Frits Rademacher was een Nederlands musicus. Hij begon zijn muzikale carrière op zesjarige leeftijd bij het knapenkoor in de Grote Kerk in Sittard. Later werd hij lid van het Sittards Gemengd Koor. In Doenrade leerde hij Mia van Nielen kennen, met wie hij in 1957 zou trouwen. Ze werden beiden lid van het koor Crescendo.
Voor een revue in Doenrade schreef Rademacher in 1948 zijn eerste twee Limburgse liedjes. Rademacher bleek een veelzijdige muzikant en speelde vele instrumenten waaronder blokfluit, mondharmonica, harmonica en viool. Zijn favoriete instrument was echter de gitaar.
Grote bekendheid in Limburg kreeg hij met zijn liedjes in Limburgs dialect. Bekende nummers zijn Loeënde Klokke en 't Huikske.
Rademacher won in 1955 de Jo Erensprijs in het Belgische Neerpelt met het liedje 'Ig kèn ein melodieke'. Aan dit concours namen 65 "troubadours" deel. Daarna brak hij door met optredens in Nederland, Vlaanderen, Duitsland en Australië.
In 1955 werden ook zijn eerste platen opgenomen. Van de nummers 't Huikske en Loeënde Klokke werden meer dan 130.000 exemplaren verkocht. Hij verscheen op tv en trad op in Carré in Amsterdam.