"آهوی بخت من گُزل"، نوشته‌ای است از محمود دولت آبادی، که جعفر امیری در یادآوری مبارزات زنان ایران علیه ارتجاع و استبداد و پوشش اجباری، علیه تبعیض و نابرابری، می‌خواند، می‌خواند برای زنان و دخترانی، که دلیرانه جنگیده‌اند و می‌جنگند برای یادآوری آوری نام: طاهره قره‌العین‌ها، ویداها، نیکاها و و و، و آهوهای ایران. متنی که هدیه می‌شود به زنان و دختران ایران، که با فداکاری و مبارزات خود می‌خواهند، آینده‌ی آهو بره‌های خود را در آزادی و دور از ستم و استثمار و سرکوب رغم بزنند.