε ευχαριστουμε για ολα❤‍🩹

Για οποιον ενδιαφερεται υπαρχει μια πολυ καλη διατροφολογος, Εφη Κολοβερου λεγεται, που εχει καναλι εδω στο youtube, και προσωπικα με εχει βοηθησει παρα πολυ στο να αντιλαμβανομαι τη διατροφη, ως ενα μεσο που φροντιζεις τον εαυτο σου, κι οχι κατι κακο, οπως επισης και στο να ενημερωνομαι καλυτερα για οτιδηποτε αφορα την διατροφη. Επισης στο instagram εχει και πολυ ωραιες ιδεες για υγιενες και νοστιμες συνταγες ☺️

❤❤❤

Ξεκλείδωσες πολλές αναμνήσεις μέσα μου, Αθηνά. Θυμάμαι από την Ε’ Δημοτικού ακόμη να κοιτάω τις συμμαθήτριες μου που είχαν εντελώς διαφορετική σωματοδομή από μένα, και να νιώθω απαίσια για το δικό μου σώμα. Σε συνδυασμό με χρόνια μαθημάτων μπαλέτου, στα οποία ήμουν από τις πιο «γεμάτες» του τμήματος (στην πραγματικότητα είχα ένα πολύ υγιές βάρος!), δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια φάση της ζωής μου που να μη με απασχολούσε πώς έδειχνε το σώμα μου ή μην ένιωθα δυσφορία με αυτό. Όταν προέκυψε το trend με το Roman Empire, διαπίστωσα ότι το δικό μου είναι το πώς φαίνεται το σώμα μου! Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή την κουβέντα, αισθάνομαι λες και ακούω τον εαυτό μου.

Σχόλιο νο1: θα φανεί αστείο, αλλά σκεφτείτε μια γάτα (ή και οποιοδήποτε φαντάζομαι ζώο) πόσο δεν νοιάζεται αν έχει πατσοκοιλα και πόσο χαρούμενη είναι! Σχόλιο νο2: όπως έχει ειπωθεί σε μια ταινία, όταν σκέφτεσαι την εικόνα σου δίπλα σε έναν άντρα πχ (ή οποιοδήποτε άλλο φυλο) σκέψου ότι είσαι γυμνή δίπλα του, έχει κερδίσει το λαχείο, δεν τον ενδιαφέρει ό,τι εσύ μπορεί να θεωρείς άσχημο απάνω σου. Αν νοιάζεται, φύγετε μακριά! ❤️❤️❤️

Ούτε κατάλαβα πως πέρασε 1.30 ώρα! Ειπώθηκαν μεγάλες αλήθειες . Στέλνω πολλή αγάπη ❤❤❤

Είναι απίστευτο πόσο ίδια νιώθουμε όλοι και πόσο μόνοι νιώθουμε παρ όλα αυτά. Έβαλα και εγώ κιλά με αντικαταθλιπτικά γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου έτρωγα χωρίς τύψεις και τι ποιο σύνηθες πάχυνα. Μετά έκοψα τα αντικαταθλιπτικά γιατί δεν άντεχα άλλο να παχαίνω και τότε προέκυψε ένα χειρουργείο και για αρκετό καιρό δεν περπατούσα οπότε έβαλα κι άλλα κιλά. Ελάχιστες μέρες έδωσα κρεντιτς σε αυτό το σώμα που τα πέρασε όλα αυτά και πολλές περισσότερες το σύγκρινα-συγκρίνω με μια παλιότερη βερσιόν του, στο μυαλό μου πιο όμορφη, πιο αδύνατη, πιο λαμπερή. Αυτή η βερσιόν όμως δεν θα ξανά υπάρξει ποτέ γιατί είμαστε ζωντανοί οργανισμοί και αλλάζουμε μέρα με τη μέρα. Μπορεί να φτάσουμε να είμαστε πάλι στα ίδια κιλά με αυτά που έχουμε στο μυαλό μας σαν ιδανικά αλλά δεν θα είμαστε ποτε ξανα 22 χρονών όπως τότε και θα κοιτάμε πιθανές άσπρες τρίχες ή ριτιδες. Άρα η πάλη δεν θα σταματήσει ποτέ. Εύχομαι λοιπόν μια συμφιλίωση με το εδώ και τώρα που αναπάντεχα θα φέρει ένα όμορφο αύριο ❤

