Видео

Lubią czuć się potrzebni, a bez tej potrzeności w ogóle nie widzą swojej wartości.

fajny podkast,👍. ale coś dodam od siebie takie trochę pytanie. najpierw odemnid jestem dda . ojciec alkoholik . też pasuje jako osoba unikająca. zawsze miałem problemy z relacjami. powtarzałem te same schematy w życiu pracy. przyciagałem te same typy osób. dawałem się łatwo wykorzystywać. ... itp. ok przechodząc do meritum. jeżeli gdy byliśmy dziećmi nasi bliscy byli w stanie nas zg....ić słowami . zachowaniami . itp. go czy nie jesteśmy w stanie tego odwrócić w ten sam sposób . Słowami. tylko teraz świadomie . zamiast obniżać swoją wartość to ja wzmacniać??? np. afirmacje. uważaność. świadomość . kiedyś miałem problem żeby napisać jedno zdanie w komentarzu. nieopisany strach. niewiadomo o co. 😒 . pani mówi na końcu że niewiadomo jak to leczyć. moim zdaniem da się . sam jestem dowodem. strach , lek dalej jest . ale można z nim walczyć. funkocjonować, zauważać. Życie jest zbyt piękne żeby się zamykać w pokoju.

Uważa Pani, że introwertyk nie może mieć osobowości unikającej ?

Nie rozumie czemu ktos z osobowoscia schizoidalna chcial by sie leczyc. Chyba ze jest super bogaty, lub naprawde nie jest w stanie znalesc pracy gdzie nie mosi rozmawiac z innymi ludzimi. To musi byc super zeby nie miec potrzeb sexualnych. Nigdy nie musiec chodzic na podryw, randki, i przerzywac tego stresu. A jako ze w zyciu niebogatego czlowieka jest duzo wiecej cierpienia niz radosci, to lepiej jest nic nie odczuwac. Czemu ktos chcial by odczuwac cierpienie ?

Dziękuję bardzo za dobry materiał 🌻

Ja to mam

Wszystko się zgadza. Unikanie kontaktów społecznych doprowadziło do bankructwa. Teraz tylko przepaść.

Bardzo wartosciowy material dziekuje za tak cenna porcje wiedzy ❤

Szkoda że większość tego opisu dotyczy mnie

Pani filmiki, to wystarczająca edukacja ❤❤❤ Dziękuje bardzo

❤❤❤

Całe życie sie tak męczę 😔

Mam pytanie odnośnie zapisu bibliografii, jak zrobić te wcięcia przy pozycji w jej każdej kolejnej linii. (Jak ustawiłam wyrównanie do lewej nie mogę zrobić tego wcięcia)

Czy wieloletnie PTSD może przypominać psychozę? (objawy negatywne)

Rewelacyjny material Pani Magdaleno. Osobiscie uwazam , ze zadna terapia , farmakologia i inne cuda nie pomoga w tzw ' leczeniu' dopoki sami nie postanowimy twardo ze chcemy z tym cos zrobic. Pani material idealnie nadaje sie na poczatek tej batali , bo otwiera troszke oczy na istnienie problemu.

Wow.. Ja mam taka wlasnie "osobowosc" ... Wszystko o czym tutaj opowiadasz jest jak najbardziej prawdziwe i trafione , Na nieszczescie jest to tylko czubek tzw. gory lodowej , Juz od kilku ladnych lat jestem sam. Znalazlem wiele odpowiedzi w tym materiale Najgorsze , ze nie ma na to lekarstwa 😢 Dzieki

Ciekawy materiał, na schizofrenię choruję już 20 lat, kiedyś nie wiedziałem nic o tej chorobie, dzisiaj słucham i się uczę o schizofrenii. Funkcjonuję dobrze choć mam za sobą około 10 psychoz. Mimo wszystko udało mi się wyjechać zagranicę i się ustatkować, to uważam za swój sukces bo pozwala to mi na godne życie. Pozdrawiam

Ja tu w sumie przyszłam z ciekawości bo wpisali mi to w wypisie ze szpitala i chciałam się dowiedzieć co to znaczy. Tak poza tym film jest dobry, ale miktofon pani chyba się zepsuł

Wspaniały wysklad:) kot niesamowity. Po 4latach terapii dopiero wiem w czym jest problem mojego bolu, cierpienia, wchodzenia w toksyczne srodowiska oraz braku bliskich relacji.. strasznie to smutne.. Dziękuje.

