Видео

Ve sevgilim Önderliği Tanımak Gerek Ve sevgilim ÖNDERLİĞİ tanımak gerek Hani derler herkes bir ‘kes’ ariyor ‘kes’ sessizliğinde Evet sevgilim Agitler beritanlar viyanlar yaratan önderlikten bahsetmek gerek Bir orduya karşı değil dünyaya karşı savaşan bir önderlik Fikriyle Destanlar ve harikalar yaratan bir önderlikten bahsediyorum Doğruya sen hiç viyan olmadınki Önderliğin uğruna bedenini ateşe vermedinki Nerden tanıyacaksın. Ben hiç Kahramanca savaşip AGİT’ruhunu yaratan komutan agit olmadımki Nerden tanıyacaz Yada nerden başlayacam tanıtmaya İnanki hiç bilmiyorum Eğer bir ATAKAN MAHİR olsaydım delicesine anlatırdım sana sevgilim Yada sen ZİLAN olsaydın ne güzel anlatırdın bana Ne güzel dinlerdim seni mermilerin ışığında Buruşuk bir yüz, bitmiş, tükenmiş bir gençlik Anlatarak yeniden bir gençlik ruhu yaratacağına inaniyorum sevgilim O yüzden sevgilim Tanımak gerek Okumak gerek Yazmak gerek Anlatmak gerek Dağlara koşmak gerek Delilalara Beritanlara sığınmak gerek Onbeş şubat Bindokuzyüzdoksandokuzu anlatsınlar O kara günü ,nefret dolu günü anlatsınlar Bir halkının özgürlüğünün nasıl bir uluslar arasi komplo tarafindan haince dört duvar arasına konulduğunu dinle sevgilim Çok şaşırtıcı 26’yıldır dört düvar arasında yaşayan bir insan bizden daha özgür Kıtapları oku sevgilim ozaman anlayacaksın aslında tutuklu olan biziz O kara günde biz tutuklandık Ben sen annen baban kardeşin koskoca kadınlar ve adamlar Yüzü özgürlüğe haykıriyorcasına gülen küçücuk çocuklar tutuklanmıştı o gün Bir afrikalı turuklandı Bir fars Bir arap Kısacası sevgilim O gün insanlık tutuklandı dört duvar arasına konuldu Ama birde ne göreyim sevgilim Fiziğiyle dört duvar arasında Ama ideolojisi fikri dağlarda delicesine devrim mermilerini yağdıriyor düjman üstüne İşte sevgilim önderlik hep diyordu Fikrini özgürleştir fiziğini değil Göruyormusum sevgilim görüyormusun İnsanların özgürlük haykırışları taa afrıka sokaklarından kulaklarımı çınladı Anladılar sevgilim anladılar Dört duvar arasındaki o dahi adam özgürleşmeden özgürlüğün olmadığını anladılar Şimdi kendimize sormak gerek sevgilim Biz nekadar okuduk nekadar tanıdık Nekadar okuduysak nekadar tanıdıysak okadar özgürüz inanki sevgilim Tanımak gerek , tanımak gerek Binlerce kez tanımak gerek Amed sokaklarında okumak gerek Cizrenin yanı başımda dinlemek gerek Dêrsîmîn caddelerinde bağıra bağıra, haykıra haykıra anlatmak gerek Kandil dağlarına gitmek gerek Her bir gencin o özgür ruhunu tatması gerek O sisin altında bütün nefretini bir sarjor mermiye dökerek , düjmana yağdırman gerek AGIR KETE ROMÊ, diye bağırarak cizre bodrumunda diri diri yakılan genclerin intikamını almak gerek Gel dostum gell çağıriyoruz dağlara Gel dostum gell uçuyoruz dağlara Vur dostum vur ruhunu ezilesice ez düjmanı Hani derlerya senin anan ağlayacağına onun anası ağlasın İşte öyle sevgilim Önderliğin o dört duvar arasında tutulduğu her bir günün bedelini canlarıyla verecekler Bizde istemezdik böyle olmasını öldürmeye fazla meğilli değiliz Fakat önderliğimiz ne güzel anlatmış Bütün Dünyayı Yenecek Güçte Olsak Kimseye Saldırmayız Ama Hakkımızı Savunmak Zorunda Kalırsak Bütün Dünya Üstümüze Gelsede DİRENİRİZ Unutma sevgilim unutma Direnmek Yaşamaktır Van sokaklarına gidip gözleri hergün bu umutla açan çiçeklere, anlatmak gerek sevgilim Yada nusaybin sokaklarına imralı adasını haykırmak gerek Olurda şırnağa gidersen sevgilim onların kulaklarına fısıldayarak anlat, anlat onlara, dağlarda savaşan botan gençlerini Tanımak gerek sevgilim tanımak gerek ÖNDER APOYU’tanımak gerek ÖNDER APOYU’okuyup fikrinin herbir adımımı benimsemem gerek TANIMAK GEREK TANIMAK OKUMAK YAZMAK DÜŞÜNMEK GEREK!

Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de Govend e semawend e her çar pariyê warê min Êdi dem hatiye Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ Şîn dibe evînek li Silêmaniyê Li bajarê serhildan û ronakiyê Li warê berxwedan û baweriyê Vîn dibe navê wê, VIYAN dibe Ey viyan Diherike dîrok di nav damarên hizrê te de Û her kêliyê tu, bidengê şîmşala xemgîn, qêrîna zarokên sînema amûdê dibêjî Ew bedenên ku bûne pêtên azadiyê Di her helbestê tu, niştecîhên helepçê dijî Ew laşên ku ser lorikên zarokan heliyayî Tu dibî xendeya ser lêvên zarokên Amedê Ewên pêxas, ewên hejar, ewên birçî û tiyê jiyanê Te bi kesera dilê zarokên welatê min re hûnandiye hestên xwe Te bi şîrê helalê dayîkên min re şûştiye ramanên xwe Lewma VÎYAN Lewma tu bûyî ala leyla çiyan Te xweliyê canê Leyla Qasim xwe werkir Bi agirê Ronahî û Berîvanan, Sema û Zekiyan xwe pijand Û ketî rêça Bêrîtan û Zîlanan Lê tu hê jî ew zarok î Viyan Geş bûyî di nav hewriyan de, û mîna findekî şewq didî vê dîlanê Ev dîlan bi te xweşe Ey Viyan Jina dil bi êşa mezra botan Xifşa lehengê çiyan Tu dibînî û dizanî Çendi dijwar e ev cenga jînê Çi bê emane ev tekoşîna li ser singa xaka pîroz Belê Waye hûr dikin dîsa bi destê xayînan dergûşa dayîka min Çavsor kirine nevîçîrçirkên pehrîwan Dojeh dibare ji devê wan dojeh Bi dilên qerisokî, rûyên cemed, mejûyên tazî êrîş dikin Divên tarî bikin dunê, dest werdidin li rojê Jehrî dikin bedena wê jehrî Lê Çarenûsa me ne eve Gilî, gazin û girî bi me nabe Ma ne te digot mezintirîn çalakî soz bixwe ye. Gava nemîne wateya gotinan sec dihilweşe û gaflet dijî Erê Şervanên Ahûra Mazda jibîr nakin Ji ber ku îxanete jibîr kirin Ew qesemtîna rojê bi sonda ser mirateya şehîdan xwe dispêrine çiyan Çiya paxila dayîke Çiya çeper û sitargehe Çiya kelha berxwedanê rêka azadiyê şûna êvînê ye Çiya Viyan e. Disa bi ser asîmanê me de hat sibatoka reş Pelên dara yek yek wer bibûn li payîza bûhûrî Te hêviyên xwe veşarti bu di wê payîzê de Kanê? Wêneyek te mabû birengê payîzê Rûyê mat,demê zer, ala kesk hebû di wêneyê de Hestên te bibûn qeraxên behran Li her çar qiraxê behrê didan Çavên te ferman dixwandin Û digotin Ezê nehêlim tû caran agirgeha rêber Apo sar bibe Ji ber ku Tu sibat nikarin dûrbikin te Tu bahoz nikarin bîrbikin te Tu befr nikarin sar bikin te Ew e bi tenê hesreta dilê min Rojeke ji rojan serê xwe bidim ser singa rojê Hama kêliyeki û hilmekî pêrabim Bila bêhna wê dagir bike gerdûna min Da ku biherike mina rûbarekî tevahiya giyana min Ku êdi bila ez nemînim Bila ez nemînim li vê dunê Bila sibatok bipêçin termê canê min Dîsa îşev çirûskek ji agir, xwu dêhna canê min wer kir Kela dilê westiyayî difûre îşev Îşev Rengê demsalê xumriye Xûnava bin berfa hûr rûçikê min ramûsin îşev Stêrkên şermok Ahûra nadin pişt ewran Tava heyva penaber koç kiriye îşev Bejn tewandine kulîlkên berfîn, befr balife ji xewnikan re îşev Lê xifşek jiyane di hembêza çiyan de Xwîdan mîna morîkan rêz bûye di eniyan de Çavên sor ber bi jînê, mîna ferîşteheke sêr dikin jînê Rûyê rûpelên spî dialêse pênûsê di dest de Bi hibra dilekî bengîn dinivîsîne helbesteya peyvan Dinvîse ew a temen bîst û çar sala Ev der heftenîn e Nameyek bicîh dibîne îşev Nameyek bicîh dibîne îşev Û bang dike: “Hevalno, dostno û jinên êş kişandî Govendê bigrin Hûn jî dizanin ez pir ji govendê hez dikim Di her dema govendê de ez bi bask dibim û difirim Di nîvê zivistanekî zor û zehmet de Ez Bi agirê bedena xwe peyamek didim Bangamin parastina rêber Apo bilindkirina çalakî û tekoşînê ye Fir dide qulingeke ji hêlînê Destmala sor pêçaye bi guliyên xwe Bejna xwe bi pêt û agir xemilandiye Waye kifş e Hemza serkeftin e tiliyê Ev der heftenîne Bi dengekî şewat, bi bêhna goştê sotî drûşmek bilind dibe îşev:

Ten utwór łączy dwie dusze poranione a serca płaczą bo nie mogą być razem

Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de Govend e semawend e her çar pariyê warê min Êdi dem hatiye Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ Şîn dibe evînek li Silêmaniyê Li bajarê serhildan û ronakiyê Li warê berxwedan û baweriyê Vîn dibe navê wê, VIYAN dibe Ey viyan Diherike dîrok di nav damarên hizrê te de Û her kêliyê tu, bidengê şîmşala xemgîn, qêrîna zarokên sînema amûdê dibêjî Ew bedenên ku bûne pêtên azadiyê Di her helbestê tu, niştecîhên helepçê dijî Ew laşên ku ser lorikên zarokan heliyayî Tu dibî xendeya ser lêvên zarokên Amedê Ewên pêxas, ewên hejar, ewên birçî û tiyê jiyanê Te bi kesera dilê zarokên welatê min re hûnandiye hestên xwe Te bi şîrê helalê dayîkên min re şûştiye ramanên xwe Lewma VÎYAN Lewma tu bûyî ala leyla çiyan Te xweliyê canê Leyla Qasim xwe werkir Bi agirê Ronahî û Berîvanan, Sema û Zekiyan xwe pijand Û ketî rêça Bêrîtan û Zîlanan Lê tu hê jî ew zarok î Viyan Geş bûyî di nav hewriyan de, û mîna findekî şewq didî vê dîlanê Ev dîlan bi te xweşe Ey Viyan Jina dil bi êşa mezra botan Xifşa lehengê çiyan Tu dibînî û dizanî Çendi dijwar e ev cenga jînê Çi bê emane ev tekoşîna li ser singa xaka pîroz Belê Waye hûr dikin dîsa bi destê xayînan dergûşa dayîka min Çavsor kirine nevîçîrçirkên pehrîwan Dojeh dibare ji devê wan dojeh Bi dilên qerisokî, rûyên cemed, mejûyên tazî êrîş dikin Divên tarî bikin dunê, dest werdidin li rojê Jehrî dikin bedena wê jehrî Lê Çarenûsa me ne eve Gilî, gazin û girî bi me nabe Ma ne te digot mezintirîn çalakî soz bixwe ye. Gava nemîne wateya gotinan sec dihilweşe û gaflet dijî Erê Şervanên Ahûra Mazda jibîr nakin Ji ber ku îxanete jibîr kirin Ew qesemtîna rojê bi sonda ser mirateya şehîdan xwe dispêrine çiyan Çiya paxila dayîke Çiya çeper û sitargehe Çiya kelha berxwedanê rêka azadiyê şûna êvînê ye Çiya