Видео

Ciekaw jestem kiedy i gdzie to było? Pozdrawiam Cię serdecznie! :-)

Niewybaczenie sobie to rzeczywiście ciężkie brzemię. Niełatwo jest z dystansu przyjrzeć się własnemu życiu. Mamy poza tym trudność z określeniem, czy dana sprawa, czyn rzeczywiście wybaczenia wymagają, czy aby nie są to sprawy związane z emocjonalną oceną, emocjonalne wkręty, wywołujące w nas tak zwane poczucie winy. Samemu, bez udziału obiektywnego obserwatora i komentatora zdarzeń faktycznie niełatwo sobie wybaczyć. Tu mogłoby być miejsce dla sensownego, odpowiedzialnego terapeuty.

Pani Anno, dziękuję za odbiór, za życzenia i wzajemnie, wszystkiego, co dobre i budujące!

Nie. Chłopak może uzależnić się od dziewczyny. W ogóle człowiek może uzależnić się od innego człowieka. Jest to, moim zdaniem, równie toksyczne, jak każde inne uzależnienie. Zdrowa relacja nie niesie cierpienia i bólu. Ktoś, kto ma dojrzałą osobowość, będzie budował zdrową relację i w konsekwencji nie będzie odczuwał związanego z nią bólu. W toksycznej relacji pojawia się ból i potrzeba szukania czegoś na znieczulenie. Toksyczna, przemocowa partnerka czy partner nie tyle są odpowiedzialni za uzależnienie partnera, ale za to, że relacja jest niewłaściwa. Dojrzały człowiek opuszcza taki związek. Niedojrzały zostaje, cierpi, przeżywa ból i najczęściej szuka czegoś na znieczulenie. W mojej wypowiedzi dotknąłem tego, że osoba uzależniona ma przypisaną całą odpowiedzialność za demolowanie związku, co nie jest prawdą. Uzależnienie jest problemem, niewatpliwie należy się nim zająć, ale najczęściej nie jest to najważniejszy problem w związku. Zaprzestanie picia czy zasypywania się prochami, jak pokazuje praktyka życia codziennego, nie sprawia, że jakość relacji wzrasta. Wręcz przeciwnie- wyraźniejszy staje się realny obraz związku. Wyraźniejsze stają się powody i intencje, dla których ona czy on chcą w tym związku pozostać. Większość związków opartych jest na relacji nierównoważnej - na chorej rywalizacji, dążeniu do uzyskania przewagi nad partnerką czy partnerem. Dzielę się oczywiście uogólnionym oglądem rzeczywistości - nie znam sytuacji, nie wiem, czy chodzi o Ciebie, czy pytasz w imieniu kogoś. Szczegóły czy indywidualne rozwiązania takiego problemu wynikają z kontaktu w procesie terapii, nie w dyskusji pod postem. Pozdrawiam

@@jaroslawwajk-aksjoterapia Byłam z chłopakiem 10 lat. Od 6 lat jest nałogowym hazardzista. Nie dawno się rozstaliśmy ponieważ cały czas grał, ja nie nie miałam siły psychicznej i fizycznej znów to przezywać. W sumie nigdy nie chciał się leczyć, żadnej pomocy. U nas nie było żadnej rywalizacji w związku. Oglądam tu różne filmy ponieważ staram się zrozumieć, zagłębić. Dlaczego tak wybrał? Co było tego powodem. A najgorsza jest myśl której nie mogę pozbyć ze to wszystko przeze mnie, ze uzależnił się przez mnie.

