Видео

Շնորհակալություն ❤

Музыка,завораживающая👍👍👍♥🌹

❤👋👋👋👍

Ինչ լավ է, ո՞ր թվականից և որտեղից է:

Необычно ..Оригинально...

Хочу себе такое солнце

🇦🇲🇫🇷

Здорово! Мне нравится!!!

Мер Норкы

Ջան

Շնորհակալւթյւն❤

👍👍👍

Հուզիչ ու մելամաղձոտ մտքեր հոգուս խորքում 😢

❤❤❤❤❤

Թող աստված ձեր բոլորի կյանքը ջրի նման երկար դարձնի👋🙏

👍

Ինչ հրաշալի նկարահանում եք կատարել: Ինչ ճաշակով ձայնագրություն 👏👏👏👏👏

13-րդ դարի հայկական «Գետիկ» վանքի անունով է բնակավայրը կոչվում Գետիկվանք։ Տարածքը հազարամյակներ բնակեցված է եղել հայերով։ 19-րդ դարի վերջին հայերն իջել են ավելի հովտային շրջաններ, իսկ խաշնարած կովկասյան թաթարները (թուրքեր) եկել այդտեղ՝ լեռնային մարգագետինները որպես արոտավայր օգտագործելու համար։ Բնակավայրին էլ աղավաղված Գյադիվանք են անվանել։ Չգիտեմ հատո՞ւկ միտումով, թե՞ չիմացության արդյունքում է փորձ արվել թյուրքական երանգ հաղորդել այդ շրջանին, բայց գյուղը «թուրքի գյուղ» չի, պարզապես 20-րդ դարում (խորհրդային տարիներին) այնտեղ թուրքական տարր է ապրել։ Կարող եք ցանկացած բաց աղբյուրում գտնել նման փաստեր։ Անգամ ադրբեջանական աղբյուրներում չեք գտնի Գետիկվանքի մասին 19-րդ դարից ավելի վաղ վկայություն։

✌️🙏🇦🇲🤝

Որպես լքված թավջութակի ձգված մի լար` Դողում է սիրտս կարոտով մի ահարկու. Կարոտներիս գագաթն է այն` վերջի՜ն քնար.- Մի պիրկ պարան ու երկնուղեշ փայտեր երկու։ Որպես բախտիս մութ քամահրանքը, կամ որպես Մի հին խոստում, որ անկատար, դրժած թողի - Կախաղանի փայտերն ահա քաղաքի մեջ Կանգնել են, սեգ, ու սպասում են կախվողի։ Կանգնել են, լուռ իրար կքած, փայտեր երկու, Ու մեջտեղում դողում է, մեղկ ու երերուն, Մի գորշ պարան, ինչպես տխուր այս օրերում Անբոց մորմոքը նաիրյան իմ ո՜րբ հոգու: Իջել է շուրջը մի անհուր իրիկնաժամ, ՈՒ լռություն մի անստվեր, անդուռ, անդող, Ինչպես մորմոքը օրերի, ինչպես դաժան Մահվան թախիծը՝ իմ անլուր սիրտը բանտող: Ու խանութները, գորշ կքած, ու այն մարդիկ, Որ հավաքվել են փայտերի շուրջը հիմա, Մահվան բեկուն այդ քնարին այդքան մոտիկ - Ի՞նչ են ուզում՝ այդքան տխուր ու ակամա: Եվ արդյոք ո՞վ է երազել այդքան դաժան - Ու լուսավոր առավոտները իմ հոգու Ո՞վ դարձրեց - մի անկրակ իրիկնաժամ, Ու գորշ պարան, ու երկնուղեշ փայտե՛ր երկու։ Գուցե այդ ե՛ս եմ, որ սրտով իմ լուսնահար Ո՛չ մի կրակ հեռուներից ձեզ չբերի, Ու ցանկացա, որ չօրհներգե ո՛չ մի քնար Լուսապսակ, պայծառ գալիքը Նաիրի․․․ Երթամ հիմա: Ու կարոտով անմխիթար, Իմ երգիչի երազներով ու հրերով, Անհրապույր իմ օրերի երգով մթար Ու նաիրյան իմ երազի վերջին սիրով,- Երթամ մարող ու մարմրող իրիկվա մեջ, Որպես ուրու հալածական, որպես տեսիլ,- Տա՜մ պարանոցս կարոտին այն երկնուղեշ Ու օրորվեմ` եղերական ու անբասիր․․․ Թող ո՛չ մի զոհ չպահանջվի ինձնից բացի, Ուրիշ ոտքեր կախաղանին թող մոտ չգան. Եվ թող տեսնեն ի՛մ աչքերի մեջ կախվածի, Իմ բո՛րբ երկիր, լուսապսակ քո ապագան։ Թող դուրս ընկած իմ աչքերի մեջ կախվածի Նոքա տեսնեն պայծառ օրերդ ապագա,- Թող ո՛չ մի զոհ չպահանջվի ինձնից բացի, Ո՛չ մի ստվեր կախաղանին թող մոտ չգա․․․