Viyan e. Disa bi ser asîmanê me de hat sibatoka reş Pelên dara yek yek wer bibûn li payîza bûhûrî Te hêviyên xwe veşarti bu di wê payîzê de Kanê? Wêneyek te mabû birengê payîzê Rûyê mat,demê zer, ala kesk hebû di wêneyê de Hestên te bibûn qeraxên behran Li her çar qiraxê behrê didan Çavên te ferman dixwandin Û digotin Ezê nehêlim tû caran agirgeha rêber Apo sar bibe Ji ber ku Tu sibat nikarin dûrbikin te Tu bahoz nikarin bîrbikin te Tu befr nikarin sar bikin te Ew e bi tenê hesreta dilê min Rojeke ji rojan serê xwe bidim ser singa rojê Hama kêliyeki û hilmekî pêrabim Bila bêhna wê dagir bike gerdûna min Da ku biherike mina rûbarekî tevahiya giyana min Ku êdi bila ez nemînim Bila ez nemînim li vê dunê Bila sibatok bipêçin termê canê min Dîsa îşev çirûskek ji agir, xwu dêhna canê min wer kir Kela dilê westiyayî difûre îşev Îşev Rengê demsalê xumriye Xûnava bin berfa hûr rûçikê min ramûsin îşev Stêrkên şermok Ahûra nadin pişt ewran Tava heyva penaber koç kiriye îşev Bejn tewandine kulîlkên berfîn, befr balife ji xewnikan re îşev Lê xifşek jiyane di hembêza çiyan de Xwîdan mîna morîkan rêz bûye di eniyan de Çavên sor ber bi jînê, mîna ferîşteheke sêr dikin jînê Rûyê rûpelên spî dialêse pênûsê di dest de Bi hibra dilekî bengîn dinivîsîne helbesteya peyvan Dinvîse ew a temen bîst û çar sala Ev der heftenîn e Nameyek bicîh dibîne îşev Nameyek bicîh dibîne îşev Û bang dike: “Hevalno, dostno û jinên êş kişandî Govendê bigrin Hûn jî dizanin ez pir ji govendê hez dikim Di her dema govendê de ez bi bask dibim û difirim Di nîvê zivistanekî zor û zehmet de Ez Bi agirê bedena xwe peyamek didim Bangamin parastina rêber Apo bilindkirina çalakî û tekoşînê ye Fir dide qulingeke ji hêlînê Destmala sor pêçaye bi guliyên xwe Bejna xwe bi pêt û agir xemilandiye Waye kifş e Hemza serkeftin e tiliyê Ev der heftenîne Bi dengekî şewat, bi bêhna goştê sotî drûşmek bilind dibe îşev:

Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de Govend e semawend e her çar pariyê warê min Êdi dem hatiye Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ Şîn dibe evînek li Silêmaniyê Li bajarê serhildan û ronakiyê Li warê berxwedan û baweriyê Vîn dibe navê wê, VIYAN dibe Ey viyan Diherike dîrok di nav damarên hizrê te de Û her kêliyê tu, bidengê şîmşala xemgîn, qêrîna zarokên sînema amûdê dibêjî Ew bedenên ku bûne pêtên azadiyê Di her helbestê tu, niştecîhên helepçê dijî Ew laşên ku ser lorikên zarokan heliyayî Tu dibî xendeya ser lêvên zarokên Amedê Ewên pêxas, ewên hejar, ewên birçî û tiyê jiyanê Te bi kesera dilê zarokên welatê min re hûnandiye hestên xwe Te bi şîrê helalê dayîkên min re şûştiye ramanên xwe Lewma VÎYAN Lewma tu bûyî ala leyla çiyan Te xweliyê canê Leyla Qasim xwe werkir Bi agirê Ronahî û Berîvanan, Sema û Zekiyan xwe pijand Û ketî rêça Bêrîtan û Zîlanan Lê tu hê jî ew zarok î Viyan Geş bûyî di nav hewriyan de, û mîna findekî şewq didî vê dîlanê Ev dîlan bi te xweşe Ey Viyan Jina dil bi êşa mezra botan Xifşa lehengê çiyan Tu dibînî û dizanî Çendi dijwar e ev cenga jînê Çi bê emane ev tekoşîna li ser singa xaka pîroz Belê Waye hûr dikin dîsa bi destê xayînan dergûşa dayîka min Çavsor kirine nevîçîrçirkên pehrîwan Dojeh dibare ji devê wan dojeh Bi dilên qerisokî, rûyên cemed, mejûyên tazî êrîş dikin Divên tarî bikin dunê, dest werdidin li rojê Jehrî dikin bedena wê jehrî Lê Çarenûsa me ne eve Gilî, gazin û girî bi me nabe Ma ne te digot mezintirîn çalakî soz bixwe ye. Gava nemîne wateya gotinan sec dihilweşe û gaflet dijî Erê Şervanên Ahûra Mazda jibîr nakin Ji ber ku îxanete jibîr kirin Ew qesemtîna rojê bi sonda ser mirateya şehîdan xwe dispêrine çiyan Çiya paxila dayîke Çiya çeper û sitargehe Çiya kelha berxwedanê rêka azadiyê şûna êvînê ye Çiya Viyan e. Disa bi ser asîmanê me de hat sibatoka reş Pelên dara yek yek wer bibûn li payîza bûhûrî Te hêviyên xwe veşarti bu di wê payîzê de Kanê? Wêneyek te mabû birengê payîzê Rûyê mat,demê zer, ala kesk hebû di wêneyê de Hestên te bibûn qeraxên behran Li her çar qiraxê behrê didan Çavên te ferman dixwandin Û digotin Ezê nehêlim tû caran agirgeha rêber Apo sar bibe Ji ber ku Tu sibat nikarin dûrbikin te Tu bahoz nikarin bîrbikin te Tu befr nikarin sar bikin te Ew e bi tenê hesreta dilê min Rojeke ji rojan serê xwe bidim ser singa rojê Hama kêliyeki û hilmekî pêrabim Bila bêhna wê dagir bike gerdûna min Da ku biherike mina rûbarekî tevahiya giyana min Ku êdi bila ez nemînim Bila ez nemînim li vê dunê Bila sibatok bipêçin termê canê min Dîsa îşev çirûskek ji agir, xwu dêhna canê min wer kir Kela dilê westiyayî difûre îşev Îşev Rengê demsalê xumriye Xûnava bin berfa hûr rûçikê min ramûsin îşev Stêrkên şermok Ahûra nadin pişt ewran Tava heyva penaber koç kiriye îşev Bejn tewandine kulîlkên berfîn, befr balife ji xewnikan re îşev Lê xifşek jiyane di hembêza çiyan de Xwîdan mîna morîkan rêz bûye di eniyan de Çavên sor ber bi jînê, mîna ferîşteheke sêr dikin jînê Rûyê rûpelên spî dialêse pênûsê di dest de Bi hibra dilekî bengîn dinivîsîne helbesteya peyvan Dinvîse ew a temen bîst û çar sala Ev der heftenîn e Nameyek bicîh dibîne îşev Nameyek bicîh dibîne îşev Û bang dike: “Hevalno, dostno û jinên êş kişandî Govendê bigrin Hûn jî dizanin ez pir ji govendê hez dikim Di her dema govendê de ez bi bask dibim û difirim Di nîvê zivistanekî zor û zehmet de Ez Bi agirê bedena xwe peyamek didim Bangamin parastina rêber Apo bilindkirina çalakî û tekoşînê ye Fir dide qulingeke ji hêlînê Destmala sor pêçaye bi guliyên xwe Bejna xwe bi pêt û agir xemilandiye Waye kifş e Hemza serkeftin e tiliyê Ev der heftenîne Bi dengekî şewat, bi bêhna goştê sotî drûşmek bilind dibe îşev:

Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de Govend e semawend e her çar pariyê warê min Êdi dem hatiye Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ Şîn dibe evînek li Silêmaniyê Li bajarê serhildan û ronakiyê Li warê berxwedan û baweriyê Vîn dibe navê wê, VIYAN dibe Ey viyan Diherike dîrok di nav damarên hizrê te de Û her kêliyê tu, bidengê şîmşala xemgîn, qêrîna zarokên sînema amûdê dibêjî Ew bedenên ku bûne pêtên azadiyê Di her helbestê tu, niştecîhên helepçê dijî Ew laşên ku ser lorikên zarokan heliyayî Tu dibî xendeya ser lêvên zarokên Amedê Ewên pêxas, ewên hejar, ewên birçî û tiyê jiyanê Te bi kesera dilê zarokên welatê min re hûnandiye hestên xwe Te bi şîrê helalê dayîkên min re şûştiye ramanên xwe Lewma VÎYAN Lewma tu bûyî ala leyla çiyan Te xweliyê canê Leyla Qasim xwe werkir Bi agirê Ronahî û Berîvanan, Sema û Zekiyan xwe pijand Û ketî rêça Bêrîtan û Zîlanan Lê tu hê jî ew zarok î Viyan Geş bûyî di nav hewriyan de, û mîna findekî şewq didî vê dîlanê Ev dîlan bi te xweşe Ey Viyan Jina dil bi êşa mezra botan Xifşa lehengê çiyan Tu dibînî û dizanî Çendi dijwar e ev cenga jînê Çi bê emane ev tekoşîna li ser singa xaka pîroz Belê Waye hûr dikin dîsa bi destê xayînan dergûşa dayîka min Çavsor kirine nevîçîrçirkên pehrîwan Dojeh dibare ji devê wan dojeh Bi dilên qerisokî, rûyên cemed, mejûyên tazî êrîş dikin Divên tarî bikin dunê, dest werdidin li rojê Jehrî dikin bedena wê jehrî Lê Çarenûsa me ne eve Gilî, gazin û girî bi me nabe Ma ne te digot mezintirîn çalakî soz bixwe ye. Gava nemîne wateya gotinan sec dihilweşe û gaflet dijî Erê Şervanên Ahûra Mazda jibîr nakin Ji ber ku îxanete jibîr kirin Ew qesemtîna rojê bi sonda ser mirateya şehîdan xwe dispêrine çiyan Çiya paxila dayîke Çiya çeper û sitargehe Çiya kelha berxwedanê rêka azadiyê şûna êvînê ye Çiya Viyan e. Disa bi ser asîmanê me de hat sibatoka reş Pelên dara yek yek wer bibûn li payîza bûhûrî Te hêviyên xwe veşarti bu di wê payîzê de Kanê? Wêneyek te mabû birengê payîzê Rûyê mat,demê zer, ala kesk hebû di wêneyê de Hestên te bibûn qeraxên behran Li her çar qiraxê behrê didan Çavên te ferman dixwandin Û digotin Ezê nehêlim tû caran agirgeha rêber Apo sar bibe Ji ber ku Tu sibat nikarin dûrbikin te Tu bahoz nikarin bîrbikin te Tu befr nikarin sar bikin te Ew e bi tenê hesreta dilê min Rojeke ji rojan serê xwe bidim ser singa rojê Hama kêliyeki û hilmekî pêrabim Bila bêhna wê dagir bike gerdûna min Da ku biherike mina rûbarekî tevahiya giyana min Ku êdi bila ez nemînim Bila ez nemînim li vê dunê Bila sibatok bipêçin termê canê min Dîsa îşev çirûskek ji agir, xwu dêhna canê min wer kir Kela dilê westiyayî difûre îşev Îşev Rengê demsalê xumriye Xûnava bin berfa hûr rûçikê min ramûsin îşev Stêrkên şermok Ahûra nadin pişt ewran Tava heyva penaber koç kiriye îşev Bejn tewandine kulîlkên berfîn, befr balife ji xewnikan re îşev Lê xifşek jiyane di hembêza çiyan de Xwîdan mîna morîkan rêz bûye di eniyan de Çavên sor ber bi jînê, mîna ferîşteheke sêr dikin jînê Rûyê rûpelên spî dialêse pênûsê di dest de Bi hibra dilekî bengîn dinivîsîne helbesteya peyvan Dinvîse ew a temen bîst û çar sala Ev der heftenîn e Nameyek bicîh dibîne îşev Nameyek bicîh dibîne îşev Û bang dike: “Hevalno, dostno û jinên êş kişandî Govendê bigrin Hûn jî dizanin ez pir ji govendê hez dikim Di her dema govendê de ez bi bask dibim û difirim Di nîvê zivistanekî zor û zehmet de Ez Bi agirê bedena xwe peyamek didim Bangamin parastina rêber Apo bilindkirina çalakî û tekoşînê ye Fir dide qulingeke ji hêlînê Destmala sor pêçaye bi guliyên xwe Bejna xwe bi pêt û agir xemilandiye Waye kifş e Hemza serkeftin e tiliyê Ev der heftenîne Bi dengekî şewat, bi bêhna goştê sotî drûşmek bilind dibe îşev:

