Видео

Πολύ ενδιαφέρον! Τα λόγια του στον Περαία περιέχουν όλη την ουσία των εντυπώσεων του και της προσωπικότητας του.

Ο άντρας μου τον αγαπούσε πολύ. Αισθανόταν παιδί αυτής της χώρας. Αλλά ξέρετε, οι Γάλλοι…., ο άντρας μου έγραψε κάπου ότι τα γαλλικά είναι οι απόγονοι των (η λέξη δεν ακούγεται καλά)….. Μα! είναι αλήθεια. Είναι αλήθεια και εγώ το απεχθάνομαι που τώρα πια δεν ακούμε παρά μόνο αγγλικά. Τι πράγμα είναι αυτό; Η πιο ωραία γλώσσα του κόσμου είναι τα γαλλικά.

Η γαλλική γλώσσα είναι τόσο πλούσια. Έχεις τόσες αποχρώσεις. Έχει τόσο πλούσιο λεξιλόγιο που μπορούμε να εκφράσουμε τόσες λέξεις που σε άλλη γλώσσα δεν μπορούμε. Γιατί; Πρέπει κάτι να γίνει. Εγώ πλέον δεν μπορώ. Δεν εμπλέκομαι στα……, αλλά παλαιότερα …., και το ξέρετε ότι εμείς εδώ, βγάλαμε από τα πανεπιστήμια τη γαλλική γλώσσα; Ο άντρας μου το προσπάθησε, έκανε ορισμένες ενέργειες, αλλά εγώ δεν μπορώ πια τίποτα να κάνω. Είναι η πιο όμορφη γλώσσα του κόσμου.

Πρέπει να κινητοποιηθείτε εσείς στη Γαλλία. Γιατί το αφήνετε; Ναι, υπάρχει η Γαλλοφωνία αλλά παντού υπάρχουν και τα αγγλικά. Τα ακούτε παντού, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση… Τι πράγματα είναι αυτά; Και εγώ, παρά το γεγονός ότι συχνάζουν σ’αυτό το σπίτι πολλοί ποιητές λέω ότι είναι μία γλώσσα «για τα σπορ». Αυτή η γλώσσα, αυτή η υπέροχη γλώσσα.

Κάντε κάτι, κάντε κάτι πραγματικά. Πρέπει να κινηθείτε. Ακούστε με γιατί είμαι η τελευταία, η πιο πιστή φίλη της Γαλλίας και είμαι ευτυχισμένη που μπόρεσα να σας γνωρίσω. Και πήρατε την πρωτοβουλία να τιμήσετε τον Καββαδία. Μπράβο σας.

Πραγματικά, εγώ σας ευγνωμονώ. Και λέω «εγώ» γιατί δεν υπάρχει πια κανείς άλλος από εκείνη την εποχή. Το καταλαβαίνετε; Είμαι η μόνη που είμαι ακόμα παρούσα. Όλοι οι φίλοι δεν ζουν πλέον. Εκτός από τον Ελύτη. Αλλά ο Ελύτης, ξέρετε, είναι λίγο απόμακρος. Ήταν, άλλωστε, πάντα συγκρατημένος. Όχι πάντα, αλλά δεν ήταν ποτέ πολύ ανοικτός.

Και με την ευκαιρία θέλω να σας πω, τι σύμπτωση και αυτή : πριν από τρείς μέρες, ένας καθηγητής τον οποίο δεν γνώριζα κατά τα λοιπά, που δίδασκε φιλοσοφία εδώ μου τηλεφώνησε λέγοντάς μου : «Μαντάμ έχω μία επιστολή που ο Σεφέρης έγραψε στον σύζυγό σας. Θα σας την φέρω.

Την έφερε. Ξέρετε πως ο Σεφέρης ότι και εάν έκανε τα κατέγραφε. Έτσι ο καθηγητής βρήκε και αυτό το σημείωμα του Σεφέρη, το βρήκε γιατί πήγε να δει και τη χήρα του Σεφέρη, με την οποία δεν συναντιόμαστε πια, και το έφερε. Το ξαναείδα και ρώτησα : τι είναι αυτό;

Είχαν κάνει εδώ (Ο Σεφέρης και ο Κατακουζηνός), με τον άντρα μου μία συζήτηση και μιλούσαν για την εσωστρέφεια και την εξωστρέφεια. Είναι μια προσέγγιση της ιατρικής. Ξέρω πολύ καλά τον όρο στην ιατρική αλλά τώρα, τώρα έχω…μπλοκαριστεί.

Κάτι είχαν συζητήσει και αφού το σκέφτηκε, του απάντησε : «έχεις δίκιο, κτλ.». Και του έστειλε ένα μικρό μήνυμα και τελικά αυτό το σημείωμα αναφερόταν στον Καββαδία και ιδού τι έγραφε : «μόλις διάβασα την «Βάρδια» και βρίσκω ότι αυτό το βιβλίο είσαι εσύ (δηλ. ο Κατακουζηνός), εσύ ο ίδιος. Άκουσα ακόμα και τη φωνή σου. Το διάβασα αμέσως και ελπίζω πως την επόμενη φορά κάπου θα σταματήσεις με το πλοίο σου για να μιλήσουμε γι’αυτό.»

Ναι, πριν από τρεις μέρες συνέβη αυτό. Και επίσης, διάβασα για το χαμό του Ιονέσκο. Σας είπα προηγουμένως τι είπε ο Ιονέσκο με αφορμή την προσπάθεια... ότι ήθελα να προσθέσει αυτό, αλλά αυτό είναι εντελώς Ιονέσκο. Και σκέφτηκα την επομένη : πώς θα το προσθέσουμε; Δεν ξέρω πως πήγε η εκπομπή γιατί τα γαλλικά μου….! - Πολύ καλά, απάντησε ο δημοσιογράφος ! -Ξέρετε, λέει η Λ.Κ., ξεχνάνε, ξεχνάμε. Τι θέλετε, τι θέλετε να σας προσφέρω; Εγώ θέλω πραγματικά να σας προσφέρω κάτι….