Dostałem ataku padaczki na tle nerwowym rok temu od tamtej pory boję się kolejnego ataku i przez to codziennie o tym mysle czasami boję się wychodzic do pracy bo się stresuje ale nie wiem czym co to może być? Neurolog mówił że wszystko jest ok a psycholog że może to być lęk ougolniony

ja dlatego nigdy nie zalozylem socjal medii, idzie to tez troche jak sie pozniej okazalo z charakterem i takim ogarnieciem tego co sie dzieje kolo mnie

Dziękuję za film. Jestem w związku z osobą z podejrzeniem osobowości unikającej i otworzyło mi to oczy na niektóre problemy, z jakimi się boryka.

Dziękuję Ci za to!

Depresja jeden dzień a w drugimi coś zupełnie innego

Zaburzenie schizpotypowe mam i Afektywne ale myśle że dwubiegunowe.

posiadam to zaburzenie

W tym momencie mam depresję nic nie ciszy a nudzi.

Myślę że to jest to przyczyna środowiska.

Miałam urojenie z mani pewnie na tele ukochanego za dużo wiadomości mu pisałam w chorobie i te bez sensu. Nie kontruje ile pisze Mam nadzieje że już będę

Nie targne się na życie Bo moje się bólu

Mam już diagnozę od teraz zaburzenia afektywne mam 34 lata. Ale schizotypowe było już w 2009. Demisexualizm. jestem myśle No ten pociąg czułam na myśl o kimś ważym

A dlaczego istnieją białe koty? Żeby murzynom przebiegały drogę.

Bo nie ma zabiegów okoliczność wiem to po moim i Taty życiu.

Zmieniam zdanie wierzę w talizmany już 😂

Tak jestem od zawsze skrajnie introwertyczna nie lubię używać telefonu.

Teraz to mam też afektywne

Z jakiej klasyfikacji osobowości pochodzą style oddany i zgodny?

Bardzo interesujący odcinek. Super

Bardzo wartościowy materiał. Dziękuję za Pani pracę. Czy mogłaby się Pani podzielić w jednym z nagrań wiedzą na temat rozpoznawania i nieco innych objawów anoreksji właśnie u dzieci?

Mam silną klaustrofobię. Praktycznie od dziecka, jak byłam mała to bałam się nawet zamknąć (nie na zamek) drzwi do toalety, gdy byłam w środku. Potem trochę się to uspokoiło, ale np gdy miałam mieć rezonans magnetyczny głowy to musiałam iść do szpitala, bo musieli mi podać narkozę. Nie wytrzymałabym w tej maszynie kilkudziesięciu minut. Boję się windy, zawsze jak muszę jechać windą to mam duszę na ramieniu, często wybieram schody, bo mam jakieś wizje, że winda się zatnie... Trochę utrudnia mi to życie, ale nie jest jakoś bardzo źle, więc tak z tym żyję do tej pory.