@@paulam7104 Dzisiaj miałem okazję do rozmowy z dwoma hazardzistami. Łączy ich podobny wiek, skala zadłużenia, emocjonalne odcięcie i zniszczone relacje z samym sobą, z partnerkami, z ludźmi z bliższego i dalszego otoczenia. I jeszcze coś: przed laty, zmanipulowani, oszukani w kwestii własnej wartości, uznający siebie za niewiele wartych, zbyt mało znaczących, za mało posiadających, wpędzeni w ludzki dziki wyścig - wybrali drogę na skróty, aby być i mieć. Odrzucili tryb konsekwentnej, żmudnej pracy nad sobą i swoim rozwojem. Znane mi skróty do osiągnięcia pozycji i sukcesu materialnego (w gruncie rzeczy iluzorycznego dobrostanu) to: kradzież, zabijanie i hazard. Jaki jest Twój rzeczywisty udział w wyborach Twojego byłego chłopaka? Zakładam, że niewielki lub zerowy. Także w sytuacji, kiedy nasi partnerzy przez słowa czy działanie próbują nas rozmontować, przekroczyć nieprzekraczalne granice, stosują wobec nas przemoc, wywierając presję w tej czy w innej sprawie, mamy możliwość powiedzieć temu "nie". W narzeczu dojrzałego człowieka jest miejsce na "nie". Idąc tym tropem, nawet gdybyś zmuszała swojego chłopaka do tego, aby grał - miał wybór. Oczywiście jest to sytuacja hipotetyczna, prawdopodobnie Twoja odpowiedzialność za jego wybory jest zerowa, choć nie wykluczam, że masz takie czy inne osobiste problemy w tym czy innym obszarze. Nasze nierozwiązane problemy wleczemy ze sobą wszędzie, dokąd się udajemy. Wyjście że związku, zmiana miejsca pracy czy zamieszkania tych problemów nie rozwiązuje, choć może stanowić jeden z podstawowych warunków do tego, aby się im przyjrzeć. Moim zdaniem wyjście z tej toksycznej relacji było właściwym ruchem. Możesz obecnie zatroszczyć się o siebie i obejrzeć swoje problemy z sensowną terapeutką czy terapeutą. Przy tym określić przejrzyste kryteria wyboru partnera, towarzystwa, miejsca pracy itd. Dojrzały człowiek buduje swoje życie na fundamencie uniwersalnych, niezmiennych wartości: godność, wolność, zdrowie i życie w najwyższej jakości. Ktoś, kto zażywa substancje psychoaktywne (alkohol i inne narkotyki), wypełnia życie destrukcyjnymi zachowaniami - w tym przypadku jest to hazard, granie czy zakłady bukmacherskie, kryptowaluty, operację giełdowe - atakuje i niszczy własną godność, ale także godność partnerki/partnera, ogranicza swoją i cudzą wolność, odbiera sobie i innym zdrowie - zarówno w sferze psychicznej i fizycznej, oraz możliwość przeżywania życia w najwyższej jakości (przy czym , zaznaczam, życie w najwyższej jakości nie jest równoznaczne z życiem w majętnosci). Twój były chłopak wybrał drogę na skróty, a do tego jeszcze- drogę donikąd. Przed laty uznał, że nie ma czasu na żmudną pracę i rozwój. Dzisiaj tego czasu ma jeszcze mniej, a w związku z tym, proces szukania skrótów jest spotęgowany. Jak napisałaś, Twój były chłopak nie chce pomocy, nie wybiera się w drogę do wnętrza siebie, nie zamierza przestać kłamać we własnej sprawie. A Ty - nie jesteś odpowiedzialna za jego wybory i nie masz wpływu na jego wybory. Piszę to nie tylko jako terapeuta, ale także jako brat dziewczyny, kobiety siostry, która była w wieloletnim związku z hazardzista. Latami tkwiła w tej toksynie. Nie odeszła od niego - on odszedł od niej, zostawiając jej opłaty za dom, samochód, wyzerowane konta bankowe, a wierzycielom wskazał ją jako osobę, która ureguluje jego długi. Na chwilę obecną tyle mam do napisania w sprawie, o którą pytasz. Pozdrawiam Cię.

