Sen yokken, ben olmaktan vazgeçtim,
Gölgem bile kayboldu aynalarda, seçtim.
Kış dalları gibi çıplak, savruldum,
Yaz gecesi sıcak ama sessizce donup durdum.
Dişlerinde elma kokusu, ilk ısırık,
Cennet düşüyor her sözcükte bir çığlık.
Saçların nergis, bahar kokusu taşıyor,
Vadilerden geçen rüzgâr seni arıyor.
Ben seninle güzelim, toprak yağmuru sever,
Deniz ufku özler, gün geceye döner.
Sensiz bulanık her resim, anlamsız,
Köklerimden koptum, ruhum savrulmaz.
Gökyüzü bile senden mahrum kalır,
Bulutlar ağlar, yıldızlar savrulur yanar.
Ben çınar gibi dururum ama içim çürük,
Köklerimde bir boşluk, her şey kör düğüm.
Yağmur sonrası toprak gibisin, taze nefes,
Çatlaklarımı doldurur, bahar gibi ses.
Her mevsimde sen...