Dramı sevmem , birseyleri anlatırken ağlayanlardan nefret ederim sert katı bir hanzoyum evet . Ama bu olay benim başıma geldi ,4 yaşında babam vefat etmis kanserden,28 yaşına kadar annemle yaşadım arkadaşım dostum herseyimdi,ama bir kere şımartmaz sert davranırdı birden bire kalp krizi ve dünyam durdu,7 ablam var en kucukleriydim, şu an 44 yaşındayım , ve eşimden çocuğumdan bile birsey istemem kendim yaparım,bu arkadaş haklı , annem öldugunde bakardım , ve ablamlarin hiçbirine karnımın aç olduğunu hiç bir zaman söyleyemedim ,geç evlenirsen evlatların sana doyamaz , ben anneme babama doyamadim, insan annesi ölünce büyürmüş
Annemle babamı arka arkaya kaybettim ama öldüklerini ne zaman anladım , bir bayram namazından çıktıktan sonra telefonu elime alıp arayacak kimsemin olmadığını farkedip tekrar telefonu biraktığımda anladım.
Annemi 22 yaşındaydım kaybettim....şu an 49 yaşındayım...Annem öldükten 1 ay sonra trafik kazası geçirdim ve çenem iki yerinden kırıldı...dört duvar arasında tek başıma mücade etmeye çalıştım,param da kalmamışdı..evimizin arka tarafında öz dayım oturuyordu...bir gün gelip açmışsın,tokmusun demedi..işde o günden sonra öğrendim ki... Annen öldü mü,herkes ölürmüş😔
Babam rahmetli olduktan 3 ay sonra trafik kazası yapmıştım ben de orda anladım. Kimseyi arayamadım kimseye gel diyemedim kaldım öylece ortada. Allah yardımcımız olsun.
Yağmurlu bir Kasım günü, Cebimde ıslanmış bir mektup, Zar zor toparlamışım kendimi, Sol yanım alev, alev, Seni bekliyorum okul bahçesinde, İçimde deli bir cesaretle, Hayatım boyunca unutamayacağım O ses yankılanıyor uzaklardan ve gittikçe yaklaşıyor, Merdivenlerde bir koşuşturmaca, Acı siren sesleriyle bir ambulans geliyor okulun bahçesine, Bilinmez bir korku kaplıyor içimi, Ve sedyede görüyorum seni rengin soluk bembeyaz, bir melek gibi, Koşuyorum hiç durmak sızın boş sokaklarda yağmura karışan göz yaşlarımla, mezarlıkta alıyorum soluğu Annemin başucunda, Bir yandan dua ediyorum, bir yandan kendime, kaderime kızı yorum, ben sevdiğim için mi ölüyor insanlar önce Annem şimdi sen, Sevmem bir daha kimseyi, Mezarlıkta biraz ağladıktan sonra eve gidiyorum, dua ediyorum sabaha dek, Ve ertesi sabah okulda alıyorum acı haberi küçük kalbin hayata dayanamayıp durmuş kalp krizi geçirmişsin ve melek olmuşsun. Şimdi yıllar geçti hala aynı mahalledeyim, evlendim çocuklarım oldu, hatta kızım bizim okulda okuyor o bahçede geziyor, seni son gördüğüm yerde, Annemi her ziyaretimde, senin yanında uğruyorum, her seferinde iki gülle gidiyorum mezara, biri sana biri Anneme iki beyaz gül, hayatıma giren iki meleğe. Birde o mektup var senden kalan, Sana vermek için beklediğim o ıslak mektup hala saklıyorum onu, Merak ediyorsundur ne yazıyor diye, Şöyle başlıyor; Bunları yazı yorum çünkü seninle konuşacak cesaretim yok, sana saçma gelebilir ama öyle işte, Annemi kaybettikten sonra fazla çevrem olmadı yalnız gezdim hep, sessiz yalnız bir çocuk oldum , bu yüzden okulda deli diyende oldu bir sürü şey zırvalayanda oldu, ama sen, sen başkaydın benim için, Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın, seni her gördüğümde boğazım düğümleniyor konuşamıyordum bu yüzden bu mektubu yazma kararı aldım bilmiyorum cesaret bulup da vere bilir miyim sana, ha birde ricam var senden tek sen okursan sevinirim, sana olan hislerime karşılık vermesen bile aşkıma saygı duymanı isterim... Sen hatırlar mısın bilmiyorum ama, benim hiç unutamadığım bir gün var. Hani okul gezisine çıkmıştık ya, sıcak bir haziran günüydü, okulların kapanmasına sayılı günler kala, hayatımda