@@jaroslawwajk-aksjoterapia dziękuje bardzo za to wszystko. Chce jeszcze zapytać o jedna rzecz. Mówią ze uzależnienie to jedno. Ale trzeba skupić się na bólu który go wywołał ? Czy zawsze uzależnienie wywołuje jakiś ból z dzieciństwa? Czy po prostu czasem zaczyna się od zakładów bukmacherskich i to już jest zalążek ? 1. Problemy z dzieciństwa 2. Zalążek z zakładów 3. Mało dowartościowanie siebie 4. Delegacja- nie umiejetność zagospodarowania czasu i brak pasji Czy osoba wpada w uzależnienie np pije bo ma zła żone i się nie układa ? Każdy ma chyba kryzysy w związku

@@paulam7104 W poprzedniej odpowiedzi zawarłem w zasadzie odpowiedzi takż na te pytania. Z pewnoscią wszystkie te sprawy, które wymieniłaś tym razem, przenikają się i w różnych proporcjach wypełniają życie człowieka. Trudno jednak jednoznacznie stwierdzić, co w opowieści drugiego człowieka dotyczacej jego dziecinstwa, dorastania, opisuje stan rzeczywisty, a co jest tylko subiektywną relacją, do tego jeszcze pełną luk i pozbawioną kontekstów. Z uwagi na to ta archeologia, nadmierne grzebanie się w przeszłości nie ma moim zdaniem wielkiego sensu. Twój były chlopak zaczął grać. Bez względu na wszystko wybrał drogę na skróty, by zdobyć pozycję, majętność, kupić sobie wszystko, być może łącznie z Tobą. Co do traum - albo wisimy na nich, kotwiczymy się w przyszłości i tworzymy sobie z niej wygodną wymówkę, albo oglądamy te rzeczy, nazywamy i idziemy dalej, nie grzebiąc się w niej, nie przewracając się w grobie z boku na bok. Polecam to drugie, ale bywa, że terapia (sensowna, która nie więzi w przeszłości) może pomóc pójść dalej.

Prawdopodobnie niewłaściwie rozumiesz pojęcie wybaczenia. Pozdrawiam Cię.

Jesli ktos ponownie krzywdzi,dlaczego mam mu nie przypomniec? Jesli jest szczera pokuta,to nie ma wypominania,bo są znowu dobre relacje.

Jesli jest rana,to ona potrzebuje czasu na leczenie,więc nie oczekujmy cudu w relacjach w takiej sytuacji

Dziękuję za odbiór że zrozumieniem i pozdrawiam serdecznie.

Tak. Człowiek żyjący we właściwej relacji z sobą samym, budujący swoje życie na fundamencie uniwersalnych wartości ( życie, zdrowie, wolność, godność ), może żyć w szczęściu. W stanie, który określam jako cudowną pojedynczość i w relacji, w związku z drugim człowiekiem. Nikt z nas nie jest z tego wykluczony. Dotyczy to także Ciebie i Twojego Partnera. Dziękuję za komentarz i za podzielenie się garścią przemyśleń. Do wspomnianej tu sytuacji mógłbym natomiast odnieść się, szczegółowo, wyłącznie po wnikliwym wywiadzie terapeutycznym (badaniu) - rozmowie z Wami ... razem i osobno. W moich działaniach nie opieram się bowiem na diagnozach postawionych przez innych terapeutów. Wpis zawiera kilka tropów prowadzących mnie do wniosku, że oboje poruszacie się zaledwie po powierzchni problemów. Terapie, w których uczestniczyliście czy uczestniczycie obecnie, koncentrują Waszą uwagę na sprawach z pozoru tylko najistotniejszych i trudno, moim zdaniem, spodziewać się po tychże terapiach dobrych skutków, poprawy stanu każdego z Was. Obraz nieszczęśliwego " niepijącego alkoholika" i jego Partnerki, która jako jeden z powodów pozostania w związku, podaje to, że "dużo zainwestowała w relację" ( typowy przykład błędu utopionych kosztów polegający na tym, że żałując zainwestowanego czasu, energii, pieniędzy nadal tkwimy w niewłaściwych, a często wyniszczających, relacjach, gotowi jesteśmy tracić jeszcze więcej) to dla mnie przesłanka do budowania hipotezy, że potrzebna jest Wam gruntowna, od podstaw, praca każdego z Was nad sobą (rozumiana przeze mnie jako odkłamanie się, zbudowanie realnej/realnego siebie, bez etykietek typu "niepijący alkoholik" czy "współuzależniona", a następnie sprawdzenie czy wybierzecie bycie razem. Proponuję Ci zapoznanie się z odcinkami, mojego autorstwa, na temat kontroli. Pozdrawiam.