Видео

Autorefleksja zawsze. Natomiast w moim odczuciu właśnie humaniści są mistrzami w wypowiadaniu myśli

Po to jest pozostałe 10

tak ogólnie sobie myślę, że nieumiejętność wynika z niechęci - nie chcemy ze sobą rozmawiać, więc nie uczymy się jak to robić

Byłem 2 razy na Ironach i raz na U2 na koncercie. Nie da się grać na gitarze bez katowania „Don’t Cry”. Natomiast faktem jest, że muzyki uczyłem się od Ojca

U. Ciekawe. Czyja to definicja?

Ok. I jaki jest wniosek?

Ja? Do szkoły… no nie wiem. A co z moją rodziną? Wybiera się gdzieś?

@@MaciejJonek_proces Troszkę prowokująco napisałem ale kto zna temat ten wie, że nauczyciel pracuje w szkole w domu i nawet jak jedzie na nauczanie indywidualne do ucznia to też jedzie prywatnym autem i za prywatne paliwo, jeśli jedzie na wycieczkę z dziećmi nie dostaje nawet tej żenującej diety, która się należy, nic nie dostaje mimo, że w domu z rodziną nie ma go na przykład 3 doby. Aby być nauczycielem takim co o 2 czy 3 w nocy kończy poprawiać kartkówki to musi to być ktoś kto ma to głęboko w sercu inaczej będzie to odbębeniacz, który nikogo za wiele nie nauczy i tylko zły przykład daje ale wielu takich jest lubianych bo nic nie wymagają. To niestety nie jest zawód jak w fabryce gdzie nikomu nie ujmując po upływie czasu pracy może mu wypaść klucz z ręki i zamyka szafkę w przebieralni i zapomina gdzie pracuje. To jest duży komfort taka praca ale nauczyciel tak nie ma. Bronię tego i uświadamiam bo moja połowa rodziny to nauczyciele począwszy od nauczania początkowego przez podstawówkę a skończywszy na prof. Politechniki Śląskiej. I oświadczam, że nigdy nie będę nauczycielem bo albo by mnie wywalili po pierwszym dniu albo jak bym kogoś zatłukł bo to nie na moje nerwy. Moja żona to nauczyciel... drukarka, papier toner, komputer i wszystkie inne potrzebne materiały są prywatne i służą dzieciom nie prywatnym w szkole. Tego praktycznie nikt nie wie i nie rozumie bo tego nie da się zrozumieć bo to taki kraj ale tak jest. Ale w TV podają zarobki nauczycieli jako jedynej grupie pracowników w Polsce ze składkami (podatkami) które płaci pracodawca to jest taka manipulacja, że w PRLu by się za głowy chwycili, że tak się da ściemniać. Ale zawsze możesz powiedzieć, że wciskam Ci swój punkt widzenia i tak jest bo znam to przez całe swoje życie bo wychowywałem się od dziecka w środowisku nauczycieli czyli ludzi wolontariatu, ludzi pracujących dla idei za darmo poświęcając wszystko inne. W zeszłym roku doszły mnie "niepokojące" informacje, ze w Warszawie w jednej szkole nauczyciele dostają delegacje za wycieczki... no coś podobnego, świat się kończy.... A szkolnictwo to od wielu lat jest coraz większym dnem (wina polityki) i tylko od nauczyciela zależy co z Twojego dziecka będzie czy nauczy się uczyć czy będzie pokonywać trudności jakie się przed nim stawia czy po prostu straci te lata na zdobywanie dobrych ocen bez korzyści dla swojego życia.

OK, prowokację rozumiem. Natomiast nie rozumiem łączenia pracy do 2-3 w nocy z jakąś misją, czy sercem. A już na pewno nie zgadzam się z tym, że jak ktoś nie siedzi po nocach to niczego nie nauczy. Uważam, że nauczyciele bardzo szkodzą swojemu zawodowi pracując po nocach i poza godzinami pracy. Kto to jest "praktycznie nikt"? Ja? Ty? Żaden polityk nie prowadzi lekcji. Więc nie jest odpowiedzialny za to, w jakim stanie jest edukacja. Akurat nie mam przekonania, żeby mój syn uczył się dzięki nauczycielom w szkole. Mam wrażenie czytając to, co piszesz, że chronisz obraz nauczyciela, bo osobiście dotyka cię wyrzeczenie i trud tego zawodu. W generalizacji ginie rozwiązanie problemu i zdaje się, że musi tak być jak jest. Nie musi.

