Видео

فودباله دیگه😂😂😂😂

😭😭

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

دم شما گرم

شرمنده شرمنده به مسئولین کشورت از،بزرگ تا کوچیک ترینشان

درودبه پرستاران عزیزوانسان ❤

عاشقتم مرررررد❤❤

جمع کن بابا هر کی یه چص گوشی گرفته دستش افشاگری افشاگری می‌کنه کجاش افشاگری بود اینو خود پژمان همه جا گفته 😂

❤❤❤❤❤

رضا رضا، خیلی گلی پسر، اینو یک کامنت عادی نبین، من خیلی کم کامنت میذارم! اما تو فراتر از این حرفایی شاد باشی

دمت گرم ناموسا❤❤

این حرفا از خامی و سن کم ات هس😅 بزودی دوران قهرمانی ات تموم میشه و می بینی چیزی نداری برو پولتو بگیر وطن سرجاشه دزدا و اختلاس گرا هم سرجاشن😅😅 تنها کسی ک ضرر میکنه خودتی

هیچکدام اشتباه خودشو قبول نمیکنن آقا جواب از شما واقعا ممنونم

👏👏👏👏👏👏🙏🤲

ای شیر پسر ،،،شیر مادرت حلالت 🌹♥️💙❤️🩵💚🩷💜

افتخار میکنم که یک ایرانی ام

دمت گرم پسر ❤ افتخار افغانستان❤

وقتی یه افغانیو اینطوری گنده کنن تو ایران تهش میشه این مثل بچها لج میکنه

یاد سریال آیینه عبرت بخیر که در سال ۱۳۷۱ زمان رفسنجانی خدا بیامرز از تلویزیون نشر میشد بخیر ❤😊

روحش شاد و یادش گرامی ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

من عاشق. المیرا. هستم

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

❤

❤❤❤❤

کسی که بلده توپ رو از خط دروازه بگذرونه قرار نیست که با شخصیت هم باشه.

برای کشور نه برای پرچم و ایدئولوژی که فقط اسم ایران روشه پس کشور کشور نکنید، حالا که رفتید مشکلی نیست ولی مردمی باشید نه حکومتی، ضبط این ویدئو هم معلومه منافع کی درنظر گرفته شده پس منت نذارید

یک عده همین طورهستن متاسفانه اعتراض یا انتقادهم بشه می گن اینا یک عمر عادت کردن...درحالیکه ما افراد مسن وسالخورده هایی رو می بینیم که عاشقانه با نام زیبای خودشون همدیگرو صدا می زنند این فرهنگ وآموزش وتربیت های نادرست باید حذف بشه مادرتون،مادرت،بابات،بابای بچه ها،مادر بچه ها،آشپزخونه،اسم پس اول ... خیلی بی ادبی وبی احترامی نمی دونم چرا متوجه بارهای منفی وسنگین این جملات نیستن.....😮😢

لطفن

متوجه نمیشی

😢😢😢😢

تو الگویی و باعث سرافرازی ایران و ایرانی، پادشاه ❤

چه نوع سهمیه ای داشته ؟ سهمیه شهید و جانباز رو می دونیم این چی داشته

حفظ الله الرئيس مسعود بزشكيان من كل مكروه وحفظ الله الجمهوريه الاسلاميه الايرانيه من كل مكروه 🇮🇷🇮🇷🇮🇷

روز به روز قشنگ تر می شی. المیرا جان

المیرا جونم خیلی نازی واقعا توپی❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