ilk defa uzun bir yolculuğa çıkacaktım çok korkuyordum. Cam kenarında oturuyordum, korkularım epilepsi nöbetlerimi tetiklemişti, kriz geçiriyordum ve sen yaklaştın o an, gözlerinden süzülen bir iki damla yaşa inat, güçlü gözüküyordun. Elini saçlarıma atıp kulağıma fısıldadın " ölmek için çok küçüksün lütfen yaşa" dedin . Boynuma , yüzüme kolonya sürüyordun. Öğretmenler dahi panik olmuşken, sen o minicik kalbinle, minnacık ellerimle bana şifa olmuştun. O gün aşık olmuştum sana, evet sana aşığım...... Yazıyordu o mektupta, bak ben hâlâ yaşıyorum, bak hâlâ ölmedim. O gün, o minik ellerini tutup sana şifa olamadım, " ölmek için çok küçüksün" diyemedim. Sanki sen doğa üstü güçlere sahiptin, sanki orada bütün gücünü bana verip beni hayata döndürdün, sanki bu yüzden, benim yüzümden yorgun düştün... Sen, sen öldün. Maalesef ben hâlâ yaşıyorum... #sanaadanmışşiirler
Mühendis oldum. Kasalırdı sevinirdi. İşe giremedim askere gidemedim. Kız torun isterdi onu giydirip süslemek, gezdirmek. Kiz evlat buyutemediginden hep icinde kalmisti. Hayal ederdim bir gün kızım olunca annem büyütsün yaninda olsun isterdim, işe girdigimi görsün derdim. Geniş büyük bir ev alayım annemde olsun sobali evden kurtulsun derdim, Mayista ben toprağa sadece annemi değil hayallerimi de gömdüm.
Ben babamı hep daha fazla severdım. Annem de bilirdi bunu. bir gün annem ameliyat oldu Bogazından . annemı gormeye gitmiştim Odaya girene kadar gayet iyiydim. Ama Annemi o hâlde görmek o kadar canımı yaktı ki . Kendımı cok çaresiz hissetmiştim.
babam denen insan zaten dünyada boşuna oksijen israfı yapıyor Allahım bunun canını al Anneme ver bu videoyu gece izliyorum gözlerim doldu Allah Annemizi Başımızdan eksik etmesin Kaybedenlere Allah sabırlar versin
17:41 itibariyle tam bir yıl oldu. bu 365 günün herhangi birini onu özlemeden geçiremedim. utanmasaydım, o günlerin her birinde "özledim" yazardım oraya buraya ama sadece şu* entry'yi yazabilmiştim boğazım düğüm düğüm.. bu bir yılda anladım ki; maç izlemek, oyun oynamak, müzik dinlemek gibi en doğal ve sizi keyiflendirmesi gereken eylemler bile canınızı acıtır hale gelebiliyor. her sabah kahvaltınıza eşlik eden fenerbahçe tv'ye bakamaz, eğlenerek oynadığınız crash bandicoot'u açamaz, beraber tahmin yürüttüğünüz kelime oyunu'nu izleyemez, hastalandığında canının istediği tek yiyecek olan kokoreç'i yiyemez hale geliyorsunuz... sizi bilmiyorum ama ben, bir konuya canım sıkıldığında, "lan şu işi yapınca her şey çok güzel olacak" diye düşünerek kendimi motive ederdim. hani hava kapalıyken güneş çıkar da içinize bir umut dolar, "hayat güzel be" dersiniz ya, ondan bahsediyorum. işte o "çok güzel" tanımının içerisinde sevdikleriniz var elbette ve artık mutluluğunuzu paylaşacağınız en önemli kişi de yokken, ne o motivasyon ne o güneş "hayat güzel be" demenize yetmiyor. hatta zaman zaman kendinizi boşlukta hissettiğiniz de oluyor. annemin öldüğünü teyzemden bir tabak patates isteyemeyince anladım demiş ya bu abim. işte genel olarak böyle hissediyorsunuz. hayır, sizi sevenler size ilgi göstermiyor ya da elinden geleni yapmıyor değil ama hissiyatınız o yönde oluyor. az evvel michael schumacher'in sağlık durumunuyla ilgili bir habere denk geldim. annem, şifresiz verildiği dönemde formula 1 takip eder, abime benziyor diye michael schumacher'i desteklerdi. her hafta bana durumunu sorduğu schumacher'in hayatta olması ama annemin beklenmedik ayrılığı da hayatın espri anlayışı olsa gerek. kısacası; çok sevdiğiniz bir kişi öldüğünde -hele ki bu kişi annenizse- gülüşleriniz bile yarım kalıyor.