Na zdrowie

Dzięki, bardzo zgrabnie ujęte

Dużo widzę rozczarowania szkolnictwem wyższym w tym komentarzu. I pewnie słusznego.Jak to czytam to myślę o odpowiedzialności za procesy (uczenia, uczenia się, administracyjne itd.). Myślę też, że w wielu przypadkach nie ma miejsca na rozmawianie o frustracji i wspólne pracowanie nad poprawą sytuacji. Ludzie godzą się na to, że się nie lubią. To zdanie o studentach utrudniających prace uniwersytetu to prowokacja. Nie byłoby uniwersytetów bez studentów. Tak było na początku i tak jest teraz. Jako student i teraz jako pracownik uniwersytetu miałem tylko dobre doświadczenia z dziekanatami. Słyszałem straszne historie, ale nie brałem w nich udziału. To, że uniwersytety są uszkodzone jest konstatacją uniwersalną i o każdym i w każdym czasie można było tak powiedzieć. Faktycznie wyższe wykształcenie nie powinno być warunkiem uzyskania fajnej pracy. Tylko źródłem tego problemu nie są uczelnie a raczej pracodawcy, którzy przerzucają na nie swój obowiązek sprawdzenia kompetencji pracownika.

​@@MaciejJonek_proces Nie jestem rozczarowany szkolnictwem, a na pewno nie tak bardzo jak niektórzy, ja przynamniej trafiłem do dobrych uczelni/szkół i na nawet sensownych prowadzących (z drobnymi wyjątkami), a powiedział bym że nawet na paru wybitnych. Problemem jest to że wielu prowadzących robi to kosztem swojej własnej pensji lub czasu (mogli by zarabiać znacznie więcej a pracować mniej gdyby pracowali w zawodzie), a ci którzy są wspaniałymi prowadzącymi w nagrodę dostają nic, ewentualnie jakąś symboliczną nagrodę najlepszego prowadzącego i większą ilość zajęć do prowadzenia. Szkoda też że ewidentnie ilość prowadzących zajęcia ale też wykładowców zmniejsza się, moi profesorowie lub doktorzy prowadzący wykład nie mają zastępstwa, albo załatwią jakiś wykład w postaci nagrania/online albo wykładu nie ma, a przedmiot który był prowadzony jeszcze kilka semestrów temu przez 5 osób, jest teraz prowadzony przez 3. Problem z uzyskaniem kompromisu lub pogadaniem jak lepiej prowadzić zajęcia jest to, że jest to prawie niemożliwe i wynika to zazwyczaj wyłącznie z charakteru osoby prowadzącej zajęcia. Jeżeli ktoś jest otwarty na opinię studentów to często już jest dobrym prowadzącym, problemem są prowadzący którzy nie są otwarci nawet na usłyszenie opinii podopiecznych, często też jest tak że ćwiczeniowcy twierdzą że są otwarci na dialog ale w praktyce rozmową z nimi można sobie jedynie zaszkodzić, bo wyjdzie to że nie wiemy jakiegoś nieznaczącego szczegółu, a wynika z tego że opinia ćwiczeniowca była uzasadniona bo narzeka na nią ten "gorszy" student, a nie ten ulubiony pupilek. Problem jest taki że słabych prowadzących nie da się odsunąć od prowadzenia zajęć, bo już teraz ilość prowadzących jest za mała. Rozmawiałem na ten temat z jednym z moich ulubionych wykładowców na uczelni i opowiadał o tym że mamy powód by się cieszyć, bo jeden z najgorszych prowadzących już nie jest na tym wydziale lub nie prowadzi już zajęć (nie pamiętam dokładnie), osoba ta potrafiła "uwalić" 70% roku na jednym z ostatnich semestrów, bo akurat miała taką zachciankę. Cieszy mnie to że takie osoby są coraz rzadziej spotykane, ale nie zmienia to faktu że to jest ta jedna z bardziej chwalonych uczelni, co się dzieje na gorszych? I uważam że stety lub niestety, ale należy się skupiać bardziej na prowadzących, a nie na studentach, bo to oni jednak pozostają z uczelnią na dłużej, a studenci to takie pojedyncze epizody w życiu uczelni. Tak na sam koniec to osobiście też nie miałem żadnego problemu z dziekanatem, ale to dlatego że jestem bezproblemowym studentem, zdaje przedmioty, nie proszę o jakieś zamiany zajęć i jak do tej pory nie miałem jeszcze ani jednej "sprawy" do dziekanatu. Natomiast historie które słyszałem to już inna rzeczywistość, panie z dziekanatu zazwyczaj cenią swój czas około dwukrotnie bardziej niż najwybitniejszego profesora uczelni, a od studenta jakoś 1000-krotnie, próba załatwienia większości problemów kończy się odesłaniem do innej osoby/gabinetu tylko po to by tam się dowiedzieć że to nie tutaj. Dostaje się informacje że mail wystarczy, ale następnego dnia potrzebny już jest osobisty podpis, dostaje się maila "proszę przyjść jak najszybciej", przychodzi się po 20 minutach, to panie z dziekanatu maja teraz przerwę i najlepiej to przyjdź jutro. Ciągłe zwodzenie za nos i marnowanie czasu, procedury nie zmienione od wielu lat, plan na ususie klasycznie dopiero po miesiącu z dość słabym przybliżeniem przypomina ten rzeczywisty i nigdy się nie wie czy należy ten problem jakkolwiek zgłaszać czy za niedługo usos się uspokoi i pokaże poprawne godziny zajęć i sale. PS Chciałbym jeszcze dodać że jestem na uczelni typowo technicznej więc niektóre przypadki mogą być wyjątkowe właśnie dla politechnik, a nie ogólności uniwersytetów