Ցավդ տանեմ 😍😘

Ալլէլույա Ամէն

Իմ շատ սիրելի Նուշիկ տատի, ինչքան ցավ կար քո հոգում երկու երեխա կորցրած,թաց աչքով դու էլ գնացիր նրանց մոտ,լույս իջնի շիրիմներիդ😢

Իսկապես շատ լավ բանաստեղծություն է

Իմ աչքերի մեջ այնքա՜ն կրակներ եմ մարել ես Եվ հոգուս մեջ, հուսահատ, այնքան աստղեր եմ մարել: Կյանքս, որ հուշ է դարձել, հեռանալիս չանիծես. Կյանքս կանցնի, կմարի - բայց երգս կա, կապրի դեռ: Կյանքս կանցնի, կմարի, որպես կրակ ճահիճում՝ Աննպատակ ու տարտամ, անմխիթար ու անհույս: Երգերիս մեջ - դու գիտե՞ս - ինձ ոչ ոք չի ճանաչում՝ Կարծես ուրի՜շն է երգում կապույտ կարոտը հոգուս: Հավիտյան գոց ու անխոս՝ թափառել եմ ու լռել. Ոչ ոք, ոչ ոք չգիտե՝ արդյոք ի՞նչ է կյանքս, ես. Միայն գիտեն, որ կյանքում ինչ-որ երգեր եմ գրել, Ինչպես գիտեմ, որ դու կաս, որ սիրում է մեկը քեզ: Ես երգել եմ քո հոգին, քո ժպիտը լուսավոր, Քո աչքերի, քո դեմքի տխրությունը սրբազան. Կյանքս թողած անհունում - ես երգել եմ սերը խոր Ու կարոտը թեւերիս, որ երբե՜ք քեզ չհասան… Մոտենում է, քո՛ւյր իմ, ա՜խ, իրիկունս միգամած. Ես ի՞նչ անեմ, որ հոգիս չհեծկլտա կարոտից. Ինչպե՞ս, ինչպե՞ս ընդունեմ կյանքիս բաժակը քամած, Որ ձեռքերս չդողան, որ օրերս ներե՜ն ինձ: ուցե՜ հանկարծ կասկածեմ, չհավատամ ինքս, ես, Ու սուտ թվա իմ հոգուն քո կարոտը սրբազան… - Ի՜նչ էլ լինի, քո՛ւյր իմ, քո՛ւյր, հեռանալիս չանիծե՜ս Խե՜ղճ կարոտը թեւերիս, որ երբե՜ք քեզ չհասան…

Շնորհակալ եմ .

😍

Կեցցե՛ք 👍🙂

So awesome! ♥️ Love the kids faces and the behind the scenes footage.

Բրավո ❤️🙏։

Հարգելի տ. Մարգարիտ, ես հիշում եմ Հերիքնազին, դուք ձիշտ եք. Պարերգերը հայտարարում է ՝ Ժենյա Խաչատրյանը. Լիսիցյանի առխիվը Պետական արխիվում է. Սասմա ծռերի տեքստը վերցրել է Հով. Թումնյանից. Հիշում եմ ասացողներին, նրանք չէին կեղձում. Լիսիցյանի համար Քաչարյանը, Մելիքյանը վերձանել են, ոչ թե նա օգտագործել է իրենց նյութը. Դաշտային տետրերը ազգականները առխիվ չեն հանձնել. Երբ Հերիքնազին ասում էինք որ հորինում է, նա պատասխանում էր՝ ես ել ժողովուրդ եմ:

Behind the scenes! Great and important footage!

Շուշան հայի ձայն

աաաաաաա ես էլ եմ ուզում ըտեղ գամ

Շատ լավնե մուլտֆիրմը

Մ