ένα τόσο παγκόσμια σιωπηλό και ταυτόχρονα βροντερό θέμα. τόσο σιωπηλό που με μια πολύ καλή μου φίλη εχουμε την ίδια ανασφάλεια (μπούτια, κοιλιά, μάγουλα) και προχθές πρώτη φορά εκφράσαμε την κοινή μας αυτή ανασφάλεια, με μεγάλη ενοχή. ταυτόχρονα μιλάμε για 2 ανθρώπους φανέρα αδύνατους που απλά έτυχε το διάστημα αυτό να πάρουμε από 2 κιλά, τα οποία μας έχουν τσακίσει την ψυχολογία. και ενω γνωστικά ξέρουμε ότι αυτό ειναι κουτό που σκεφτόμαστε, το σαράκι ότι είναι κατάτι διαφορετική πλεον η εικόνα μας από αυτή που εμμονικά έχουμε στο μυαλό μας, μας διαλύει. και αν δεν το λέγαμε φωναχτά η μια στην άλλη δε θα γνώριζε ποτέ καμιά μας αυτή μας τη δυσκολία

Αθήνα, η σημερινή θεματική με αγγίζει πάρα πολύ. Το βιώνω και εγώ φουλ στην καθημερινότητα μου. Με συγκίνησες πάρα πολύ και σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά…❤

Δεν το έχω ακούσει ακόμη ολόκληρο το Podcast. Είμαι 31 στα 32. Μια ζωή να προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου ότι ένας αριθμός στη ζυγαριά δεν πρέπει να με καθορίζει. Κοιτάζω παλαιότερες φωτογραφίες και ανασέρνω στη μνήμη μου τις σκέψεις μου όλων αυτών των ετών: «πρέπει να αδυνατίσω», «είμαι χοντρή», «έχω ακόμη κάποια κιλά να χάσω», «να χάσω την κοιλιά/ τον κώλο/ το στήθος». Τώρα συνειδητοποιώ ότι ήμουν αδύνατη, ήμουν όμορφη, ήμουν φρέσκια, ήμουν υγιής. (Φυσικά έχουν υπάρξει περίοδοι που δεν ήμουν υγιής, διότι είχα χάσει πολλά κιλά/ είχα πάρει κιλά- πλέον έχω μια πιο εξισορροπημένη σχέση με το φαγητό.) Συλλογίζομαι όλες τις στιγμές ανασφάλειας και έλλειψης αυτοπεποίθησης, όλα αυτά τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν. Μετανιώνω οικτρά που αντί να απολαμβάνω το καλοκαίρι μου/ τη ζωή μου, με απασχολούσε να μη φάω πολύ, πόσο μάλλον παγωτά, να κρύβω την κοιλιά μου, το σώμα μου… Μια ζωή να αισθάνομαι ανεπαρκής. Δυστυχώς, ακόμη υπάρχουν αυτές οι σκέψεις. Τουλάχιστον προσπαθώ να τις ελέγχω και να τις αποδομώ. Σε μια εσωτερική αναζήτηση για ποιό λόγο είχα συνέχεια τέτοιες σκέψεις: πέρα από τα ερεθίσματα των περιοδικών/ της τηλεόρασης/ της κοινωνίας, ανέσυρα τις συζητήσεις της μητέρας μου με τις φίλες: κάθε χρόνο μιλούσαν για μια καινούρια δίαιτα που ήταν στη μόδα, την είχαν δοκιμάσει και είχε λειτουργήσει… ο τρόπος με τον οποίο η μητέρα μου αναφερόταν στο σώμα της, πώς ο πατέρας μου χαρακτήριζε το σώμα παχύτερων γυναικών (ή και ανθρώπων), όμως δεν ασκούσε κριτική στη δική του κοιλιά ή δε συζητούσε ποτέ με τους φίλους του για τα κιλά τους…

Αν γυρνούσα πίσω στο χρόνο εποχή λυκείου , αλλά με την εκτίμηση που έχω στο σώμα μου σήμερα ,θα κυκλοφορούσα μόνο με σαντιγί σε vagina και boobs 😂