خدایا نظر بده

خداب😊

در مهرماه ۱۳۵۰ درباره‌ی فردین پول‌سازترین هنرپیشه‌ی تاریخ سینمای ایران تا آن مقطع، که فیلم پرخرج «بابا شمل» با بازی او روی پرده‌ی سینماها بود، خبرهایی تازه به گوش می‌رسید. گفته می‌شد تصمیم دارد در فعالیت‌های خود به‌کلی تجدیدنظر کند. خبرنگار «زن روز» به همین مناسبت گفت‌وگویی با او انجام داد که حاصل آن در شماره‌ی مورخ ۲۴ مهر (۱۳۵۰) مجله‌ی یادشده منتشر شد. شرح این گفت‌وگو را در پی می‌خوانید: فردین: از میان قراردادهایی که برای شرکت در فیلم‌های مختلف داشتم فقط ۴ تا باقی مانده. بعد از بازی در این ۴ فیلم دیگر در فیلم‌هایی که دیگران می‌سازند بازی نمی‌کنم. فقط در فیلم‌هایی که خودم می‌سازم شرکت خواهم کرد. سه چهار سال است که برای تاسیس یک شرکت فیلم‌برداری مدرن و مجهز به نام «فردین فیلم» سرمایه‌گذاری کرده‌ام. همه‌ی کارهای این شرکت روبه‌راه شده، تجهیزات فنی و وسایل فیلم‌برداری و امکانات لازم همه آماده است، برای شروع کار فقط یک کمبود وجود دارد که آن هم خود من است! یعنی می‌خواهید بگویید وقت‌تان آن‌قدر پول‌ساز است که دل‌تان نمی‌آید از آن به رایگان برای فیلمی که خودتان می‌سازید استفاده کنید؟ نه ، این‌طور نیست. کتمان نمی‌کنم که من برای شرکت در فیلم‌ها بالاترین رقم دستمزد را می‌گیرم، اما در دو سه سال اخیر شرکتم در فیلم‌هایی که دیگران می‌سازند صرفا روی منافع مادی نبوده و بیش‌تر جنبه‌ی رفاقت داشته و از حس همکاری سرچشمه گرفته. درواقع نمی‌خواستم و نمی‌توانستم روی همکاران را به زمین بیندازم و تپیشنهاد بازی در فیلم‌های‌شان را رد کنم. شاید باور نکنید، اما این کار از طرف من حتی جنبه‌ی فداکاری داشته، زیرا حس همکاری و رفاقت اغلب یکجانبه بوده. این جماعت دوستان و همکاران، بدون توجه به من و فقط روی منافع خودشان، چون می‌دیدند فیلم‌هایی که من در آن‌ها شرکت داشته باشم فروش می‌کند، از هر داستان یکنواخت و کهنه و تکراری، بدون دقت و باعجله و سرعت فیلم‌های گوناگون ساختند و به بازار دادند. قبل از «بابا شمل» طی دو سه سال اخیر به جز «سلطان قلب‌ها» هیچ‌کدام از فیلم‌هایی که من در آن شرکت داشتم چیزی نبود که مرا واقعا ارضا کرده باشد. به همین جهت اکنون به این نتیجه رسیده‌ام که رفاقت و فداکاری کافی است و برای این‌که در سینمای ایران تحول و تحرکی به وجود بیاورم و سطح کارم را به آن حدی که دست‌کم مورد قبول خودم باشد برسانم، باید شخصا آستین‌ها را بالا بزنم. مقدمات اجرای این تصمیم را از هر جهت فراهم کرده‌ام. عده‌ای از بهترین کارگردان‌ها و فیلم‌سازان و هنرپیشگان با من همکاری خواهند کرد. ما تیم جدید و قوی و فعالی را به وجود خواهیم آورد و فیلم‌هایی با یک برداشت کاملا تازه و ابتکاری خواهیم ساخت و از زمینه‌ی فیلم‌های فعلی به‌کلی خارج خواهیم شد مثل موج نویی‌ها صحبت می‌کنید! در حالی که سابقاً بارها کار این گروه را مورد انتقاد قرار داده بودید؟! هنوز هم کاملا در عقایدم پابرجا هستم. گروهی که خودشان به خودشان عنوان «موج نو» داده‌اند و از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا به وسایل تبلیغاتی، این عنوان ساختگی را به حلقوم مردم فرو کنند، به نظر من