Sama nie wiem juz czy to tylko fobia społeczna czy jeszcze dodatkowo zaburzenia osobowości. Od jakoś 6 roku życia już czułam się jakaś inna, niepasująca do grupy, dziwna. Pamiętam jak wychodziłam na plac zabaw bawić się z innymi dzieciakami z osiedla ale czułam że oni i tak mnie nie lubią, że bawią się ze mną tylko z litości albo dlatego że muszą. Później, gdy podrosłam, miałam jedyną, ale bardzo bliską przyjaciółkę, choć zawsze nurtowało mnie wręcz to, dlaczego ona mnie tak lubi? Pytałam jej się nawet za co mnie lubi, ale nadal nie byłam przekonana. Nadal czułam, że nie da mnie się lubić. Było mnóstwo sytuacji, w których inne osoby mnie odrzucały, nigdy nie wiedziałam dlaczego. Po prostu chyba wszystko, co robię jest jakieś dziwne, głupie, żałosne itp. Jednak rok temu poznałam przyjaciela, przy którym poraz pierwszy poczułam, że da się mnie naprawdę lubić za to, jaka jestem. Poczułam się szczerze lubiana i wartościowa. Nie chcę za bardzo zdradzać dlaczego, ponieważ to jego osobista sprawa, ale mogę powiedzieć tyle, że był przez pewien czas nagle bardzo smutny i zaczął mnie unikać, co wbrew pozorom wynikało z tego, że mu zależało na mnie bardziej niż na innych osobach. Było to wynikiem jego zdiagnozowanych zaburzeń osobowości. Aktualnie jednak, z racji, że ta znajomość jest na odległość (poznaliśmy się w szpitalu psychiatrycznym), to znowu bardzo dystansuje się ode mnie, a ja bardzo cierpię. Uzależniam swoje szczęście od relacji z nim i to jedyne, co mnie pcha do przodu, motywuje do walki o zdrowie psychiczne. Jest też kwestia tego, że od zawsze czułam ogromny lęk w niemal każdej sytuacji społecznej. Zwykłe pójście do sklepu, rozmowa przez telefon, spytanie o coś nauczycielki, podejście do osób w nowej klasie. Zawsze, nie ważne, czy lęki się spełniały, czy nie, czułam wtedy ogromne i przytłaczające zawstydzenie i zażenowanie samą sobą. Przez to i przez depresję nie zdałam do 8 klasy. W nowej szkole nie odzywałam się do nikogo, mimo że na początku ktoś tam do mnie podszedł, to jednak sama nie potrafiłam wykazać swojej inicjatywy i przez to, zostałam tym dziwnym, cichym dzieckiem, z tyłu klasy. Bałam się głównie, że zrobię coś głupiego, dziwnego i że mnie po prostu nie polubią, odrzucą. Nawet nie potrafiłam odpowiedzieć nauczycielowi na lekcji. Zero pewności siebie. Kiedyś omal nie straciłam 100zł przy kasie samoobsługowej, bo bałam się zawołać jakiegoś pracownika, gdy ewidentnie maszyna się zepsuła, za bardzo bałam się, że jednak nie mam racji, że okaże się, że to nie żaden błąd. Po prostu nie wierzyłam samej sobie w tak oczywistej sprawie, kiedy miałam dosłownie parę drobnych rzeczy, a to kazało mi zapłacić 130zł. Wyszłabym i straciła te pieniądze, gdyby nie moja przyjaciółka. Aktualnie ciągle siedzę w dziwnym napięciu. Jakaś dziwna mieszanka frustracji i lęku. Często nie wytrzymuję i po prostu biorę hydroksyzynę, żeby tego nie czuć. Ostatnio spróbowałam aplikacji randkowej i aktualnie jestem już po dwóch spotkaniach, na które udało mi się pójść tylko dzięki tranxene. Właściwie nie wiem, na czym z nim stoję. Wydaje się, że stracił zainteresowanie po spotkaniu, mniej pisze, choć ciągle wysyła jakieś filmiki na instagramie. Jednak mam wrażenie, że go zmuszam do kolejnego spotkania..Plus jeszcze zamartwiam się ciągle o relacje z tym przyjacielem ze szpitala. Dopiero niedawno zdałam sobie sprawę, że stałe napięcie było w kryteriach diagnostycznych tej osobowości. To mnie skłoniło do ponownego zagłębienia się w to. Aktualnie mam dobrze dobrane leki na depresję i w końcu mam siłę i widzę w ogóle sens w walce z tym wszystkim. Przełamuję lęki i nawet wybieram się na oddział dzienny. Jednak nie jest idealnie, czasem gdzieś przebijają się myśli s i przygnębienie. Narazie nie jestem w stanie chodzić do szkoły ani do pracy, dlatego skupiam się na leczeniu. Ogólnie miałam już zdiagnozowaną fobię społeczną 2 razy, bo to jest mój główny problem na koniec dnia, ale moja terapeutka, która zna mnie najlepiej, bo już 2 lata, podejrzewa u mnie jeszcze osobowość unikającą. Sama nie wiem gdzie jest granica między fobią a zaburzeniami osobowości. Czy to już zaburzenia osobowości czy jeszcze może za mało i niska samoocena i ciągłe napięcie to wynik fobii społecznej?

Witam, dziękuję za nagranie. Jak próbować pomóc osobowości lękliwej jeśli ta najprawdopodobniej nie dostrzega (wypiera?) swoich zaburzeń? Jaka jest szansa na autorefleksje czy idąc dalej metapoznanie? Pozdrawiam.