Teyzede mübarek ne teyze. Vallah benim teyzelerimde öyle, bir domatesini alip yedigim icin, tüm domateslerini Rafa kaldiran teyzem. Igrencler ötesi, digeri saten agayimiz Kurt kapanina düsmesini bekler... Allah herkese yüregindeki pislikleri yasatiyor ya. O yeter.
Annem ve babam hayatta Ve onlara çok çektirdim hergün benim lanetliğim yüzünden yaşlanıyorlar ve çöküyorlar bu stresi bu derdi hak etmiyorlar Allah benim belamı versin versin ki o güzel insanlara daha fazla etki etmeyeyim biliyorum birgün göçup gidecekler ve o zaman neyin ne oldugunu anlicam ALLAH BENIM BELAMI VERSIN...
@@bay.f1644 ne kadar büyük hata işlemişsen işle önemli olan farkına varıp pişman olmaktır ve anladığım kadarıyla sen de pişmansın ve bunun için acı çekme ya lütfen affederler belki adam gibi oturup konuşmayı dene
Dramı sevmem , birseyleri anlatırken ağlayanlardan nefret ederim sert katı bir hanzoyum evet . Ama bu olay benim başıma geldi ,4 yaşında babam vefat etmis kanserden,28 yaşına kadar annemle yaşadım arkadaşım dostum herseyimdi,ama bir kere şımartmaz sert davranırdı birden bire kalp krizi ve dünyam durdu,7 ablam var en kucukleriydim, şu an 44 yaşındayım , ve eşimden çocuğumdan bile birsey istemem kendim yaparım,bu arkadaş haklı , annem öldugunde bakardım , ve ablamlarin hiçbirine karnımın aç olduğunu hiç bir zaman söyleyemedim ,geç evlenirsen evlatların sana doyamaz , ben anneme babama doyamadim, insan annesi ölünce büyürmüş
Bu vidyoyu sen kendin mi çektin?.
Hayır
Annemle babamı arka arkaya kaybettim ama öldüklerini ne zaman anladım , bir bayram namazından çıktıktan sonra telefonu elime alıp arayacak kimsemin olmadığını farkedip tekrar telefonu biraktığımda anladım.
Annemi 22 yaşındaydım kaybettim....şu an 49 yaşındayım...Annem öldükten 1 ay sonra trafik kazası geçirdim ve çenem iki yerinden kırıldı...dört duvar arasında tek başıma mücade etmeye çalıştım,param da kalmamışdı..evimizin arka tarafında öz dayım oturuyordu...bir gün gelip açmışsın,tokmusun demedi..işde o günden sonra öğrendim ki... Annen öldü mü,herkes ölürmüş😔
Babam rahmetli olduktan 3 ay sonra trafik kazası yapmıştım ben de orda anladım. Kimseyi arayamadım kimseye gel diyemedim kaldım öylece ortada. Allah yardımcımız olsun.
bu videonun tamamını belgeseli nerden bulurum bilen varsa lütfen yorum yapsın şmdiden teşekkür ediyorum
Bu videonun full hali yokmu
Her baktiğimda ağliyorum 🥺
1 dakikada göz dolduran başka bir video izlemedim.