مقلدان بی‌هنری بیش نیستند. این همه جار و جنجال به نام موج نو راه انداخته‌اند، شما را به خدا آخر کدام موج نو؟! اگر مفهوم نوجویی و نوآوری این است، که باید بر سقوط هنر و سرنوشت بدفرجام سینما گریه کرد! منظور من در این اظهارنظر فقط به اصطلاح موج نویی‌های وطنی نیستند، هم‌قطاران خارجی آن‌ها هم شامل این انتقاد می‌شوند. مثلا در اروپا و آمریکا از چند سال پیش گرایشی به تهیه‌ی انوع فیلم‌های سکسی پیدا شد، اسم آن را هم گذاشتند «موج نو». تهیه‌ی این قبیل فیلم‌ها نه خرجی داشت و نه زحمتی. به فکر و ابتکار هم احتیاجی نبود. کافی بود زن و مردی را در فیلم لخت کنند و با وقاحت صحنه‌های گوناگون روابط جنسی را روی پرده‌ی سینما نمایش دهند. یکی دو سال روی این سری فیلم‌ها جنجال شد و سازندگان آن‌ها خود را پیش‌تاز جا زدند و کار مبتذل‌شان را سنت‌شکنی و تحول هنر هفتم قلمداد کردند و سر و صدا راه انداختند، اما این موج به اصطلاح نو عمرش از عمر گل هم کوتاه‌تر بود. حالا دیگر این قبیل فیلم‌ها در اروپا و آمریکا هم مشتری ندارد. پرده‌دری و برهنه‌نمایی در سینما خیلی زودتر از آن‌چه پیش‌بینی می‌شد دل‌ها را زده است. البته هنوز هم ممکن است یک آدم تازه‌کار بیاید و یک‌سری تصاویر کج و معوج پشت هم کند و چون کارش غیر از دیگران است از طریق تحریک حس کنجاوی مردم فیلمش فروش غیرمنتظره‌ای به دست آورد؛ اما اسم هر کار غیرعادی را نمی‌توان ابتکار گذاشت. این‌گونه بدعت‌ها می‌توانند موفقیت موسمی داشته باشند ولی چون فاقد تکنیک و اصالت هنری هستند مثل جهش صاعقه‌ای زود می‌درخشند و به‌سرعت هم خاموش می‌شوند. تازه موج نویی‌های وطنی حتی شهامت سنت‌شکنی و ارائه‌ی یک کار تازه به عنوان نمونه هم نداشته‌اند. این آقایان چون کارهای اولیه‌شان با شکست روبه‌رو شده و تهیه‌کننده‌ها دیگر حاضر نبودند سرمایه‌ی خود را به دست آن‌ها به باد بدهند، آمدند و فیلم‌های کم‌خرج به تهیه‌کننده‌ها پیشنهاد کردند و ضمنا برای این‌که نقطه‌ضعف‌های این فیلم‌ها را بپوشانند با تبلیغات و جار و جنجال کوشیدند تا آن‌ها را «نو» جا بزنند و عنوان توخالی «موج نو» را به خود بستند. من می‌خواستم سوال کنم در این فیلم‌ها چه چیز نو وجود دارد؟ آیا سه چهار تا بازارچه و کوچه‌ی قدیمی و تعدادی مخروبه و حمام و آب‌انبار منسوخه برای مردم ما که تازه این قبیل چشم‌اندازهای فلاکت‌بار را پشت سر گذاشته‌اند تازه و نو محسوب می‌شود؟! این‌گونه فیلم‌ها چون باید کم‌خرج تمام شوند طبعا نه دکور حسابی دارند، نه هنرپیشه و نه تکنیک و تجهیزات کافی. در عصری که تکنیک پیشرفته‌ی فیلم‌برداری کامل‌ترین جلوه‌های سینمای تمام‌رنگی را امکان می‌دهد، تازه ما به عصر سینمای سیاه و سفید رجعت کرده‌ایم و این آقایان به این عقب‌نشینی پیروزمندانه مباهات هم می‌کنند! فرض کنیم که حق با شما باشد، گو این‌که در این زمینه‌ها جای سخن بسیار است و هیچ معلوم نیست که یک فیلم کم‌خرج به طور کلی بد و یک فیلم پرخرج خوب باشد. اما آیا می‌توانید به طور خلاصه نظر خودتان را درباره‌ی سینمایی که مورد تاییدتان است بگویید؟ به نظر من سینما باید عظمت داشته باشد، زیبایی داشته باشد، حداقل باید تکنیک صحیح داشته باشد.