Ayrılık acısı nın savcısından çocuk gibi yatak ta kafamı yorgana sarıp her gece hüngür hüngür ağladım 😢😢 yıllarca ağladım ve şuanda bile

Zexm vekiriye çavên xwe stêrka gelawêj Di rojên gewrindera serê bajarê silêmaniyê Tofên jiyana şehîdan dixûyê li her derê Xak tepisi ye bi hestên dilên serhildêr Nêz bûye qulincên roja nû di Berbanga vejîna gelê min de Govend e semawend e her çar pariyê warê min Êdi dem hatiye Diqelişe xaq mîna volqanekî bêsebir, bihêz û germ Şîn dibe evînek li Silêmaniyê Li bajarê serhildan û ronakiyê Li warê berxwedan û baweriyê Vîn dibe navê wê, VIYAN dibe Ey viyan Diherike dîrok di nav damarên hizrê te de Û her kêliyê tu, bidengê şîmşala xemgîn, qêrîna zarokên sînema amûdê dibêjî Ew bedenên ku bûne pêtên azadiyê Di her helbestê tu, niştecîhên helepçê dijî Ew laşên ku ser lorikên zarokan heliyayî Tu dibî xendeya ser lêvên zarokên Amedê Ewên pêxas, ewên hejar, ewên birçî û tiyê jiyanê Te bi kesera dilê zarokên welatê min re hûnandiye hestên xwe Te bi şîrê helalê dayîkên min re şûştiye ramanên xwe Lewma VÎYAN Lewma tu bûyî ala leyla çiyan Te xweliyê canê Leyla Qasim xwe werkir Bi agirê Ronahî û Berîvanan, Sema û Zekiyan xwe pijand Û ketî rêça Bêrîtan û Zîlanan Lê tu hê jî ew zarok î Viyan Geş bûyî di nav hewriyan de, û mîna findekî şewq didî vê dîlanê Ev dîlan bi te xweşe Ey Viyan Jina dil bi êşa mezra botan Xifşa lehengê çiyan Tu dibînî û dizanî Çendi dijwar e ev cenga jînê Çi bê emane ev tekoşîna li ser singa xaka pîroz Belê Waye hûr dikin dîsa bi destê xayînan dergûşa dayîka min Çavsor kirine nevîçîrçirkên pehrîwan Dojeh dibare ji devê wan dojeh Bi dilên qerisokî, rûyên cemed, mejûyên tazî êrîş dikin Divên tarî bikin dunê, dest werdidin li rojê Jehrî dikin bedena wê jehrî Lê Çarenûsa me ne eve Gilî, gazin û girî bi me nabe Ma ne te digot mezintirîn çalakî soz bixwe ye. Gava nemîne wateya gotinan sec dihilweşe û gaflet dijî Erê Şervanên Ahûra Mazda jibîr nakin Ji ber ku îxanete jibîr kirin Ew qesemtîna rojê bi sonda ser mirateya şehîdan xwe dispêrine çiyan Çiya paxila dayîke Çiya çeper û sitargehe Çiya kelha berxwedanê rêka azadiyê şûna êvînê ye Çiya Viyan e.