Annem vefat ettiğinde 13 yaşındaydım. Şimdi 28 yaşındayım. Annesizlik o kadar zor ki. Daha oturur ağlarım garipliğime...
Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun
@@mertkalyoncu582 Varol kardeşim
Keşke anneler ölümsüz olsa :(
Anne gıbı varmı evlendımm okadar salonda uyuya kalıyom sabah heryerım tutuluyo yenınle esımede dıyorum 45 yasındayım annem gecede onkere kontrol eder boynu düşmüşmü üstu acılmısmı rabbım butun annelerımıze sağlıklı sıhhatlı uzun ömürler versın annesı vefaf edenlere rabbım rahhmet etsın
Ah be anneanne 😫
Yağmurlu bir Kasım günü, Cebimde ıslanmış bir mektup, Zar zor toparlamışım kendimi, Sol yanım alev, alev, Seni bekliyorum okul bahçesinde, İçimde deli bir cesaretle, Hayatım boyunca unutamayacağım O ses yankılanıyor uzaklardan ve gittikçe yaklaşıyor, Merdivenlerde bir koşuşturmaca, Acı siren sesleriyle bir ambulans geliyor okulun bahçesine, Bilinmez bir korku kaplıyor içimi, Ve sedyede görüyorum seni rengin soluk bembeyaz, bir melek gibi, Koşuyorum hiç durmak sızın boş sokaklarda yağmura karışan göz yaşlarımla, mezarlıkta alıyorum soluğu Annemin başucunda, Bir yandan dua ediyorum, bir yandan kendime, kaderime kızı yorum, ben sevdiğim için mi ölüyor insanlar önce Annem şimdi sen, Sevmem bir daha kimseyi, Mezarlıkta biraz ağladıktan sonra eve gidiyorum, dua ediyorum sabaha dek, Ve ertesi sabah okulda alıyorum acı haberi küçük kalbin hayata dayanamayıp durmuş kalp krizi geçirmişsin ve melek olmuşsun. Şimdi yıllar geçti hala aynı mahalledeyim, evlendim çocuklarım oldu, hatta kızım bizim okulda okuyor o bahçede geziyor, seni son gördüğüm yerde, Annemi her ziyaretimde, senin yanında uğruyorum, her seferinde iki gülle gidiyorum mezara, biri sana biri Anneme iki beyaz gül, hayatıma giren iki meleğe. Birde o mektup var senden kalan, Sana vermek için beklediğim o ıslak mektup hala saklıyorum onu, Merak ediyorsundur ne yazıyor diye, Şöyle başlıyor; Bunları yazı yorum çünkü seninle konuşacak cesaretim yok, sana saçma gelebilir ama öyle işte, Annemi kaybettikten sonra fazla çevrem olmadı yalnız gezdim hep, sessiz yalnız bir çocuk oldum , bu yüzden okulda deli diyende oldu bir sürü şey zırvalayanda oldu, ama sen, sen başkaydın benim için, Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın, seni her gördüğümde boğazım düğümleniyor konuşamıyordum bu yüzden bu mektubu yazma kararı aldım bilmiyorum cesaret bulup da vere bilir miyim sana, ha birde ricam var senden tek sen okursan sevinirim, sana olan hislerime karşılık vermesen bile aşkıma saygı duymanı isterim... Sen hatırlar mısın bilmiyorum ama, benim hiç unutamadığım bir gün var. Hani okul gezisine çıkmıştık ya, sıcak bir haziran günüydü, okulların