درد و بلای خودت و خانواده ات بخوره تو سر هرچی آخونده و هر چی دولت مرد حکوکتیه که اگر یک جو غیرت تو رو داشتن الان ایران سروری دنیا رو میکرد نه اینکه بی ارزشترین پاسپورت دنیارو داشته باشیم

Bravo Reza 👌🏽👍🏾👍🏾👏🏽👏🏽👏🏽👏🏽👏🏽👏🏽

واى حاج اقا واقعا اقاى اى كاش همه مثل شما اينقدرخوب خاطر تعريف ميكردم مردم ازخنده😅باوركند جند بارى صحبتوشون كوش مكنم

ای بابا😂😂😂

❤

اسم دکتر روانشناس چیه؟

باید میرفتی، بعدا میفهمی چی گفتم 😅

بیشتر مناسب چوپانیه

بازجو خبر نگار نیش بازه چرا

🎥🎞️💎 افسانهٔ یک دست بلند سعید راد ✍🏻 هوشنگ گلمکانی: بخشی از موج نوی سینمای ایران که بیش‌تر ‌از بخش روشنفکرانه‌اش متکی به پسند تماشاگران بود، برای بازی در نقش‌ ضدقهرمان‌ها فقط بهروز وثوقی را داشت که کافی نبود. امیر نادری که از دل همان سینما بیرون آمده، کاشف سعید راد بود. علیرضا زرین‌دست که معرف احمد حق‌پرست‌راد به نادری بود گفته که او را به‌زحمت راضی به بازیگر شدن کرد. راد هم برای تن دادن به رهنمودهای امیر نادری جهت اجرای نقشی که از مهم‌ترین بخش‌های کارنامه‌اش (در «تنگنا») است بسیار مقاومت می‌کرد. می‌گویند او مایل بود نقشی شیک و تروتمیز بازی کند و نادری می‌خواست علی خوشدست را به خاک‌وخل بمالد و یک ضدقهرمان کف خیابان از او بسازد. راد پیش از بازی در «خداحافظ رفیق» موهای کرنلی داشت. نادری به او گفت سبیل بگذارد، موهایش را کوتاه کند و پوستش را توی آفتاب، کمی تیره کند. نادری که با نویسندگان مطبوعات سینمایی رابطه خوبی داشت، با کمک آن‌ها در تبلیغ فیلم اولش و بازیگر آن فیلم سنگ تمام گذاشت. به او گفته بود برای عکاس‌ها همیشه اخم کند و اصلاً نخندد. حواسش بود که پرسونای ضدقهرمان عاصی را همه جا مدیریت کند. قضیه دست بلندتر سعید راد، به دلیل بازی بولینگ، یکی از افسانه‌هایی بود که نادری با مهارت ساخت و جا انداخت. ما هم باور کردیم و با آن خیال بافتیم. جوان اخموی عاصیِ ناراضیِ اغلب خلافکار، با استیل دلپذیر حرکت و راه رفتن و دویدنش یکی از شمایل‌های سینمای آن سال‌ها شد. قدم‌های ریز اما محکم و باصلابت برمی‌داشت. کت یا کاپشن را برخلاف معمول به جای انداختن روی ساعد یا روی شانه‌ها، از یقه‌اش در دست می‌گرفت؛ آویخته به موازات پاهایش. این هم یک استیل اختصاصی او بود. خوب می‌دوید و تا همین سال‌های آخر بسیار علاقه داشت فیلم‌هایش صحنه‌ای برای دویدن او داشته باشد. بدشانسی او این بود که موج نو خیلی زود از نفس افتاد و امکان فیلم ساختن کارگردان‌های خارج از طیف تجارتی‌سازها که با آغاز موج نو فعال‌تر شده بودند، مدام کم‌تر می‌شد و راد به سمت بازی در فیلم‌هایی رفت که موج نو اصلاً برای مقابله با آن‌ها شکل گرفته بود. او مصداق یکی از قربانیانی بود که سیاست نگذاشت زندگی و کارنامه‌اش سیر طبیعی طی کند. و پس از بازگشت به وطن، همواره دچار تناقض میان اصول و معیارهای گذشته‌اش با زمانه‌ای بسیار دگرگون‌شده بود.

اشتباه کردی باید میرفتی

خوب شد تیم ملی قهرمان جهان نشد تو فوتبال وگرنه کون ما میژاشتن😂