Szanowna Pani Doktor, a jak pomóc osobie, która nawet w obliczu eksmisji, utraty mieszkania, nie chce przestać zbierać? Żadne racjonalne argumenty do tej osoby nie trafiają. Sprawa - w sądzie. Właściciel zaproponował, że jeżeli osoba ta zmieni postępowania, to on wycofa sprawę, i nie będzie eksmisji. Problem taki, że osoba nie zmienia postępowania, osoba ta nadal zbiera (np. na klatce schodowej pod drzwiami sąsiadów zbiera rzeczy, przez które sąsiedzi nie mogą swobodnie wychodzić ze swoich mieszkań / wchodzić do swoich mieszkań). Jak pomóc takiej osobie? Jest to starsza sprawna osoba. Pomoc rodziny, specjalistów - odrzuca. Mówi, że problem jest w innych, a nie w jej postępowaniu. Mówi, że to inni (np. ci sąsiedzi) dostosować do jej stylu życia się powinni, a nie ona się powinna dostosować do ich stylu życia... Co robić? Przy próbach wyrzucania rzeczy, osoba reaguje agresją. Nie pozwala wyrzucać. Na siłę wyrzucać? Co robić?

Bardzo wartościowy materiał dla osób z PMDD dziękuję za ogrom wiedzy i inspiracji!

Popieram Tomasza powinni się zająć prawdziwymi przestępstwami a nie tym że chłop rzucił w kogoś pizzą XD

Nie piszemy "Pobrano z:" ale kiedy tworzę bibliografię za pomocą "Odwołania/wstaw cytat/bibliografia", to automatycznie wrzuca mi do bibliografii "Pobrano z lokalizacji...". Jak to zrobić, żeby tej frazy mi nie wstawiało?

Świetne porównanie zapalenia do zwykłych objawów bardzo obrazowe i jednocześnie podejrzewam u siebie dystymię...

Jak odróżnić osobowość schizoidalną od cPtsd?

Czy jest możliwe że może się to pojawić po wypadku spowodowane uderzeniem głową w szybę. Podejrzewaliśmy Chad ale u nas wystapilo pobudzenie 2 razy w odstepie 5 lat . Pierwszy raz po wypadku ,teraz po 2 miesiącach w szpitalu jest coś w rodzaju depresji . Opisane zmiany bardzo pasują do sytuacji. Czy leki typu depakina coś pomoże? Brak tych norm i empatii otępienie , pamięć , jak to zdiagnozować.

Mimo znakomitego wykształcenia zdobytego po obu stronach Odry nie mam NIKIGUSIEŃKO. Nie mam nawet komu powiedzieć "dzień dobry". Gdybym umarł, nikt by tego nie zauważył. Przez życie przeszedłem z piętnem geniusza i outsidera. W wieku 26 lat zdobyłem prawie wszystko, co było do zdobycia, lecz nigdy nie miałem człowieka na stałe. Ludzie zawsze byli dla mnie dobrem najbardziej deficytowym. Ci, którzy przysięgali mi miłość/przyjaźń do grobowej deski, odeszli z własnej woli lub zabrała ich śmierć. Nawet gdybym nie był fobikiem społecznym, nie miałbym pewnie nikogo, bo nie znoszę intelektualnej miernoty ani emocjonalnej płycizny, o braku kręgosłupa moralnego nie wspominając. Kocham rozmowy face to face, bo w nich się dialoguje, a w grupie się gada lub błaznuje. Nie dość, że jestem fobikiem, to jeszcze jedynakiem bez żadnej rodziny. Na to nakłada się mój fatalny znak zodiaku i dzieciństwo, które było pasmem udręk. Człowiek, który mnie oswoi, może liczyć na moją psią wierność. Jeden fobik skazany jest na wegetację i zagładę, lecz jeśli połączą siły, mogą razem zdobyć świat. Ja mam tak, że w samotności boję się nawet oddychać, a gdy mam u boku oddanego człowieka, mogę przenosić góry. Sekret szczęścia to mieć choć jedną osobę, w sercu której zajmuje się niepodzielnie pierwsze miejsce. Jeśli czujesz, że jestem osobą, z którą może Cię łączyć duchowe pokrewieństwo, napisz i daj nam szansę. Kocham dialogować. Rozmowa bez tabu, tajemnic i masek to jedna z najpiękniejszych rzeczy, jakie można podarować drugiemu człowiekowi. Jej cel zdefiniowałbym jako wytrwałe budowanie pomostu między dwoma ludzkimi kosmosami. Na mojej małej planetce jest tylko jedno wolne miejsce. Może być Twoje, jeżeli potrzebujesz do szczęścia człowieka niczyjego, by móc go uczynić swoim.