kapanmasına sayılı günler kala, hayatımda ilk defa uzun bir yolculuğa çıkacaktım çok korkuyordum. Cam kenarında oturuyordum, korkularım epilepsi nöbetlerimi tetiklemişti, kriz geçiriyordum ve sen yaklaştın o an, gözlerinden süzülen bir iki damla yaşa inat, güçlü gözüküyordun. Elini saçlarıma atıp kulağıma fısıldadın " ölmek için çok küçüksün lütfen yaşa" dedin . Boynuma , yüzüme kolonya sürüyordun. Öğretmenler dahi panik olmuşken, sen o minicik kalbinle, minnacık ellerimle bana şifa olmuştun. O gün aşık olmuştum sana, evet sana aşığım...... Yazıyordu o mektupta, bak ben hâlâ yaşıyorum, bak hâlâ ölmedim. O gün, o minik ellerini tutup sana şifa olamadım, " ölmek için çok küçüksün" diyemedim. Sanki sen doğa üstü güçlere sahiptin, sanki orada bütün gücünü bana verip beni hayata döndürdün, sanki bu yüzden, benim yüzümden yorgun düştün... Sen, sen öldün. Maalesef ben hâlâ yaşıyorum... #sanaadanmışşiirler
Psikolog İzzet güllü videolar öneririm
Mühendis oldum. Kasalırdı sevinirdi. İşe giremedim askere gidemedim. Kız torun isterdi onu giydirip süslemek, gezdirmek. Kiz evlat buyutemediginden hep icinde kalmisti. Hayal ederdim bir gün kızım olunca annem büyütsün yaninda olsun isterdim, işe girdigimi görsün derdim. Geniş büyük bir ev alayım annemde olsun sobali evden kurtulsun derdim, Mayista ben toprağa sadece annemi değil hayallerimi de gömdüm.
Bu anı dram da enlere girer Allah mekanını cennet eylesin
Başka söze gerek iki kelimeyle çok güzel anlatmış kısa ama çok net.
Benim bugün annem öldü. Mekanın cennet olsun melek annem
basin sagolsun kardes
@@nixtyonfire sağol teşekkür ederim
Başın sağolsun ☹️
@@servetALAGOZ eyvallah
Kendini çok yalnız hissettiğinde bu mesaja dönüp bakman için sana iyi ki varsın demek istiyorum
Anası olsaydı daha istiyonmu oğlum diye sorardı..
Ağladım
Kartola sebep anlamış demek anasının öldüğünü Halbuki ben anamı görmediğim halde dünyalara sığdıramıyorum...
Yürek dağlayıcı bir hikaye
Ben babamı hep daha fazla severdım. Annem de bilirdi bunu. bir gün annem ameliyat oldu Bogazından . annemı gormeye gitmiştim Odaya girene kadar gayet iyiydim. Ama Annemi o hâlde görmek o kadar canımı yaktı ki . Kendımı cok çaresiz hissetmiştim.
babam denen insan zaten dünyada boşuna oksijen israfı yapıyor Allahım bunun canını al Anneme ver bu videoyu gece izliyorum gözlerim doldu Allah Annemizi Başımızdan eksik etmesin Kaybedenlere Allah sabırlar versin
Anne gitti ve sular buruştu testilerde Artık çamaşırlar yıkansada hep kirlidir Herkes salon da toplansa da kimse yoktur
Kurumuş bogazım
Abi ne yaptın sen ya...
Anne mi ? Nasıl birşey o? Bazen duyuyorum parkta çocuklar sesleniyor birilerine. O heralde.. neyse boşver mücadeleye devam...