Dzięki za to, co piszesz. Faktycznie nie widzę sposobu, by z samej pracy w uczelni się utrzymać. To może mieć 2 skutki, z jednej strony może powodować, że zajęcia prowadzą ludzie przedsiębiorczy albo sfrustrowane i przeciążone. A czasem dzieją się obie rzeczy w jednej osobie. Zgadzam się, że trzeba koncentrować się na tych, którzy uczą bo mamy na nich wpływ dłużej. Jednocześnie chciałbym mieć w studiujących oparcie i wiedzieć, że aktywnie podchodzą do warunków studiowania. Co ważniejsze - zależy mi na dyskusji. A ta właśnie się dzieje. Może poniesiemy ją dalej

Fajny komentarz. Co jest nie tak z tytułem?

pewnie cos bardzo mądrego, bo nasz pan od bhp zwykle tak robi. Na szczęście nie odwiedza mnie tam, gdzie pracuję zdalnie, bo pewnie kazałby do tego podstawkę pod laptopa dać

Dzięki za to, co piszesz. Dla mnie odkrycie tego wewnętrznego nastolatka to duża rzecz, ale spodziewam się, że nie każdy tak ma

To myśl od Uli Jasieńskiej. Więcej tu youtube.com/@robimywedukacji

Dzięki. Cieszę się. Zapraszam na kolejne

Dzięki

No dobra diagnoza choroby przypadkowa postać bo kto normalny chce chorować a każdy choruje w życiu!

super, rozumiem, że widzimy się w sierpniu? Wywód faktycznie mocno spontaniczny. To branie na siebie „bo lubię swoją pracę” to osobny temat. Bo z założenia jak ktoś coś lubi to powinien chcieć to robić, z drugiej strony stare prawo o walencji emocji mówi, że każdy bodziec pierwotnie pozytywny ma poziom natężenia, po którym staje się negatywny

Ja też go lubię. Dużo mi daje

Nic właśnie. Skończyłem KOTOR2 i od paru tygodni tylko studenci i tabelki