Gece yarısı. Son otobüs. Biletçi kesti bileti. beni ne bir kara haber bekliyor evde, ne rakı ziyafeti. Beni ayrılık bekliyor. Yürüyorum ayrılığa korkusuz ve kedersiz. İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Dünyayı telaşsız, rahat seyredebiliyorum artık Artık şaşırtmıyor beni dostun kahpeliği, elimi sıkarken sapladığı bıçak. Nafile, artık kışkırtamıyor beni düşman. Geçtim putların ormanından baltalayarak ne de kolay yıkılıyorlardı. Yeniden vurdum mihenge inandığım şeyleri, çoğu katkısız çıktı çok şükür. Ne böylesine pırıl pırıl olmuşluğum vardı, ne böylesine hür. İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Dünyayı telaşsız, rahat seyredebiliyorum artık. Bakınıyorum başımı kaldırıp işten, karşıma çıkıveriyor geçmişten bir söz bir konu bir el işareti. Söz dostça koku güzel, el eden sevgilim. Kederlendirmiyor artık beni hatıraların daveti hatıralardan şikayetçi değilim. Hiçbir şeyden şikayetim yok zaten, yüreğimin durup dinlenmeden kocaman bir diş gibi ağrımasından bile. İyice yaklaştı bana büyük karanlık. Artık ne kibri nazırın, ne katibin şakşağı. Tas tas ışık döküyorum başımdan aşağı, güneşe bakabiliyorum gözüm kamaşmadan. Ve belki, ne yazık, hatta en güzel yalan beni kandıramıyor artık. Artık söz sarhoş edemiyor beni, ne başkasının ki, ne de kendiminki… İşte böyle gülüm, iyice yaklaştı bana ölüm. Dünya, her zamankinden güzel, dünya. Dünya, iç çamaşırlarım, elbisemdi, başladım soyunmağa. Bir tren penceresiydim, bir istasyonum şimdi. Evin içerisiydim, şimdi kapısıyım kilitsiz. Bir kat daha seviyorum konukları. Ve sıcak her zamankisinden sarı, kar her zamankinden temiz.

Fon müziğin ismi nedir

✌️✌️✌️✌️✌️✌️✌️

Bu gün tam 22 gündür sensiz uyanıyorum gerçi buna uyanmak denirse . Geceler gündüzden daha aydınlık gündüzler ise geceden daha karanlık ben buna bir anlam veremiyorum yoksa sen mıydın gecemi gece eden günümü aydınlatan 22 gün kime desen 22 gün nedir derler ama bilmezler ki yaşıyan bir bedende ölü bir ruh taşımanın ne kadar zor olduğunu gülüm benim sevdiğim ruhum yaşama sevebim bitanem umudum gecem gündüzüm evim ailem nefesim geri dön lütfen canım çok yanıyor geri dön bitanem geri dön Allah aşkına yardım et bana canım çok yanıyor ne olur yardım et

Arıyorum seni küçük bir mum ışığında Karanlığın kuytu derinliklerin de Sonu olmayan girdaplardan geciyorum KORKUYORUM... Bir cocuk misali oturmuş Senin gelisini bekliyorum. Bedenjmde ağır bir sızı hissediyorum. Tamda burasi, yani sol yanım Boğazım düğüm düğüm Ve üşüyorum.. Korkularım hepsiden daha baskın çıkıyor Ya bir gün hic bekleyislerimin sonu gelmez ise. Ya bir gun karanlikta seni kaybedersem... Kusura bakmayın biraz duygusallastim sonunu yazamadim😓😓

Slm dostlarım ne güzel insanı alıp çok uzaklara göturuyor hayat çok kısa lutfen birbirinizin kalbini kırmayın saygılar

bir olurmuş en çok iki gönül En güzel hatıralar hep ona bürünür Mavi gökyüzünde bir bulut görünür Elim bir hüzün damlar buluttan şehre o eski Dualardagüzel seven insanlar nerede Tınısı kalır sesinin aklında bir şükür sebebi olur yarınına

İçim ağladı 😌😌