Kızmayın ama olayı anlamadım
Yüreğim paramparça oldu
17:41 itibariyle tam bir yıl oldu. bu 365 günün herhangi birini onu özlemeden geçiremedim. utanmasaydım, o günlerin her birinde "özledim" yazardım oraya buraya ama sadece şu* entry'yi yazabilmiştim boğazım düğüm düğüm.. bu bir yılda anladım ki; maç izlemek, oyun oynamak, müzik dinlemek gibi en doğal ve sizi keyiflendirmesi gereken eylemler bile canınızı acıtır hale gelebiliyor. her sabah kahvaltınıza eşlik eden fenerbahçe tv'ye bakamaz, eğlenerek oynadığınız crash bandicoot'u açamaz, beraber tahmin yürüttüğünüz kelime oyunu'nu izleyemez, hastalandığında canının istediği tek yiyecek olan kokoreç'i yiyemez hale geliyorsunuz... sizi bilmiyorum ama ben, bir konuya canım sıkıldığında, "lan şu işi yapınca her şey çok güzel olacak" diye düşünerek kendimi motive ederdim. hani hava kapalıyken güneş çıkar da içinize bir umut dolar, "hayat güzel be" dersiniz ya, ondan bahsediyorum. işte o "çok güzel" tanımının içerisinde sevdikleriniz var elbette ve artık mutluluğunuzu paylaşacağınız en önemli kişi de yokken, ne o motivasyon ne o güneş "hayat güzel be" demenize yetmiyor. hatta zaman zaman kendinizi boşlukta hissettiğiniz de oluyor. annemin öldüğünü teyzemden bir tabak patates isteyemeyince anladım demiş ya bu abim. işte genel olarak böyle hissediyorsunuz. hayır, sizi sevenler size ilgi göstermiyor ya da elinden geleni yapmıyor değil ama hissiyatınız o yönde oluyor. az evvel michael schumacher'in sağlık durumunuyla ilgili bir habere denk geldim. annem, şifresiz verildiği dönemde formula 1 takip eder, abime benziyor diye michael schumacher'i desteklerdi. her hafta bana durumunu sorduğu schumacher'in hayatta olması ama annemin beklenmedik ayrılığı da hayatın espri anlayışı olsa gerek. kısacası; çok sevdiğiniz bir kişi öldüğünde -hele ki bu kişi annenizse- gülüşleriniz bile yarım kalıyor.
önce allah sonra anne baba gerisi yalan
Tüylerim diken diken, gözlerim yaşlı ve kalbim sıkışıyor. Annem diyebilmek....
Allah REHMET elesin
Ağa be bende akrabalardan bişey isteyemem bende misafirlikte bile anneme derim 😓😓😓
Teyzede mübarek ne teyze. Vallah benim teyzelerimde öyle, bir domatesini alip yedigim icin, tüm domateslerini Rafa kaldiran teyzem. Igrencler ötesi, digeri saten agayimiz Kurt kapanina düsmesini bekler... Allah herkese yüregindeki pislikleri yasatiyor ya. O yeter.
Annem ve babam hayatta Ve onlara çok çektirdim hergün benim lanetliğim yüzünden yaşlanıyorlar ve çöküyorlar bu stresi bu derdi hak etmiyorlar Allah benim belamı versin versin ki o güzel insanlara daha fazla etki etmeyeyim biliyorum birgün göçup gidecekler ve o zaman neyin ne oldugunu anlicam ALLAH BENIM BELAMI VERSIN...
Neden böyle düşünmek yerine onların sevgisini kazanmayı denemiyorsun
Geçmiş geçmişte kaldı önüne bak affetmeleri için elinden geleni yap
@@meryemm97 ana baba yüreği merhametlidir affeder ama ben kendimi affedemiyorum Ben acıların en büyüğünü hak edenim
@@bay.f1644 ne kadar büyük hata işlemişsen işle önemli olan farkına varıp pişman olmaktır ve anladığım kadarıyla sen de pişmansın ve bunun için acı çekme ya lütfen affederler belki adam gibi oturup konuşmayı dene
@@bay.f1644 bence bu pişmanlığın da çok büyük bir acıdır yani kendimden biliyorum
AGA BE YAK YAK
😭😭😭
Aynen öyle anneler evin diregi seni yalansiz seven tek insan annen öldümü sende yari ölüsün😢
bogazımdugumlendı
Vaybe
ALLAH kimseyi böyle sınamasın
Allah hiç bir çocuğa böyle acı yaşatmasın. gerçekten zor durum
Cigerimi söktün parcaladin be güzel yüzlü abim. Nedendir bilmem ama sendemi Ordu‘lusun? Kanim isindi sana...
Dayı cigerimizi yaktın aq
BU VİDEOYU İKİ SENE ÖNCE İZLEDİM AMA ANLAM VEREMEMİŞTİM ÇOK ŞİMDİ İSE ONUNLA AYNI ACIYI YAŞAYINCA GÖRÜYORUM ONUN DA GÖZLERİNDE SÖNEN IŞIĞI...
😭😭😭
Bi küçük açtım şimdi ..